''Το Μάρτιο του 1999 βρίσκομαι στο νοσοκομείο Ερυθρός και στις 6 το απόγευμα μπαίνω στο χειρουργείο, για μια απλή σχετικά αφαίρεση λάμας και 10 καρφιών από το σπασμένο εδώ και τρία χρόνια αστράγαλό μου. Μου κάνουν την ένεση της νάρκωσης και τότε νιώθω ένα βάρος στο στέρνο που μου κόβει την ανάσα, ένα πράγμα να ανεβαίνει προς το κεφάλι μου και να με πνίγει και βλέπω τους γιατρούς να τρέχουν να μου βάζουν οξυγόνο και να με τραντάζουν συνέχεια να μην κοιμηθώ.
Όταν συνήλθα όλοι ήταν χαρούμενοι, μου έδειξαν τη βίδα και τις λάμες και θαύμαζαν:
"Τι εκπληκτικό άρωμα φοράτε κυρία Τριανταφυλλίδη, πω πω τι καταπληκτική κολόνια, τι δυνατή, γέμισε όλο το χειρουργείο". Εγώ δεν καταλάβαινα τι μου λέγανε. Μετα κατάλαβα πως είχα σωθεί χάρη στην παρουσία του''.
