Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός
ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι
οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν
ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα
πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι
τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού•
ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία.
Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας
τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἴτα τά Τροπάρια τοῦ Ἁγίου
Οἱ Νικοδήμου συμπολίται προσέλθετε καί σύν ἐκείνω τόν Πλανάν ἀπαντήσατε τόν μετ’ Ἐκεῖνον ἅγιον ὑμῶν καί πανηγυρίσατε τῷ Θεῶ ἐκβοῶντες, Δέσποτα ὑμνοῦμεν Σέ,
τόν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις προσενεγκόντα ἅγιον κλεινόν δεύτερον ἄλλον Νικόλαον ὅσιον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως
νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας
μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν
δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,
τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί
εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον
ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος
μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός,
ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν,
ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε,
ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον
σού μόσχους.
Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Ὁσίων ὁμόσκηνος, ὤ Πλανᾶ, Νικόλαε πάτερ, σύ γενόμενος, ἐπειδᾶν, ὁσίως κεκοίμησαι Κυρίω ὄν ἐκδυσώπει πταισμάτων μέ ρύσασθαι.
Πατέρων ὁμόζηλος, ὤ Πλανᾶ, Νικόλαε πάτερ διετέλεσας, ἱεράν τήν θείαν τελῶν σύ Λειτουργίαν καί ὀσημέραι ὡς οὗτοι δεόμενος.
Λουόμενος δάκρυσιν, ὤ Πλανᾶ, Νικόλαε πάτερ, κατανύξεως γεηρᾶς, προσηύχεσο ὅσιε Κυρίω ἐντειλαμένοις τήν ἄφεσιν δίδοσθαι.
Θεοτοκίον
Ἁπάντων τά πταίσματα, ὤ Πλανᾶ, Νικόλαε πάτερ, ἐπωμίζεσο ἐν χαρά καί πάσιν ἐπήρκεσας προθύμως τή Θεοτόκω ἀεί προσευχόμενος.
Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Νάξου νήσου βλαστός τέ καί παραδείσου ὁ δεύτερος μετά Νικοδήμου ἐγένου ὤ συνορμώμενος καθικετεύεις νῦν τόν Σόν Θεόν καί Δεσπότην τοῖς Ναξίοις δίδοσθαι χάριν
καί ἔλεος.
Ἁγιώτατε πάτερ τῆς Βουλιαγμένης ὁ ἔνθερμος καί τοῦ ἱεροῦ του Προδρόμου θύτης γενόμενος ταῖς ἱεραίς σου λιταῖς τόν Σόν Θεόν ἐκδυσώπει φωτισμόν δωρήσασθαι καί
θεῖον ἔλεος.
Σεραφείμ καί τῶν ἄλλων Ταγμάτων τρόπον μιμούμενος ἔζεις ἐν γῆ ὡς ἀκτήμων καί οὔχ ὡς ἔνυλος περιουσίαν σου τοῖς συγγενέσι προσνείμας καί τό σόν βαλάντιον
πτωχοῖς κενούμενος.
Θεοτοκίον
Παραμύθιον πάσιν ἁμαρτωλοῖς σύ γενόμενος καί τή Θεοτόκω ἐκθύμως σύ προσευχόμενος ἐν Ἐλισσαίου Ναῶ τάς ἀγρυπνίας ἐτέλεις καί ἐκ γής ἀνύψωνες πάντα ὡς ἔνθεος.
Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε
Λύπην πάσαν ἐμάκρυνας, τῶν μυχῶν ψυχῆς σου, ὄτε σύ ἔμεινας τῆς συζύγου δίχα, ὅσιε καί μονήρη βίον ἐπεπόθησας.
Ἀπηρνῆσο Νικόλαε, τῆς σαρκός σου πάσαν τυχόν εὐπάθειαν καί ἐβίωσας ὡς Ἄγγελος ἐπί γής ἔχων αὐτοκράτορα.
Ναίων, πάτερ Νικόλαε, ἐν βοή ὑδάτων πολλῶν ἐνίοτε τοῖς ποσίν ἁβρόχοις ἔφθασας Ναῶ Ἐλισσαίου καί ἠγρύπνησας.
Θεοτοκίον
Ὥρας πλείστας, πανόσιε, Σού δεήσεις θείας Θεῶ ἀνέφερες, Θεοτόκου δέ ἀνέμενες τήν θερμήν πρεσβείαν προαιτούμενος.
Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς
Μόνε ἀγαθέ πανοικτίρμων καί φιλάνθρωπε ταῖς Νικολάου λιταῖς τοῦ Πλανά τήν σήν εἰρήνην νῦν δός μοί καί ἄφεσιν.
Ἔλεος, τανύν, ἐλεῆμον καί φιλάνθρωπε, ταῖς τοῦ ὁσίου ἐνθέρμοις εὐχαῖς πάσι δίδου, καί πταισμάτων τήν συγχώρησιν.
Νόμου, ἀγαθέ, σύ γενόμενος ὑπήκοος νομοθέτησον μέ θείαις διδαχαῖς ἴνα εὕρω τοῦ Χριστοῦ ὁδόν τήν ἄσφαλτον.
Θεοτοκίον
Ὅλην, ἀγαθή, σύ Παντάνασσά μου Δέσποινα τήν σήν εὔνοιαν καί θείαν στοργήν Νικολάου ταῖς εὐχαῖς δίδου μοί, δέομαι.
Ὠδή στ’. Τήν δέησιν
Ἱκέτευε, ὤ Νικόλαε πάτερ, Πρόδρομον τέ καί προφήτην Ἐλισσαῖον οὖς φλογερῶς, ἐλειτούργεις, παμμάκαρ, τό καθ’ ἡμέραν ὡς θύτην δεόμενος καί δίδου πάσιν τήν εὐχήν
προφητῶν καί ὁσίων, πανάγιε.
Σού δέομαι, σαῖς πρεσβείαις ρύσαι μέ, ἀμφιβλήστρω τοῦ ἐχθροῦ ἐμπεσόντα καί ἀσφαλῆ καί ἀσινή τήρησον μέ, ἐν τή ζωή τή παρούση, ὤ ἅγιε, καί δίδου μοί τήν σήν εὐχήν
ἴνα εὕρω καλῶν τήν ἀκρόρροιαν.
Ἐλεύθερον τῶν παθῶν ποίησον μέ καί ποικίλων πειρασμῶν τέ καί νόσων ὄσαι τανύν κατατρύχουσι σῶμα μου, τό θνῆτον καί φθάρτον τέ καί δείλαιον καί δίδου μοί ρῶσιν,
ἰσχύν καί ὑγείαν καί θείαν βοήθειαν.
Θεοτόκιον
Πανύμνητε, παναγία πρέσβειρα ταῖς θερμαῖς Νικολάου πρεσβείαις πάσιν ἠμίν τοῖς οἰκτρῶς δεομένοις δίδου πταισμάτων συγνώμην καί ἄφεσιν καί σού τήν θείαν ἀρωγήν
ἴνα φύγωμεν κόσμου εὐπάθειαν.
Νικόλαε τήν δαψιλή Κυρίου χάριν λαμβάνων ἐπί ἠμᾶς τούς Ναξίους ταύτην ἐπίχεε καί φώτισον τάς καρδίας ἁπάντων.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν..
Ὁ Ἱερεύς μνημονεύει· εἴτα τό·
Κοντάκιον Ἦχος β΄
Ὤ Νικόλαε Πλανᾶ παμμακάριστε καί τῆς Νάξου υἱέ εὐκλεέστατε Νικοδήμω, τῷ τοῦ Ἁγίου Ὅρους θαυμαστῶ συμπροσεύχου ἐσαεί πρό τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί πατρός
ἠμῶν Ἅγιε, ἴνα σή γενετείρα καί πάση ψυχή ἀθλία, ἴλεως γένηται τανύν καί οἰκτίρμων, θεοδόξαστε.
Καί εὐθύς τό Προκείμενον. Ἦχος δ΄.
Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καί οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.
Στίχος. Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξη, καί ἀγαλλιάσονται ἐπί τῶν κοιτών αὐτῶν.
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (ἴγ΄, 1-9)
Τῷ καιρῶ ἐκείνω, παρήσαν τινές ἀπαγγέλλοντες τῷ Ἰησοῦ περί τῶν Γαλιλαίων, ὧν τό αἷμα Πιλάτος ἔμιξε μετά τῶν θυσιῶν αὐτῶν. Καί ἀποκριθεῖς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·
δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοί παρά πάντας τούς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; Οὐχί, λέγω ὑμίν, ἀλλ’ ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὠσαύτως ἀπολεῖσθε.
Ἤ ἐκεῖνοι οἱ δέκα καί ὀκτώ, ἐφ’ οὖς ἐπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωάμ καί ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτε ὅτι οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρά πάντας τούς ἀνθρώπους τούς
κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ; Οὐχί, λέγω ὑμίν, ἀλλ’ ἐάν μή μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε. Ἔλεγε δέ ταύτην τήν παραβολήν· συκῆν εἶχε τίς ἐν τῷ ἀμπελώνι αὐτοῦ
πεφυτευμένην, καί ἦλθε ζητῶν καρπόν ἐν αὐτή, καί οὔχ εὖρεν. Εἶπε δέ πρός τόν ἀμπελουργόν· ἰδού τρία ἔτη ἔρχομαι ζητῶν καρπόν ἐν τή συκῆ ταύτη, καί οὔχ εὑρίσκω·
ἔκκοψον αὐτήν· ἰνατί καί τήν γῆν καταργεῖ; Ὁ δέ ἀποκριθεῖς εἶπεν αὐτῶ· κύριε, ἅφες αὐτήν καί τοῦτο τό ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περί αὐτήν καί βάλω κόπρια. Κάν μέν ποιήση
καρπόν· εἰ δέ μῆγε, εἰς τό μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τού σου Ὁσίου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι
Ὅλην ἀποθέμενος Θεῶ Πλανᾶ τήν καρδίαν παμμάκαρ Νικόλαε ἐκ παιδός ἐπόθησας ζῆν ὡς ἄριστα καί κατηκολούθησας μετά σήν χηρείαν Ἱερέως τό λειτούργημα
καί τό ἐπάγγελμα τοῦ πνευματικοῦ πατρός, καί ἠρίστευσας ἐν θαύμασι πλείστοις καί στάσεσι παννύχοις, ἱερέ, οὐρανοφάντορ πατήρ ἠμῶν, ὅθεν σέ γεραίρομεν.
Ὁ Ἱερεύς:
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον
ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις
τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων•
ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί
Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών• τῶν ἁγίων ἐνδόξων
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων
ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Πλανά,
καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.
Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας
Ἠμῶν τῶν σέ ὑμνούντων, ὤ πάτερ θεοφόρε γενού εὐήκοος καί δέξαι τάς δεήσεις καί ἐξομολογήσεις τῶν Ναξίων ἀοίδιμε καί πάσι δίδου χαράν καί ποθητήν ὑγείαν.
Ρεόντων τῶν τοῦ βίου ἀποδήμησας πάτερ καί ἠκολούθησας τοῖς ἴχνεσι Κυρίου καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου καί Αὐτῶ προσανέθηκας τήν ἱεράν σου ψυχήν μιμούμενος πατέρας.
Καρδίαν σου ὁσίαν καιομένη ἀπαύστως σύ προσαπέδειξας τῷ πόθω τοῦ Κυρίου, ὡς λαμπάδα ἐν σκότει, καί ἱεράτευσας γενόμενος τέ λειτουργός θαυματουργός καί μύστης.
Θεοτοκίον
Ἐμοῦ τοῦ τρισαθλίου τάς δεήσεις προσδέχου ὤ Μῆτερ παναγνέ λιταῖς τοῦ Νικολάου, τοῦ Πλανά, τοῦ Ναξίου καί νῦν ἀνάγαγε τήν αἴτησίν μου σῶ Υἱῶ ἴνα ρυσθῶ τοῦ πλάνου.
Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα
Σῶμά σου, πάτερ, ταπεινῶν ἐν νηστείαις χαμευνίαις, ἀγρυπνίαις ἄλλαις, πολλαῖς κακοπαθείαις, ὠμίλεις μετ’ ἀγγέλων.
Ἐπί τῶν τοίχων προσκυνῶν τούς ἁγίους, σού τό δέμας τό μικρόν κατεγέλας βλέπων, ὡς ἐκεῖνοι ἔτεινον σοί τούς πόδας.
Ναξίων δῆμοι καί Παρίων ὠσαύτως προσκυνοῦμεν τῷ Ναῶ Νικολάου ὅνπερ νῦν προδήλως ἠγείραμεν ἐκ πόθου.
Θεοτοκίον
Ἴδε Παρθένε, Θεοτόκε Μαρία, Νικολάου τοῦ Πλανά τά τεκνία καί δός δή τοῦ Υἱοῦ σου τήν θείαν προστασίαν.
Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Κυρίως τῶν Ναξίων λαός καί Ἀθηνῶν τέ συμπατριῶται καί φίλοι Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ σέ ἀνυμνοῦμεν ἀπαύστως Πλανᾶ Νικόλαε.
Ὁρίων τῶν τῆς Νάξου, Ἀθηνῶν τέ ἐπίσης μακράν ἐξῆλθεν ἡ φήμη σου Πάτερ Πλανᾶ καί σοί προσέτρεχον πάντες ἐκ πεποιθήσεως.
Δίδου μοί τήν σήν χάριν ὀσιώτατε πάτερ, καί τό σόν ἔλεος δέομαι θεῖε Πλανᾶ ἴν΄ εὕρω λύσιν πταισμάτων τῶν συνθλιβόντων μέ.
Παρθένε Θεοτόκε, Ἄχραντε Μαρία, σύν Νικολάω δυσώπει Χριστόν τόν Θεόν τοῦ εὐαρέστως μέ πράττειν θέ?ἅ προστάγματα.
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν
ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά Μεγαλυνάρια
Τόν ἐν ἱερεύσι τερατοῦργον καί τόν ἐν λευΐτας ἀνεξάντλητον λειτουργόν πεντήκοντα χρόνους εὐχόμενον Κυρίω Νικόλαον τόν νέον πάντες τιμήσωμεν.
Τόν τῆς νήσου Νάξου νέον βλαστόν καί τῶν Ἀθηναίων ἱερώτατον λειτουργόν, Πλανᾶν τόν πατέρα καί θεῖον ἀριστέα ἐν ὕμνοις πανεύφημοις νῦν καταστέψωμεν.
Τόν Παπαδιαμάντη ὁμόφρονα καί Μωραϊτίδη φίλον ἔμπιστον ἐκλεκτόν τόν θεῖον ποιμένα εἰς Ἰλισσού πεδία καί Βουλιαγμένης δήπου νῦν εὐφημήσωμεν.
Τόν τῆς ἐγκρατείας μύστην τρανόν καί τῆς ἀγρυπνίας τόν ὡραῖον μυσταγωγόν τόν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις βιώσαντα ἀμέμπτως Νικόλαον τόν θεῖον ἀνευφημήσωμεν.
Τόν ποσίν ἁβρόχοις ὑπό βροχήν βαδίζοντα φθᾶσαι Ἐλισσαίου ἐν τῷ Ναῶ καί πλείστοις ἐν ἄλλοις σημείοις τόν δειχθέντα θαυματουργόν πατέρα συνεορτάσωμεν.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον
δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Καί τό τροπάριον. Ἦχος ἅ΄.
Τάς τοῦ πλάνου παγίδας ἐκφυγῶν ἱερώτατε, ἀπλανῶς ἐπορεύθης διά βίου πατήρ ἠμῶν, Νικόλαε ἀοίδιμε Πλανᾶ, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, ἀγρυπνίαις καί νηστείαις,
ἱερουργῶν ὁσίως τῷ Κυρίω σου* ὄν πέρ καθικετεύων ἐκτενῶς, Νάξιον ἱεράτευμα, πρέσβευε δωρηθῆναι καί ἠμίν τό θεῖον ἔλεος.
Ὁ Ἱερεύς μνημονεύει, καί ἐν τή ἀπολύσει τό παρόν προσόμοιον. Ἦχος β Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν.
Δεῦτε νῦν κατίδωμεν πιστοί θαῦμα συντελούμενον μέγα ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἐκ τῆς Νάξου ἅγιον νέον φανέντα ἠμίν τόν Πλανάν τόν Νικόλαον, τόν θαύμασι πλείστοις τούς
ἁγίους φθάσαντα τῶν παλαιῶν γενεῶν καί τόν θαυμαστώσαντα τοῦτον ἅγιον Θεόν καί Πατέρα πάντες εὐγνωμόνως συνδοξάσωμεν.
Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.
Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.
Δίστιχον
Νικόλαέ μου κλεινέ Νάξου
Νικόδημον δέξαι γράψοντα σοί Κανόνα.