At one time, I took a sick person to him who was diagnosed with AIDS. Some of my friends who knew that I was friendly with the Elder asked me to help this sick person who was extremely depressed. The AIDS victim was in really bad shape and he wanted to commit suicide. When I heard that he wanted to commit suicide, I sent him to another priest who was also a doctor. His name is Fr. Stamatis. The sick person went to this priest but the priest advised him to go and see Elder Porphyrios.
I took him to the Elder. He was a person who did not appear to look like a Christian. He had a very worldly look about him. I left him in the cell with the Elder. The Elder kept him there for a long time. When he finished, he came out of the cell crying but he was very serene with a prayer rope in his hand that the Elder had given him. He was crying but not in a way that made him appear helpless. His eyes were filled with light. The Elder called me into his cell. “Come in here so that I can speak to you. What was that soul that you brought to me? What a marvelous soul that was!”
The person from that encounter repented and he truly lives in a spirit of penance. I have seen him many times since then as a doctor. I see that he has been reborn. He visits monasteries. He goes to confession. He receives Holy Communion and he thanks Christ for AIDS because this has become for him the reason for his true salvation.
From the book: “Miraculous Occurences and Counsels of Elder Porphyrios
Σοβαρά συμπτώματα ψυχολογικών διαταραχών ,σε υψηλότερο ποσοστό από τους υπόλοιπους εφήβους, εμφανίζουν τόσο οι μαθητές-θύτες όσο και οι μαθητές-θύματα του σχολικού εκφοβισμού, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες.
Μάλιστα, τα αποτελέσματα των μελετών, τόσο ελληνικών όσο και ξένων, είναι αποκαλυπτικά για το προφίλ θυτών και θυμάτων αλλά και των οικογενειών από τις οποίες προέρχονται.
«Πράγματι τόσο οι θύτες όσο και τα θύματα του σχολικού εκφοβισμού εμφανίζουν σοβαρά συμπτώματα ψυχολογικών διαταραχών κι αν αυτά δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα από παιδοψυχιάτρους, τότε μπορεί το πρόβλημα να τους ακολουθήσει στην υπόλοιπη ζωή τους» τονίζει χαρακτηριστικά η παιδοψυχίατρος κ. Μερσύνη Αρμένακα (www.armenakamersyni.com), με την ευκαιρία της «Παγκόσμιας Ημέρας του Δικαιώματος του Παιδιού».
Σύμφωνα με τις μελέτες ο εκφοβισμός μαθητών από άλλους μαθητές τείνει να γίνει μάστιγα στους σχολικούς χώρους σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στη χώρα μας, καθώς πολλοί είναι εκείνοι οι γονείς που αγνοούν την ύπαρξη του, ενώ εκείνοι που γνωρίζουν το υποβαθμίζουν ή προσπαθούν με ημίμετρα να το αντιμετωπίσουν.
«Το πρόβλημα δεν είναι ούτε απλό ούτε και εύκολο. Αντίθετα είναι σύνθετο και δύσκολο, λόγω της ψυχοσύνθεσης θυτών και θυμάτων .Η αντιμετώπιση του απαιτεί την συνεργασία μαθητών, γονιών, καθηγητών και ειδικών ψυχικής υγείας» συμπληρώνει η κ. Αρμένακα.
H παιδοψυχίατρος κ. Μερσύνη Αρμένακα
Όπως αναφέρουν οι παιδοψυχίατροι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πρώτα θα πρέπει να γίνει γνωστό στους γονείς ή στους καθηγητές πράγμα δύσκολο καθώς τα θύματα δύσκολα μιλάνε. Υπάρχουν όμως τρόποι οι γονείς να αντιληφθούν τι συμβαίνει στο παιδί τους αρκεί να είναι παρατηρητικοί.
Οι γονείς θα πρέπει να έχουν συχνές συζητήσεις, καλή σχέση , καθημερινή επικοινωνία με το παιδί τους και να ενημερώνονται για θέματα θυματοποίησης.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
Αν κάποιοι γονείς διαπιστώσουν ότι το παιδί τους:
• Έρχεται σπίτι με σκισμένα ,βρώμικα, τσαλακωμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία ή του λείπουν πράγματα χωρίς να δίνονται λογικές εξηγήσεις
• Έχει μελανιές ή/και γδαρσίματα
• Δεν φέρνει συμμαθητές στο σπίτι
• Φαίνεται φοβισμένο να πάει στο σχολείο και δεν συναντιέται αργότερα με συμμαθητές
• Διαλέγει παράλογη διαδρομή για το σχολείο
• Παρουσιάζει τώση επιδόσεων και αδιαφορία για το σχολείο
• Φαίνεται στεναχωρημένο, απογοητευμένο, έχει διακυμάνσεις στο συναίσθημα του με ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού.
• Έχει λίγη όρεξη για φαγητό, πονοκεφάλους ή στομαχόπονο
• Έχει ανήσυχος ύπνος με εφιάλτες και πιθανά κλάματα στον ύπνο του
• Κλέβει ή ζητά έξτρα χρήματα (για να καλοπιάνει τους θύτες)
θα πρέπει να επικοινωνήσουν άμεσα με το σχολείο και τους καθηγητές και να συμβουλευτούν παιδοψυχίατρο για το πώς θα διαχειριστούν το ζήτημα.
ΤΙ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΘΥΤΩΝ
Αν κάποιοι γονείς διαπιστώσουν ότι το παιδί τους είναι:
• Επιθετικό, αντιδραστικό, εκφράζει εκδικητικά αισθήματα
• Νιώθει την ανάγκη να χειραγωγεί και να κυριαρχεί στους άλλους
• Του αρέσει να προσβάλλει, να σπρώχνει ή να πειράζει άλλα παιδιά
• Έχει ελάχιστη ευαισθησία στον πόνο των άλλων
• Παρορμητικό
θα πρέπει να επικοινωνήσουν άμεσα με το σχολείο και τους καθηγητές γιατί το σχολείο έχει την κύρια ευθύνη. Επίσης θα πρέπει να συμβουλευτούν παιδοψυχίατρο για το πώς θα διαχειριστούν το ζήτημα.
Αν δεν βρεθεί λύση, τότε θα πρέπει να επιμείνουν, να μιλήσουν και με άλλους γονείς ώστε μαζί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί ριζικά.
ΠΡΟΦΙΛ ΘΥΜΑΤΟΣ
• Ήσυχος, προσεκτικός, ευαίσθητος, κλαψιάρης
• Ανασφαλής, με χαμηλή αυτοπεποίθηση
• Σωματικά αδύναμος
• Με λίγους ή καθόλου φίλους
ΠΡΟΦΙΛ ΘΥΤΗ
• Δεν του αρέσει το σχολείο, γι αυτό και έχει πολλές απουσίες
• Ευέξαπτος και παρορμητικός
• Προσελκύεται αποτην βία
• Φαίνεται σκληρός και δείχνει ελάχιστη ευαισθησία στα θύματα
• Δυσκολεύεται στο να ακολουθεί τον κανόνα
• Συχνά είναι επιθετικός προς τους ενήλικες
• Είναι πιο δυνατός από τους συνομηλίκους και ιδίως από τα θύματα
• Έχει εσωτερική ανάγκη να υπερισχύει και να καταπιέζει άλλους μαθητές με απειλές και δύναμη
• Είναι καλός στην κουβέντα και στο να πείθει, ώστε να ξεφεύγει από δύσκολες καταστάσεις
• Έχει χαμηλά επίπεδα άγχους και ανασφάλειας
Οι μαθητές-θύματα εκφοβισμού αναφέρουν ότι έχουν δύσκολη επικοινωνία με τους γονείς τους σε υψηλότερο ποσοστό, συγκριτικά με τους συνομηλίκους τους και οι μαθητές-θύτες αναφέρουν σε υψηλότερο ποσοστό ότι έχουν αυστηρούς/αυταρχικούς γονείς. Ο σχολικός εκφοβισμός Ο σχολικός εκφοβισμός είναι η επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να έχει την μορφή απειλών,σωματικής επίθεσης,γελιοποίησης και είναι σκόπιμη. Πάντα υπάρχει ανισορροπία δύναμης μεταξύ θύτη και θύματος. Ο σχολικός εκφοβισμός ή το νταηλίκι είναι συχνό φαινόμενο και το έχουν υποστεί μεγάλο μερίδιο των παιδιών. Έρευνες έδειξαν ότι σχεδόν το 50% των μαθητών έχει εκφοβισθεί σε κάποια στιγμή της μαθητικής τους πορείας. Τουλάχιστον το 10% των μαθητών εκφοβίζεται σε καθημερινή βάση . Ο εκφοβισμός μπορεί να γίνει με σωματικά, λεκτικά ή ηλεκτρονικά μέσα. Ανάλογα με το φύλο υπάρχουν διαφορετικές μορφές εκφοβισμού. Το νταηλίκι επηρεάζει την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών-θυμάτων, όπως και τις σχολικές τους επιδόσεις.Τα παιδιά αυτά υποφέρουν, ενω έχουν αναφερθεί ακόμα και απόπειρες αυτοκαταστροφής σε συνεχιζόμενες μορφές σχολικού εκφοβισμού.
http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/11/blog-post_1034.html
http://www.pemptousia.gr