An Orthodox Christian was asked by a protestant couple about his Orthodox faith and the differences in their teachings and beliefs. The man explained to the couple that Orthodox Christianity is like a large bouquet with a different arrangement of flowers.
The man gave an example of the different ethnic groups that exist within the One, Holy, Catholic, and Apostolic Church such as Greek, Russian, Bulgarian, Serbian, Romanian, Georgian, Ukrainian, Syrian, etc., yet a visible body of believers who have continued to keep the apostolic teachings and worship since 33 A.D.
During their conversation the Orthodox Christian asked the wife the following question. He said, “if your husband had a real bouquet of flowers in his right hand and a plastic bouquet of flowers in his left hand which one would you prefer? The woman paused and said that she would prefer the real bouquet of flowers over plastic.
The woman responded wisely, because the Orthodox Church has the Holy Eucharist (The True Body and True Blood of our Lord and Savior Jesus Christ) which is called, “medicine of immortality” for the healing of soul and body. It is not a symbolic placebo (grape juice and a cracker), but it is "the True medicine" that gives life. John 6:53 "..Jesus said unto them, Verily, verily, I say unto you, Except ye eat the flesh of the Son of man, and drink his blood, ye have no life in you."
The Orthodox Church is evangelical, but not Protestant, it is Orthodox, but not Jewish.
It is Catholic, but not Roman.
It isn’t non-denominational – it is pre-denominational. It has believed, taught, preserved, defended and died for the faith of the Holy Apostles since the day of Pentecost 2000 years ago.
http://agapienxristou.blogspot.ca/2015/01/the-bouquet-of-flowers.html
The most detailed version of the toll-houses occurs in a vision of Gregory of Thrace, apparently from the 10th century. The demons accuse the soul at each toll-house of sins. In some cases the demon might accuse the soul of sins that they tempted her with, but it didn't comply with, or of sins that she repented for, and in that cases one of the angels, the one which was the persons guardian angel, speaks for the person, saying that those are lies, and that payment is not necessary, taking the soul to the next toll-house. If a person has unrepented sins, and does not have enough good deeds and prayers of the living to pay for them, the demons of the corresponding toll-house grab him, and take him to hades to await the final judgment. This vision recounts the toll-houses in the following order:
At the first aerial toll-house, the soul is questioned about sins of the tongue, such as empty words, dirty talk, insults, ridicule, singing worldly songs, too much or loud laughter, and similar sins.
The second is the toll-house of lies, which includes not only ordinary lies, but also the breaking of oaths, the violation of vows given to God, taking God's name in vain, hiding sins during confession, and similar acts.
The third is the toll-house of slander. It includes judging, humiliating, embarrassing, mocking, and laughing at people, and similar transgressions.
The fourth is the toll-house of gluttony, which includes overeating, drunkenness, eating between meals, eating without prayer, not holding fasts, choosing tasty over plain food, eating when not hungry, and the like.
The fifth is the toll-house of laziness, where the soul is held accountable for every day and hour spent in laziness, for neglecting to serve God and pray, for missing Church services, and also for not earning money through hard, honest labor, for not working as much as you are paid, and all similar sins.
The sixth toll-house is the toll-house of theft, which includes stealing and robbery, whether small, big, light, violent, public, or hidden.
The seventh is the toll-house of covetousness, including love of riches and goods, failure to give to charity, and similar acts.
The eight is the toll-house of usury, loan-sharking, overpricing, and similar sins.
The ninth is the toll-house of injustice- being unjust, especially in judicial affairs, accepting or giving bribes, dishonest trading and business, using false measures, and similar sins.
The tenth is the toll-house of envy.
The eleventh is the toll-house of pride- vanity, self-will, boasting, not honoring parents and civil authorities, insubordination, disobedience, and similar sins.
The twelve is the toll-house of anger and rage.
The thirteenth is the toll-house of remembering evil- hatred, holding a grudge, and revenge.
The fourteenth is the toll-house of murder- not just plain murder, but also wounding, maiming, hitting, pushing, and generally injuring people.
The fifteenth is the toll-house of magic- divination, conjuring demons, making poison, all superstitions, and associated acts.
The sixteenth is the toll-house of lust- fornication, unclean thoughts, lustful looks, unchaste touches.
The seventeenth is the toll-house of adultery.
The eighteenth is the toll-house of sodomy: bestiality, homosexuality, incest, masturbation, and all other unnatural sins.
The nineteenth is the toll-house of heresy: rejecting any part of Orthodox faith, wrongly interpreting it, apostasy, blasphemy, and all similar sins.
The last, twentieth toll-house is the toll-house of unmercifulness: failing to show mercy and charity to people, and being cruel in any way.
http://agapienxristou.blogspot.ca/2014/01/the-toll-houses.html
There is no tradeoff between work and prayer. Both are essential to a healthy physical and spiritual life according to Saint Basil. It is wrong to deny prayer because of work and it is wrong to deny work because of prayer. We can learn to make our work a prayer. The Jesus Prayer and other remembrances of God during the day are a great help in this task. At the foundation a God centered work life is attentiveness based on a quiet mind as Basil explained in earlier posts..
Here is what Basil has to say to us:
As daily sustenance is necessary for everyone, so labor in proportion to one's strength is also essential. Not vainly has Solomon written in praise: “she watches over the ways of her household, and does not eat the bread of idleness” (Prov 31:27). And again, the Apostle says of himself: “nor did we eat anyone’s bread free of charge, but worked with labor and toil night and day” (2 Thess 3:8); yet, since he was preaching the Gospel, he was entitled to receive his livelihood from the Gospel. The Lord couples sloth with wickedness, saying: '‘You wicked and lazy servant" (Matt 25:26). Wise Solomon, also, praises the laborer not only in the words already quoted, but also, in rebuking the sluggard, associating him by contrast with the tiniest of insects: “Go to the ant, you sluggard!" (Prov 6:6). We have reason to fear, therefore, lest, perchance, on the day of judgment this fault also may be alleged against us, since He who has endowed us with the ability to work demands that our labor be proportioned to our capacity; for He says: “to whom much is given, from him much will be required" (Luke 12:48). Moreover, because some use prayer and psalmody as an excuse for neglecting their work, it is necessary to bear in mind that for certain other tasks a particular time is allotted, according to the words of Ecclesiastes: “To everything there is a season" (Eccl 3:1). For prayer and psalmody, however, as also, indeed, for some other duties, every hour is suitable, that, while our hands are busy at their tasks, we may praise God sometimes with the tongue (when this is possible or, rather, when it is conducive to edification); or, if not, with the heart, at least, in psalms, hymns and spiritual canticles, as it is written (Col 3:16). Thus, in the midst of our work can we fulfill the duty of prayer, giving thanks to Him who has granted strength to our hands for performing our tasks and cleverness to our minds for acquiring knowledge, and for having provided the materials, both that which is in the instruments we use and that which forms the matter of the arts in which we may be engaged, praying that the work of our hands may be directed toward its goal, the good pleasure of God.
Thus we acquire a recollected spirit-when in every action we beg from God the success of our labors and satisfy our debt of gratitude to Him who gave us the power to do the work, and when, as has been said, we keep before our minds the aim of pleasing Him.
From Church Fathers: The Long Rule pp 306-311
From a letter
Prayer is to be commended, for it engenders in the soul a distinct conception of God. And the indwelling of God is this – to have God set firm within oneself through the process of memory. We thus become a temple of God whenever earthly cares cease to interrupt the continuity of our memory of him.
The Heart of Basilian Spirituality p 120 Letter 2
Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ωμολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.
Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τις οριζόμενες υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν και οι νόμιμες αμβλώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνο, τώρα, όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθηκα ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένα νεφρό, ως η σκωληκοειδής απόφυσις.
Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Αυτό είναι ως να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη πόλη. Το Βελιγράδι έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετές ιδιωτικές κλινικές, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστική του δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματος του˙ εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος˙ το έμβρυο εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνων τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο αυτό, αυτό το ίδιο, ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε επαύσατε να κάνετε εκτρώσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα, είναι οχληρό και πάρα πολύ επίπονο, αλλά δεν είναι δυνατό να ωραιοποιούμε κάτι, το οποίον αφ’ εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άβλωση εις μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν ημπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τον φονέα εντός μου. Μία εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μία πράξη ρουτίνας, μετετράπη εις ένα πραγματικό εφιάλτη. Με την πρώτη κίνηση του θλάστου έβγαλα το χεράκι και το έρριξα επάνω στο τραπέζι των εργαλείων. Ιδού – το νεύρον του χεριου έπεσεν στην άκρη της κομπρέσσας βρεγμένης με το ιώδιο. Το ιώδιο ερέθισε το νεύρο και το μικρούλικο χεράκι άρχισε να συσπάται. Με την επόμενη κίνηση έβγαλα το πόδι. Και συνέβη το ίδιο – τώρα έτρεμε και εσυσπάτο το πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πριν˙ ύστερα προσεπάθησα με τον θλάστη να συλλάβω και την καρδιά, η οποία ακόμη εκτύπα και υπό τον θλάστη έκανε σπασμούς ολοέν και αργότερον… και αργότερον και επί τέλους έπαυσε.
Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι εθανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της εκινδύνευε. Προσηυχήθηκα: «Κύριε, βοήθησε με να σώσω αυτήν την γυναίκα και τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Έτυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτη με την άποψη της Εκκλησίας – ότι το έμβρυο είναι ζωντανόν ήδη από την σύλληψη του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου.
Η ενδομήτρια παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθή, ενώ δεν πταίει για τίποτε˙ μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος εις όλον το ανθρώπινο γένος, διότι δεν εγεννήθη καν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Διά το πως θα χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα, τα εκτρωθέντα κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης —τόσο την φυσική όσον και την τεχνητώς προκαλούμενη— δεν χρειάζεται η άδεια της μητέρας του εμβρύου; Ποια είναι η τύχη αυτών των τεμαχισμένων μικροσκοπικών σωμάτων;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Σπανίως διερωτάται κανείς, τι συμβαίνει με αυτά τα έμβρυα εις τα νοσοκομεία μας. Εις την χώρα μας κανείς δεν ανακοινώνει και δεν δημοσιεύει πληροφορίες αυτού του είδους. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις για την επιστημονικο-ερευνητική εργασία και για την χρήση αυτών των εμβρύων στην φαρμακευτική βιομηχανία, διότι αυτό είναι εξαιρετικώς δαπανηρό. Και προς το παρόν, όσον γνωρίζω, δεν υπάρχουν καν οι συνθήκες για την εμπορευματοποίηση. Εις ημάς αυτά τα έμβρυα αντιμετωπίζονται ως ιατρικό απόβλητο. Εναποτίθενται εις τους μαύρους σάκκους, μαζί με τα λοιπά όργανα τα απομείναντα από διαφόρους εγχειρήσεις στους ενήλικες ασθενείς και καίγονται όλα ως απόβλητα.
Ως κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι να προστατεύουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχη όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Αυτό είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Υπάρχει η ακριβής στατιστική πληροφορία περί του αριθμού των διαπραττομένων εκτρώσεων εις την Σερβία;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο είδος της στατιστικής και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι ψευδείς. Η μία στατιστική μας ενημερώνει ότι έχομε 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, η άλλη στατιστική μας ενημερώνει ότι αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος – 420.000 αμβλώσεις τον χρόνο. Εγώ θεωρώ ότι εις ένα γεννημένο παιδί αντιστοιχούν 25 αμβλώσεις.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Τι άποψη έχετε για το ζήτημα της αντισυλλήψεως;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Η αντισύλληψη σημαίνει το πράττειν εναντίον της συλλήψεως. Την ταξινομώ σε τρία είδη: Το πρώτο είδος είναι η εγκράτεια και είναι επιτετραμμένο˙ το δεύτερο είδος είναι η ικανοποίηση της ορμής άνευ εκσπερματώσεως και δεν είναι επιτετραμμένο˙ το τρίτον είδος είναι σατανικό και δίδει την δυνατότητα της εφαρμογής μιας ολοκλήρου σειράς στην ουσία αμβλωτικών μέσων….
Υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οι οποίες αφελώς υιοθετούν την κοινή ανεύθυνη στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό. Είδατε τα μέσα ενημερώσεως, τα γυναικεία περιοδικά, τις εκπομπές – και ακούσατε κάπου η ποτέ κανένα λόγο εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων και της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Το έχω κάνει και αυτό. Υποστηρίζω ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κακό. Γονιμοποιούνται περισσότερα ωάρια, ενίοτε 10, 20 και παραπάνω, γίνεται διαφοροποίηση και θανατώνεται πάν περισσευούμενο έμβρυο, για να διευκολυνθή η επιβίωση το πολύ τριών εμβρύων. Εάν ληφθούν περισσότερα από τα τρία, τότε είναι ανάγκη να μειώσουμε τον αριθμό των, διότι η μήτρα δεν θα αντείχε την κυοφορία.
http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/03/62000.html
