Φαινομενικα ειμαι μια γυναικα που εχει πολλα τατουαζ, piercing και το ντυσιμο μου αλλα και η μουσικη που ακουω ειναι λιγο extreme για μια μανα με δυο παιδια. Κανεις οταν με βλεπει δε μπορει να φανταστει οτι εχω πιστη, οτι προσευχομαι, οτι ελπιζω σε ενα θαυμα.Απο μικρη πιστευα γιατι αυτο με βοηθουσε. Ομως παντα μα παντα ζητουσα βοηθεια απο την Παναγια.Πριν απο 10 χρονια ημουν εγκυος. Λογω δουλειας ημουν στην Σαντορινη. Ο γιατρος που με παρακολουθουσε διαπιστωσε παλινδρομη κύηση. Κρυος ιδρωτας με ελουσε και πανικος. Ηθελε να μου παρει το εμβρυο στο ιατρειο του χωρις καν να ξερουμε αν θα μπορουσαμε να βρουμε αιμα αν χρειαζοταν ή και σε περιπτωση επιπλοκης θα επρεπε να μεταφερθω στην Κρητη με ελικοπτερο.
Το σκεφτηκα, το συζητησα με τον αντρα μου και ειπα πως θα κανω κουραγιο να παω Θεσσαλονικη. Σε αεροπλανο φοβομουνα να μπω (δεν ειχα ταξιδεψει ποτε εως τοτε και η κατασταση μού μεγαλωνε τον φοβο). Ετσι η μονη λυση ηταν το καραβι. 2 μερες πριν ταξιδεψω για Θεσσαλονικη (19 ωρες ταξιδι) μονη μου, γιατι ο αντρας μου δε μπορουσε να φυγει απο την δουλεια του, ειδα το πρωτο αιμα. Σταματησαν οι αναγουλες, σταματησε η υπνηλια. Καταλαβα οτι αποβαλω.
Στον γιατρο δεν ξαναπηγα, ρισκαρα κανονικα τη ζωη μου. Ερχεται η μερα του ταξιδιου και προσευχομαι στην Παναγια και της ζηταω να ταξιδεψω ασφαλης προς την Θεσσαλονικη. Το αιμα ελαχιστο αλλα σταθερο. Φτανει το καραβι στην Τηνο. Προσευχομαι και ταζω το πρωτο παιδι που θα κανω καποια στιγμη στην χαρη της, αρκει να φτασω καλα.
Μετα απο 2 ωρες παω τουαλετα. Αιμα πουθενα. Ειχε σταματησει η αιμοραγια.
Φτανω Θεσσαλονικη την επομενη. Αιμα πουθενα. Με πηγαινουν οι δικοι μου στο νοσοκομειο. Πραματικα ειχα μπει σε διαδικασια αποβολης αλλα ο οργανισμος μου ηταν σαν να μη περνουσα κατι τετοιο. Στον υπερηχο φαινοταν ο σακος αλλα κανενα ιχνος καρδουλας εννοειται. Με βαζουν χειρουργειο και με καθαριζουν.
Την πρωτη μου κορη την ονομασα Δεσποινα, οπως της ειχα ταξει.
http://www.agioritikovima.gr/thavmata/25569-eti-katafera-n