ΤΡΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΣΕ ΓΝΩΣΤΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ !!!! ΟΤΑΝ ΧΑΙΡΕΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΘΑ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΙΣΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ !!!!

Όταν ακούς με τα αυτιά σου τρία “θαυμαστά” γεγονότα που σχετίζονται με την ανάγνωση των Χαιρετισμών, τρία ανεξήγητα γεγονότα που συνέβησαν στο ίδιο άτομο, που στα εμπιστεύτηκε προς δόξαν Κυρίου κι Ομολογία Πίστεως, τότε ασφαλώς οφείλεις να τα κοινολογήσεις στο Ιστολόγιο των Χαιρετισμών της Θεοτόκου.



Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017 και στις 9 το πρωί δεχθήκαμε τηλέφωνο από μια Ιατρό, συγκεκριμένα Παιδίατρο και γνωστή ενός αδελφού μας βαστάζου από το Ηράκλειο Κρήτης ( δηλαδή “αχθοφόρου” των δεμάτων με τευχίδια Χαιρετισμών που του αποστέλλονται , και τα οποία τα μοιράζει σε όλη την Μεγαλόνησο ).



Της είχαν τελειώσει τα τευχίδια των Χαιρετισμών και οι Εικονίτσες και μας παρακάλεσε αν υπάρχουν διαθέσιμα τευχίδια να περάσει με το αμάξι της να τα παραλάβει ! Δεν την είχαμε συναντήσει ποτέ, είχαμε ακούσει και από μια άλλη βαστάζουσα για το Ιεραποστολικό έργο που επιτελεί στο πλαίσιο του λειτουργήματος της, και με χαρά δεχθήκαμε να περάσει από το χώρο που τα αποθηκεύουμε και να παραλάβει όσα περισσότερα μπορούσαμε να της διαθέσουμε, μιας και τα αποθέματα μας σχεδόν τελειώνουν και αναμένουμε οι καλές ψυχές - που με δικά τους έξοδα έχουν τυπώσει τα τελευταία επτά χρόνια 300.000 από αυτά τα τευχίδια και τα εμπιστεύονται στο Ιστολόγιο μας να τα διανέμουμε όπου εμείς κρίνουμε – να κάνουν όποτε η καλή μας Παναγία τις φωτίσει την επόμενη εκτύπωση ώστε να γεμίσουν ξανά οι αποθήκες μας με κούτες των Χαιρετισμών !!

Μετά από τρία τέταρτα ήρθε με το αμάξι της και αφού φόρτωσε Χαιρετισμούς και Εικονίτσες πιάσαμε την κουβέντα για – τι άλλο ... - τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας !!



Επειδή έχουμε “νωπούς” στην μνήμη μας τους διαλόγους αυτούς θα σας τους μεταφέρουμε σχεδόν αυτούσιους !! Εννοείται ότι θα το κάνουμε αφού πήραμε την άδεια της, όπως εξάλλου κάνουμε και με όσους μας εμπιστεύονται με email τους θαυμαστά γεγονότα – για να μην πούμε θαύματα – που σχετίζονται με τους Χαιρετισμούς !!



Επειδή όσα με αγάπη κα προς δόξαν Θεού μας εμπιστεύτηκε η συγκεκριμένη μάχιμη και πολύ γνωστή Παιδίατρος – συνεργάτης σε ένα από τα πολύ γνωστά Μαιευτήρια των Αθηνών και με δικά της Ιατρεία τόσο στην Αττική , όσο και σε κάποιο νησί – άπτονται πολύ προσωπικών θεμάτων θα διατηρήσουμε την ανωνυμία της και θα μας επιτρέψετε να μην δώσουμε ούτε καν το μικρό της όνομα, όπως συνήθως κάνουμε σε άλλες περιπτώσεις που δεν θα μπορούσαν εύκολα να ταυτοποιηθούν !



“ Ήμουν στο Ιατρείο μου στο νησί ! Αφού τελείωσαν τα πρωινά ραντεβού πήρα το αμάξι και ανηφόρισα για το Μοναστήρι της ....., όπου συχνά πήγαινα να φορτίσω τις μπαταρίες μου ! Ήταν μεσημέρι . Οι πόρτες της Μονής είχαν κλείσει αλλά τηλεφώνησα και μου άνοιξαν. Οι αδελφές είχαν αποσυρθεί στα κελλιά τους και κατευθύνθηκα στο Καθολικό. Απόλυτη ησυχία. Δεν φαινόταν κανένας στο Ναό.Έβγαλα το βιβλιαράκι μου και ξεκίνησα να διαβάζω τον μικρό Παρακλητικό. Τον έψελνα χαμηλόφωνα παρακαλώντας την Παναγία μας για κάποιες ψυχές που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα ! Μόλις τελείωσα και έβαζα το βιβλιαράκι στην τσάντα μου ένοιωσα από πίσω μου να ξεπροβάλλει σχεδόν από το πουθενά μία Καλόγρια. Δεν την είχα δει όταν μπήκα. Ίσως ήταν κάπου πίσω γονατιστή και δεν την είχα παρατηρήσει όταν μπήκα. Δεν αναγνώρισα στο πρόσωπο της κάποια από τις γνωστές αδελφές της Μονής. Με πλησίασε και μου είπε:

--- Πολύ όμορφο αυτό που κάνεις !!! Αλλά να διαβάζεις τους Χαιρετισμούς !! Έχουν μεγάλη Χάρη !!.... ”

Το επόμενο πρωινό που είχα γυρίσει πια στο σπίτι μου στον Πειραιά αποφάσισα να ξεκινήσω να διαβάζω τους Χαιρετισμούς !!

Δεν θα είχα φτάσει ούτε στην μέση και άκουσα ψαλμωδίες !!

Μπα σκέφτηκα.... μήπως ξέχασα το ραδιόφωνο ανοικτό σε κάποιο Εκκλησιαστικό Σταθμό ? Διαβάζοντας τους Χαιρετισμούς κατευθύνθηκα προς το σαλόνι .... τίποτα το ραδιόφωνο κλειστό αλλά οι ψαλμωδίες ακούγονταν πιο έντονα. Με τους Χαιρετισμούς στα χέρια και διαβάζοντας τους κατευθύνθηκα στα άλλα δωμάτια του σπιτιού. Καμμία συσκευή δεν ήταν ανοικτή. Κι όμως οι ψαλμωδίες ακούγονταν ακόμη πιο καθαρά και δυνατά. Πήγα ασυναίσθητα να ανοίξω το παράθυρο να δω μήπως έρχονται απ΄ έξω.... και την στιγμή αυτή οι ψαλμωδίες σταμάτησαν εντελώς !!!!”

“Ακριβώς την επόμενη ημέρα έπιασα το Προσευχητάριο για να διαβάσω ξανά τους Χαιρετισμούς ! Δεν ξέρω .... αλλά ασυναίσθητα σκέφθηκα .... πάω τώρα να διαβάσω του Χαιρετισμούς στην Παναγία μας και είμαι ασκεπής.... βρήκα μία μπασμίνα που είχα και την έβαλα πάνω στο κεφάλι σαν μαντήλι !!

Αχ με πόση διαφορετική αίσθηση διάβασα τους Χαιρετισμούς ! Το ίδιο βράδυ... κοιμόμουν, λαγοκοιμόμουν... δεν θυμάμαι... άκουσα ευδιάκριτα μία γυναικεία φωνή να μου λέει.... Δεν ήταν πιο όμορφα που προσευχήθηκες με καλυμμένο το κεφάλι.... και εγώ μανδήλα φοράω !! ”

“ Λίγες μέρες μετά μία γνωστή μου με είχε φιλοξενήσει στο εξοχικό της ! Είχα σηκωθεί πρωί, αξημέρωτα να κάνω την προσευχή μου και καθόμουν στην αυλή και διάβαζα με το λιγοστό φως που έπεφτε από μία λάμπα που είχαν στην κουζίνα για την νύχτα ! Αφού τελείωσα την πρωινή μου προσευχή είπα να πω τους Χαιρετισμούς !! Είχε αρχίζει να χαράζει και τελειώνοντας τους Χαιρετισμούς άκουσα ξεκάθαρα να ψάλλεται από χορωδία το “Την τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ.....”

“ Μπά σκέφτηκα θα είναι από το ξωκλήσι που βρισκόταν κοντά στο εξοχικό της φίλης μου !

Όταν ξύπνησαν της είπα .... Αχ ! Πόσο ωραία έψελναν από το εκκλησάκι !! .... Ποιο εκκλησάκι μου απάντησε ? Αυτό ανοίγει μόνο μία φορά τον χρόνο που γιορτάζει.... δεν ανοίγει ποτέ άλλοτε.... Τότε αναρωτήθηκα από που άραγε να ήταν τόσο πρωί αυτές οι ψαλμωδίες ? ”

“ Όταν μετά από λίγες ημέρες το ανέφερα στην Ηγουμένη της Μονής που επισκέπτομαι για να δυναμώσω πνευματικά μου απάντησε ..... Αχ κόρη μου.... εξήμισι το πρωί... ποιος Ναός ψέλνει την Τιμιωτέρα.... Άγγελοι ήταν κόρη μου.... εσύ χαιρέτιζες την Κυρά τους και αυτοί με την σειρά τους την τιμούσαν αξιώνοντας σε να τους ακούσεις !!!!”

Αυτά και άλλα πολλά είπαμε αδελφοί μου τόσο για τους Χαιρετισμούς όσο και για την Παναγία μας !! Η καλή μας Παιδίατρος μου το ξεκαθάρισε.

“Δεν θα τα έλεγα αυτά μην με περάσουν και για τρελλή !! Αλλά ρώτησα τον Πνευματικό μου και μου είπε ότι με διάκριση πάντα οφείλω να τα αναφέρω προς δόξαν Θεού και ως ομολογία Πίστεως !! ”



Για τον ίδιο λόγο τα καταθέτουμε και εμείς στην αγάπη σας !!

Για να ενισχυθούμε ΟΛΕΣ κι ΟΛΟΙ μας και να συνεχίσουμε να χαιρετίζουμε καθημερινά όσες περισσότερες φορές Αυτή μας αξιώσει την Δέσποινα μας και Κυρά των Αγγέλων !!

Όχι ασφαλώς για να βιώσουμε παρόμοια θαυμαστά γεγονότα !!

Το είπαμε και το ξαναλέμε και ας γίνουμε κουραστικοί !!

Οι Χαιρετισμοί είναι αμιγώς δοξολογική προσευχή !!

Δοξολογούμε με τα 12 Αλληλούια τον Κύριο μας και Θεό μας και με 12 Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε και τα άλλα 144 Χαίρε υμνολογούμε την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός !!

Πάντοτε απλά, ανεπιτήδευτα χωρίς καιροσκοπισμό αλλά με αγάπη για τις άπειρες ευεργεσίες Της στο γένος των ανθρώπων και στον καθένα μας προσωπικά !!

Θαύματα δεν θέλουμε !! Θαύματα δεν επιζητούμε !! Θαύματα δεν είμαστε άξιοι να ζήσουμε !!

Ό,τι θέλει και όπως θέλει η Παναγία μας αγαπητοί μας αδελφοί !!!

Εμείς ταπεινά την χαιρετίζουμε με τους Χαιρετισμούς Της που τόσο αγαπά και εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωή ημών τω Υιώ και Θεώ Της παραθώμεθα !!!

Αμην !! Γένοιτο !!

Είναι σα να έχεις ένα καλό φίλο - Αγιος Φανούριος

Είναι σα να έχεις ένα καλό φίλο.

Ένα μεγαλύτερο αδελφό, συνοδοιπόρο στην απλή, αστική , συνήθη καθημερινότητα.
Ένα ταπεινό διακονητή, πρόθυμο να υπακούσει σε παρακλήσεις
ο οποίος έχει αναλάβει ,κατά τις βουλές του Θεού, να βοηθά στα μικρά τού βίου .
Λόγου χάρη, ετοιμάζεσαι να φύγεις για τη δουλειά και ψάχνεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου,
Γυρνάς τον κόσμο ανάποδα και δε φαίνονται πουθενά.
΄Ώσπου τολμάς , για μυριοστή φορά, να απευθυνθείς στο παλληκαράκι του Χριστού:
«Άγιε μου Φανούριε, φανέρωσε τα και θα σού ανάψω ένα κεράκι»
Κι ενώ βλέπεις το ρολόι να τρέχει και σε τρώει η αγωνία...
τσουουούπ, νάτα !!! τα κλειδιά μπροστά σου, εκεί,
πάνω στο τραπέζι όπου έψαχνες πριν λίγο, ερεύνησες επίμονα και δεν υπήρχε τίποτα !!!
Μιάν άλλη φορά, το τάμα μπορεί να είναι η ανάγνωση μιάς παράκλησης ,
o κόπος λίγων μετανοιών,
μια φανουρόπιττα ή ένα προσκύνημα σε εκκλησία του αγίου.

Καλόβολος και γλυκύς ο άγιος Φανούριος δεν παρεξηγείται ακόμα κι όταν το τάμα δεν εκπληρωθεί στην ώρα του.
Με το πέρασμα των χρόνων και την εμπειρία καταλαβαίνεις πως και όταν αργεί να απαντήσει στο αίτημα σου, έχει τους λόγους του.
Ακόμα κι αν αυτό που ζητάς δεν εμπίπτει στις «αρμοδιότητες» του , θα βάλει το χέρι του να γίνει το καλύτερο ...
Φτάνει να διατηρηθεί η σχέση με το πρόσωπο του αγίου και δι αυτού η μνήμη του Θεού στις ζωές των αγχωμένων ανθρώπων.
Ταπεινώθηκε τόσο, ώστε, εμφανισθείς σε χριστιανό, ζήτησε από τους πιστούς να εύχονται για την ανάπαυση της ψυχής της ασεβούς μητέρας του, κάθε φορά που θα τον επικαλούνται κι εκείνος θα αναταποδίδει την αγαθή τους πρόθεση.
Κι αυτή η προσωπική σχέση , που βιώνεται ολοζώντανη από τον λαό του Θεού , ήταν που επέβαλε την θέσπιση και διάδοση της τιμής του αγίου μας παρά τις διαφωνίες κάποιων υψηλά ισταμένων κληρικών.

Σε αυτό τον μεγαλομάρτυρα , τον απλό και ήσυχο σαν φωνή αύρας λεπτής ,τον άγιο των μικρών πραγμάτων , είναι χαρισμένη, με πολύ τρυφερότητα και σέβας, τούτη η εγγραφή.
Ψιθυρίζοντας το απολυτίκιο του,«Ουράνιον εφύμνιον εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς, αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, την ουράνιον δόξαν. Ην εύρες πόνοις και άθλοις τοις σοις, Φανούριε ένδοξε».
εύχομαι ο άγιος Φανούριος να φανερώνει σε όλους μας πράγματα, πρόσωπα και διαδρομές που μάς οδηγούν σε καταλλαγή και αγάπη του Θεού.
Χρόνια πολλά, ο άγιος βοήθεια σε όλους... συντρόφους,φίλους και ενοχλουμένους.

Guard these two, and don’t lose them... ( St. Kosmos Aitolos )

“Everything will happen suddenly. It may even happen tonight. Maybe it has begun already? Don’t you see that your crops have failed and your animals have died? The rivers and springs have dried up. Today you are deprived of one thing, tomorrow another. God is giving it to us a little at a time, and we stupid people don’t understand.

I say this to you and I counsel you, even if the sky were to fall down, even if the earth would rise up, even if the whole world were destroyed, as it is due to do so, today, tomorrow, don’t be concerned with what God is going to do. Let them burn your body, let them fry it, let them take your possessions – don’t concern yourself. 

Give them away – they are not yours. You need your soul and Christ. Even if the whole world were to fall apart, no one can take these two things away from you against your will. Guard these two, and don’t lose them.”

St. Kosmos Aitolos

Ο Άγιος Πορφύριος συνομιλεί με τον Άγιο Γεράσιμο

Την ημέρα της εορτής του αγίου Γερασίμου ο Παππούλης ευρίσκετο κλινήρης, λόγω των πολλών ασθενειών του.
Ξαφνικά παρουσιάζεται ενώπιόν του, ολόσωμος, ο Άγιος Γεράσιμος! Οπότε, ο πατήρ Πορφύριος, που προηγουμένως δεν ήταν σε θέση να γυρίσει από το άλλο πλευρό, εξαιτίας των ισχυρών πόνων και της τρομερής σωματικής του αδυναμίας, εκτινάσσεται επάνω με τέτοια ευλυγισία και δύναμη, που θα την ζήλευε και ο καλύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής, και με ιδιαίτερο σεβασμό, άρχισε να υποκλίνεται, να σταυροκοπιέται, να προσκυνά και να συνομιλεί, τετ-α-τέτ, με τον αγαπημένο του Άγιο Γεράσιμο, για πολλή ώρα.

Μια από τις γυναίκες, η οποία την ώρα εκείνη εκτελούσε την εθελοντική της «βάρδια», προς εξυπηρέτηση του Παππούλη, παρακολουθούσε άναυδη και σιωπηλή από απόσταση ολίγων μέτρων, όλα τα διαδραματισθέντα, χωρίς να μπορεί να δώσει καμμία εξήγηση! Γιατί έβλεπε τον Παππούλη να προβαίνει σε όλες τις προηγούμενες ενέργειες, αλλά δεν έβλεπε τον αποδέκτη των ενεργειών αυτών! Και έβλεπε και άκουγε τον Παππούλη, αλλά ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε τον συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο, και κυριολεκτικά, είχε σαστίσει!

Όταν, ο πατήρ Πορφύριος, τελείωσε την... συνομιλία με τον θαυματουργό και προστάτη του άγιο Γεράσιμο, εφανέρωσε και διηγήθηκε τα πάντα στην έκπληκτη γυναίκα και της έδωσε εντολή να μην αποκαλύψει τίποτε απ’ όσα είδε και άκουσε, πριν αυτός κοιμηθεί τον ύπνον του Δικαίου!

Από το Βιβλίο ¨ Ανθολόγιον Θαυμάτων¨¨ Έκδοσις Ιερού γυναικείου Ησυχαστηρίου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Το Πνεύμα το Ορθόδοξον ( Ἅγιος Πορφύριος )

- Γέροντας: Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Αυτόνε πιστεύομε. Λοιπόν, μέσα στην θρησκεία, λέει, ότι αυτός είναι ο ιδρυτής της Ορθοδόξου πίστεως και ότι όλες οι θρησκείες δεν είναι όσο είναι αυτή η θρησκεία. Μία θρησκεία μόνον είναι: Η Ορθόδοξος Χριστιανική θρησκεία και το πνεύμα αυτό το ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες είναι μπερδεμένες.


Εδώ ο Θεός της Ορθοδόξου πίστεως είναι Θεός, που αν τον πούμε και αγάπη, όπως το λέει η Γραφή, πάλι το ίδιο είναι. Ο Θεός λέγεται αγάπη. Και όποιος έχει αγάπη είναι του Θεού. Ο Θεός λοιπόν πολλοί λένε «είναι αγάπη ο Θεός, καημένε, έτσι είναι ο Θεός». Μα είναι αγάπη ο Θεός. Αλλά ο Θεός δεν είναι μόνον αγάπη, είναι και δικαιοσύνη. Είναι και δίκαιος, δεν μπορεί ένανε κλέπτη, λωποδύτη, που ζει εις βάρος των άλλων, να τόνε θέσει σε μια κατάσταση.
Θα μου πεις μα, εφ' όσον είναι αγάπη; Όμως έτσι είναι η θρησκεία μας. Και έτσι πρέπει να είναι, για να ομολογήσουμε τις ιδιότητες του Θείου, πώς είναι. Αυτές είναι οι ιδιότητες του Θείου. Αλλά όμως δεν το ξεύρουμε: Ο Θεός μπορεί να τους βάλει όλους στον παράδεισο. Και όλων των θρησκειών να τους βάλει όλους. Αυτό όμως τα χαρτιά μας δεν το γράφουνε. Αλλά ούτε και πρέπει εμείς να το πιστεύουμε. Έστω αν ο Θεός όλους μπορεί να τους πάρει ως παιδιά του. Με ακούεις;
- Συνομιλητής: Μάλιστα, Γέροντα, μάλιστα.


- Γέροντας: Έτσι πιστεύουμε. Μα θα πεις, γιατί να μην το πούμε ότι όλοι είμαστε παιδιά Του; Όχι! Δεν μπορούμε εμείς να το πούμε αυτό. Έτσι πρέπει να το έχουμε μέσα μας. Άλλο τι θα κάνει ο Θεός εις την δευτέρα Παρουσία. Εμείς δεν θα το βάλουμε από τώρα, για να τα έχουμε όλα ίσωμα. Πρέπει να το έχουμε έτσι μέσα μας. Έτσι έρχεται. Μα θα πεις: «είναι ανθρώπινο». Έ, έτσι το καταλαβαίνουμε, έτσι μας το δίνει η Γραφή, να το καταλαβαίνουμε έτσι. Το πώς θα είναι ο Θεός δεν μας λέει, πώς θα είναι. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι ο Θεός.
- Συνομ.: Μάλιστα, Γέροντα.

 
- Γέρ.: Λοιπόν εγώ έτσι πιστεύω τα πράγματα (...) Εάν με μπερδέψετε εσείς τι θα κάνω εγώ;
- Συνομ.: Γέροντα, εμείς μπορούμε να σας μπερδέψουμε;

 
- Γέρ.: Αυτοί είναι θρήσκοι. Λοιπόν θα ρωτήσουνε απ’ εδώ, απ’ εκεί, θα πούνε τι είναι αυτά τα παιδιά; Να, είναι εκεί πάνω. Μάς δώσαν το τηλέφωνο τους. Α, πα, πα, αυτά ανακατεύονται με γκουρούδες και με γιόγκιδες και με αυτό και κηρύττουν τέτοια πράγματα! Και προσηλυτίζουν. Και αυτά λέει ο γέροντας. Α, είναι τού γέροντα παιδιά. Πω, πω, Θεέ μου!
- Συν.: Το ξεύρω, Γέροντα, όχι!


- Γέρ.: Ναι, το ξεύρεις για! μακάρι να το ήξευρες. Και γι' αυτό το σκοπό, επειδή εγώ είμαι γέροντας, πρέπει να είμαι ειλικρινής. Έχω τόσο κόσμο. Δεν ξεύρεις όλος, όλος ο κόσμος εδώ στο τηλέφωνό μου, να έρθεις από όλα τα βασίλεια του κόσμου μου τηλεφωνούν. Την νύχτα, ότι ώρα να 'ναι. Απ' όλα τα βασίλεια. Τι Νότιο Αφρική, Κεϊπτάουν, Γιοχάνεσμπουργκ, Αμερική, Καναδά, ξεύρω κι εγώ... Απ' όλον τον κόσμο. Και ν' ακουστεί ότι είμαι κι εγώ, έχω ελεύθερο πνεύμα και παραδέχομαι όλες τις θρησκείες; Όχι, δεν παραδέχομαι. Όποιος να μου πει, και ένας άγγελος να έρθει να μου πει: «έτσι είναι όπως πιστεύει ο τάδε», «όχι» θα του πω. «Λες ψέμματα, δεν είσαι πνεύμα αγαθόν. Είσαι πονηρόν πνεύμα και λες αυτό.» Έτσι θα τού πω εγώ τού αγγέλου, δεν θα τον πιστέψω. (...)
Δεν το θέλω βέβαια να προπαγανδίζετε στον έναν και στον άλλον και να λέει: «οι θρησκείες όλες είναι μία Δεν έχουνε (διαφορά), του Θεού είναι, σε οποία θέλεις πηγαίνεις. Και όποιο Θεό θέλεις προσκυνάεις». Δεν τα θέλω εγώ αυτά, δεν μπορώ. Είναι έτσι το πνεύμα μου. (...)
Εγώ έχω κάνει στην έρημο, έχω αγωνιστεί, έχω νηστείες, κακουχίες, αγρυπνίες, γυμνότητα, με παλιόρουχα, με, και όλα αυτά για την αγάπη του Χριστού. Και ζούσα μέσα σε αγίους ανθρώπους. Αλλά Ορθοδόξους Χριστιανούς. Κατάλαβες;
Δεν μπορώ, εγώ έχω καταλάβει την Ορθοδοξία, έτσι είναι. Και διάβολος υπάρχει και όλα όπως τα γράφει η Γραφή υπάρχουνε. Και διάβολος και κόλαση και όλα. Όμως τι ωραία που τα τοποθετεί και πως ικανοποιείται και το... αυτό το αίσθημα της δικαιοσύνης που λέμε. Ιδιότης της δικαιοσύνης τού Θεού. Να ιδής ότι πιστεύουμε στο διάβολο. Λέμε ότι υπάρχει διάβολος και όντως υπάρχει. Είναι το αντίθετο πνεύμα.
Λοιπόν, και τι κάνει η θρησκεία μας; Έρχεται... Μ' ακούς;
- Συν.: Ακούω, Γέροντα.


- Γέρ.: Έρχεται (όταν διαβάσεις την Γραφή) και λέει ότι: «παιδιά μου, προσέχετε. Πρέπει να φροντίσουμε να προσκολληθούμε στο Χριστό και να γίνουμε άγιοι. Και να μπούμε μέσα στην εκκλησία του και όλοι μέσα στην εκκλησία του να γίνουμε ένα σώμα. Όλοι δηλαδή οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και όταν αυτό κατορθώσουμε, τότε για μας, που θα κατορθώσουμε να μπούμε στην εκκλησία, δεν υπάρχει, για μας, ούτε θάνατος, ούτε κόλαση, ούτε διάβολος...» Το λέει μέσα το ευαγγέλιο. Το έχεις βρει;

Δεν το βρίσκουνε. Υπάρχει, αλλά πρέπει να έχεις έτσι το πνεύμα τού Θεού για να το καταλάβεις. Κάι έρχεται λοιπόν και σε πηγαίνει, πιστεύεις ακριβώς όπως είναι, ότι δεν υπάρχει θάνατος. Δεν σου αρέσει αύτη η θρησκεία;
- Συν.: Μ' αρέσει, Γέροντα, πως δεν μ' αρέσει; 

 Αλλά αισθάνομαι ότι όταν έχουμε αγάπη καταλαβαίνουμε και τους άλλους. Δεν θεωρούμε ότι οι Μουσουλμάνοι είναι άπιστοι.

 
- Γέρ.: Μωρέ, καλά, αυτό θέλω να πω. Τους καταλαβαίνουμε και βλέπουμε, αλλά λέμε: είναι άπιστοι. Δεν πιστεύουνε στον αληθινό Θεό. Καταλάβατε; Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί. Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι και αυτοί πιστεύουνε στον θεό, δηλαδή στο θεό όχι στον αληθινό. Πιστεύουνε εις την σάρκα, εις τα πάθη, εις το αυτό, στην ύλη, στο..., όλοι κάτι, παρ' όλο ότι λένε δεν υπάρχει Θεός, όλοι όμως κάτι λατρεύουνε. «Ώι τις ήττηται τούτω και δεδούλωται». Έχει να πει, σ' αυτό που λατρεύει κανείς σ' αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι, ε, άνθρωπος της σαρκός, ε, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη. Κατάλαβες;
- Συν.: Έτσι είναι.


- Γέρ.: Είναι σύστημα ολόκληρο. Πρέπει να το μελετήσεις και μην με επιπολαιότητα λες λόγια, που δεν είναι (σωστά). Δεν μπορούμε να πούμε τι λέει ο ένας και ο άλλος, δεν μπορούμε. Πρέπει να ιδούμε που είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία. Εγώ την έχω ζήσει και την ξεύρω με την χάρη τού Θεού. Και έχω ζήσει μέσα σε αγίους ανθρώπους, που πέφτουνε στο πνεύμα αυτό της αληθείας. Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το Φως το αληθινόν.
Πρέπει να τα σκεφτούμε αυτά. Κι' αν πεις: «μα πλανάσαι!.» Μωρέ, σε τέτοια πλάνη μακάρι να πάει όλος ο κόσμος. Και να φαντάζονται και να σκέπτονται τον Θεό, όπως τον σκέπτομαι εγώ. Άλλο, ότι δεν έχω γίνει ακόμα όπως πρέπει. Όμως αγωνίζομαι και θέλω (...)
Υπάρχει άλλο πνεύμα, που λέγεται πονηρό, που θα φροντίσει και θα πει:
«Θα τον κάνω εγώ αυτόν τον γέρο, θα τον εξευτελίσω, όχι, όλος ο κόσμος τρέχουνε εκεί πέρα, και γίνονται καλά και μαθαίνουνε τούτο και εκείνο!.» Είναι, υπάρχει κακό πνεύμα.
- Συν.: Το ξεύρω, Γέροντα.

 
- Γέρ.: Ναι. Μπορεί αυτό αύριο να καταργηθεί. Μα θα καταργηθεί μια μέρα που θα τελειώσουνε τα πάντα και θα πάμε σε μια νέα κτίση, όπως πιστεύει δηλαδή η θρησκεία μας. Άμα θέλετε να τα πούμε από λίγα, από λίγα να τα μελετήσετε, να σκεφθείτε, και θα δείτε ότι αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν. Τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Δεν μπορεί καθένας να λέει: «Είμαι απεσταλμένος του Θεού και εγώ φέρνω μια νέα αλήθεια που ταιριάζει σήμερα στον κόσμο.» Οι αλήθειες τού Θεού, όπως τις έχει πει, από την αρχή, αυτές είναι. Δεν υπάρχουνε άλλες αλήθειες, νέες, επειδή ο κόσμος προόδεψε και η επιστήμη και οι άνθρωποι πήγανε στα άστρα!
Κατάλαβες;
- Συν.: Μάλιστα, Γέροντα.


- Γέρ.: Αν πάει κανείς στ' άστρα και πει: «Και εκεί πάνω υπάρχουνε άνθρωποι..» και τους δούμε, δεν θα χαλάσει εμένα η σκέψις μου, θα πω κι εκεί πάνω είναι ο Χριστός, κι εκεί είναι ο Θεός. Έχει πάει κι εκεί. Έχεις ακούσει που λέμε: ο βασιλεύς των ουρανών;
- Συν.: Ναι, Γέροντα.

 
- Γέρ.: Ο βασιλεύς των ουρανών είναι το Άγιον Πνεύμα και εμείς μέσα στην εκκλησία μας, έτσι αρχίζομε τις τελετές και τις θυσίες. Λέμε, πώς το λέμε: «Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον έν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος.»
Και πάτε με την Ορθοδοξία, ρε παιδιά. Καλά είστε, σας αγαπάω. Θα πεις: γιατί μας μαζεύεις απ’ εκεί; Να! το 'φερε του Θεού να έρθετε κοντά μου. Όμως εσείς κλωτσάτε: «Ο Σάι Μπάμπα, ο τάδε και ο τάδε όλοι είναι καλοί και ο Μωάμεθ καλός και τούτος καλός, και εκείνος καλός.» Κατάλαβες;

Μα θα πεις: θα τους μαχόμαστε; Μα ποιος τους μάχεται, μωρέ; Η θρησκεία μας κανέναν δεν μάχεται. Δεν βλέπεις που εμείς, που τόσο πολύ έτσι, ούτε πάμε να ψηφίσουμε, ούτε έχουμε κόμματα, προσευχόμαστε για όλους; Γιατί να μην πλησιάστε στην εκκλησία; Βρε, τάδε, βάλε μυαλό βρε, μη βλέπεις εκεί πέρα.

Πήρε και κάποια κυρία και διάβασε το Ψαλτήρι, που λέει: «Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά, τοις ενδόξοις της γης.» Μου λέει: «τι είναι αυτά, μωρέ, μπορεί να τα πει ο Θεός;» Της λέω: «αυτό, ρε, το ψαλτήρι έχει γραφτεί σε άλλη γλώσσα.» Και η νοοτροπία που αυτοί την μετέφρασαν έτσι είναι: «Θεέ μου, κάν' τους όλους καλούς, διαπαιδαγώγησέ τους, φερτούς στο δρόμο σου».
- Συν.: Μάλιστα, Γέροντα

 
- Γέρ.: Μόνον το ευαγγέλιο είναι τόσο καθαρό και ωραίο. Τα άλλα είναι έτσι δύσκολα. Πρέπει να έχεις πνεύμα Θεού να τα εξηγήσεις. Τα πήρε αυτή, τα παίρνεις εσύ, σου λέει: «Κόλασις, διάβολος, αυτά όλα πα! πά! πά! τι λες μωρέ, που θα πιστέψω εγώ στο διάβολο; Τι είναι αυτά τα πράγματα, αυτά είναι γελοία».
Κι' όμως ρωτάς εμένανε και σου λέω: Υπάρχει διάβολος. Μα θα πεις: Τώρα μας είπες ότι δεν υπάρχει. Μα πρέπει εμείς να πάμε εκεί, σ' αυτό το σημείο, με την χάρη τού Θεού που θα καταργηθεί για μας ο διάβολος και ο θάνατος και η κόλαση. Και μπορούμε να ζούμε έπειτα μέσα εις την χαρά τού Θεού, και ποτέ να μην σκεπτόμαστε τον θάνατο. Και να έρθεις στο τέλος της ζωής σου, και να είναι το πόδι σου μέσα στο λάκκο. Εσύ μπορεί να φυτεύεις συκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια, να φτιάχνεις περβόλια για τους συνάνθρωπους σου, να φτιάχνεις εκκλησίες και να είναι το ένα σου ποδάρι μέσ' στο λάκκο.
Γιατί τα κάνεις αυτά; Από την αγάπη. Πιστεύεις ότι δεν υπάρχει θάνατος και θέλεις και οι συνάνθρωποί σου, που θα έρθουνε πάλι εδώ, να βρούνε κάτι, να γίνουνε καλοί, να μη γίνουνε κλέφτες και κλέβει ο ένας τον άλλον. Γι' αυτό φυτεύεις και τα φρούτα και τα καρύδια και τα σύκα. Γι' αυτό φτιάχνεις και εκκλησία και όλα. Από αγάπη. Δεν είναι να πας, στον Τούρκο να τον σκοτώσεις γιατί είναι Τούρκος; Ε, εκείνο είναι ανθρώπινο, το κάνει η ανάγκη. Μα θα πεις: Γιατί να γίνεται πόλεμος; άμα κάνουμε αυτό το πράγμα, και έχουμε μια θρησκεία, δεν θα μαλώνουμε, δεν θα κάνουμε πολέμους, θα λείψουνε όλα.
Έτσι λένε μα, έτσι δεν είναι: τι να την κάνεις; (τη μία θρησκεία). Εμείς εδώ, οι Έλληνες έχουμε μία θρησκεία. Είμαστε χριστιανοί, αν υπάρχει από κανένας ξένος, είναι λίγοι, όμως βλέπεις σήμερα πώς αλληλοτρωγόμαστε και έχουμε χίλια κόμματα. Και από μας τους Έλληνες, τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, γίνανε και άθεοι και ξεύρω εγώ. Μόνο η θρησκεία τού Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ' αυτή τη θρησκεία. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο.


- Συν.: Όλες οι θρησκείες όμως δεν διδάσκουν την αγάπη, Γέροντα;

 
- Γέρ.: Μωρέ, ποια αγάπη διδάσκουνε; Ρε κουτέ! Βρε σώπα βρε! την αγάπη την αληθινή, είναι η αγάπη του Χριστού. Μη νομίσεις οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους.
- Συν.: Εμείς που έχουμε γεννηθεί κάτω απ’ αυτούς τους κραδασμούς.

 
- Γέρ.: Βρε άσ' τους κραδασμούς του Σάι Μπάμπα! Άστα αυτά, αυτά δεν είναι έτσι, είναι διαφορετικά. Όπως τα λέει εδώ πέρα, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είναι έτσι, κόρη μου. Λάβετε τα μέτρα σας και μίλησε και στα παιδιά. Και να βρεις και την κυρία τάδε να της πεις: «Μωρέ, έτσι λέει ο γέροντας.» Τι είναι αυτά που λέει (αυτή);
- Συν.: Όχι το ξεύρει κι εκείνη.

 
- Γέρ.: Δεν ξεύρω πρέπει να γίνουμε Χριστιανοί. Άστονε τον Μπάμπα. Μπορεί και αυτόνε να τον φωτίσει ο Θεός να γίνει χριστιανός. Και τότε να πάρει το πνεύμα του Θεού και να κηρύξει το Χριστιανισμό, που ξεύρεις; Ξεύρεις πόσοι την έχουνε πάθη έτσι; Άμα είναι πνεύμα αγαθόν... Κι ο Θεός είναι ο πανταχού παρών. Είναι ο νους ο υπέρτατος, που τα πάντα γνωρίζει, - μη μου μιλάεις - , ο Θεός γνωρίζει και κανονίζει, αλλά δεν φαίνεται. Διότι όταν φανεί και κοιτάζει να στρώσει τον έναν και τον άλλονε, τότε ο ίδιος φεύγει από τον δρόμο που έχει χαράξει. Το χάραγμα είναι αυτό: Ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει το ένα ή το άλλο. Εν τη ελευθερία του. Κι αυτή η ελευθέρα βούλησις είναι που ο Θεός σέβεται. Σέβεται τον άνθρωπο δεν μπορεί να τού πει: «Ε! που πάς; Έλα εδώ». Και εσύ θα πεις: Ένας που κάνει ένα φόνο και βασανίζει έναν άλλονε, είναι τού Θεού άνθρωπος; Μπορεί να είναι τού Θεού άνθρωπος, αλλά το πνεύμα που τον κατέχει και κάνει αυτό το κακό είναι τού διαβόλου. Δεν είναι το αγαθόν πνεύμα τού Θεού. Ελάτε ρε, να τα πούμε.
- Συν.: Ναι, Γέροντα


- Γέρ.: Είμαι αγράμματος, μη νομίζετε, δεν έχω πάει σε σχολεία, έχω μεγαλώσει μέσα στην έρημο και έχω κάνει υπακοή σε δύο γέροντες σεβαστούς. Θα μου πεις: Πες μας! μα έχω και το άλλο βρε τάδε, δεν μπορώ να μιλήσω. Είμαι γέρος 90 χρονού και κουράζομαι. Καμιά φορά όταν ξυπνήσω, να τώρα έχω ξυπνήσει από κάποιο ύπνο - επειδή ήμουν άγρυπνος την νύχτα - και έχω λίγο κουράγιο και μιλάω. Για σκέψου, τάδε μου...

Διάβασε, μπρε, το ευαγγέλιο, διάβασ' το πολλές φορές. Δεν μπορείς να πεις το διάβασα. Το ευαγγέλιο έχει θησαυρούς και λύει όλα τα προβλήματα. Είναι φιλοσοφία, όντως φιλοσοφία. Είναι φιλοσοφία, εξ αποκαλύψεως φιλοσοφία. Είναι η ανωτάτη φιλοσοφία.
Άσε ο κόσμος τώρα που προσπαθεί να ριχτεί προς την ύλη. Να περιφρονήσει το πνεύμα, να περιφρονήσει τις αξίες. Όλες αυτές τις αξίες σιγά, σιγά, με την Χάρη τού Θεού, τις έφτιαξε ο άνθρωπος, τις έφτιαξε ο άνθρωπος με την βοήθεια τού Θεού. Την οικογένεια και όλα αυτά τα καλά και ωραία.
Άμα τα περιφρονήσουμε η γη εδώ, η ζωή μας, γίνεται χάος. Γίνεται κόλασις. με ναρκωτικά, μ' αυτό... Αρχίζει ο άνθρωπος να κοιτάζει την ηδονή, να θέλει να ικανοποιείται έτσι.. Να! Δεν βλέπεις τα παιδιά που αυτοκτονούν και τρελαίνονται; Δεν πας στα ψυχιατρεία να δεις παιδάκια, 15-16-20 χρονών, 25 - 30, που βασανίζονται!
Θα μου πεις να: «Γιατί δεν τα βλέπει ο Θεός;» Μα αυτά είναι, τα βλέπει ο Θεός. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει. Μπορεί όμως, με το σχέδιο τού Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι ν' αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έ! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο τού Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις.
Αυτό εμείς επιδιώκουμε και έτσι θέλουμε τα πράγματα σιγά-σιγά να γίνουνε με την χάρη του Θεού. Ο Θεός εργάζεται μυστικά, δεν θέλει να επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία, τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει. Να, αυτά είναι της στιγμής πράγματα που σου λέω.
- Συν.: Το ξεύρω, Γέροντα


- Γέρ.: Ναι αλλά, πρέπει να, και εμένα να μου δώσει δύναμη ο Θεός να σας τα πω καμμιά φορά. Δεν γίνεται τίποτα με εκείνα. Εκείνα έχουνε ταχυδακτυλουργίες και τα τοιαύτα. Κι αυτές οι... και όλα. Εμείς στην θρησκεία μας τα έχουμε όλα. Κατάλαβες;
- Συν.: Ναι, Γέροντα.

 
- Γέρ.: Όλα. Και υλοποιήσεις και όλα μεσ' στους αγίους μας. Αλλά οι υλοποιήσεις είναι δύο ειδών: Είναι η κακιά και η καλή. Κατάλαβες;

 
- Συν.: Μάλιστα.

 
- Γέρ.: Βέβαια μπορεί ένας να κάνει προσευχή, που οι άλλοι δεν έχουνε λάδι και βασανίζονται γιατί τους έχει λείψει το λάδι, ν' ανοίξει τα χέρια του και να γεμίσουν τα κιούπια με λάδι. Ε, μπορεί και ένας γκουρού να κάνει κάτι άλλο, μια άλλη υλοποίηση, αλλά δεν είναι η ίδια. Δεν είναι τού αγαθού πνεύματος. Γιατί όπως είπαμε υπάρχει και το κακό. Και το κακό έχει την δύναμη να δώσει στον άνθρωπο, που το πιστεύει το κακό, που ζει το κακό, έχει την δύναμη να τού δώσει να το κάνει Γι' αυτό υπάρχουνε και διάφοροι, μάγοι, γκουρούδες, φακίρια και ξεύρω κι εγώ.
- Συν.: Έτσι είναι, Γέροντα

 
- Γέρ.: Είναι τού κακού πνεύματος.
- Συν.: Και εμείς οι άνθρωποι πως μπορούμε να καταλάβουμε;

 
- Γέρ.: Ε! Να! Να μελετήσουμε το ευαγγέλιο. Πάρε μελέτα, ενώ λέεις ότι όλα ίσωμα είναι, όλα το ίδιο είναι, ο Θεός είναι αγάπη, διάβασε το ευαγγέλιο, μάθε το καλά και όπου έχεις απορίες, έλα να σου το πω εγώ, ο αγράμματος, ο ταπεινός. Δεν λέω εγώ ότι είμαι χριστιανός, δεν λέω ότι είμαι ορθόδοξος. Επιθυμώ, θέλω, αγωνίζομαι, προσπαθώ, μα δεν έχω γίνει Χριστιανός Ορθόδοξος. Έτσι είναι το αίσθημά μου και είναι αληθινό. Θέλω. Με παρεξηγείς σ' αυτό που λέω;
- Συν.: Γέροντα, λες όλες τις αλήθειες.


- Γέρ.: Ναι αλλά ευχαριστούμαι τόσο πολύ. Ναι, αλλά εγώ τις αλήθειες, εγώ τις πιστεύω έτσι, έτσι. Ένας άγγελος να έρθει να πει: «τι λες, βρε γέρο; Δεν είναι έτσι. Όλες οι θρησκείες είναι του Θεού και όλοι οι γκουρούδες και οι γιόγκιδες και οι φακίροι και οι μάγοι και οι επαοιδοί είναι του Θεού.» Ναι του Θεού είναι ως άνθρωποι, αλλά τα έργα τους είναι του διαβόλου.
- Συν.: Μάλιστα, Γέροντα

 
- Γέρ.: Συγχώρα με που σου μιλάω έτσι. Παιδιά, καλά παιδιά και είστε καλά παιδιά, και ήσυχα παιδιά. Αλλά τι να το κάνω; Κι όποιος είναι καλός και ήσυχος είναι και στην αλήθεια; Πολλές φορές άνθρωποι που τους βλέπουμε να είναι ήσυχοι και όμως δεν είναι έτσι. Πρέπει να έρθετε να τα πούμε αυτά. Δεν μπορώ τώρα, τι να σου πω; Πρέπει να διακόψουμε. Ξεύρεις πόσο λυπάμαι; Αν ήξευρες πόσο σε αγαπάω... πολύ, πάρα πολύ. Θα μου πεις: Γιατί δεν εύχεσαι στον Θεό να μας φωτίσει; Εύχομαι, αλλά δεν είμαι τόσο δυνατός. Και εγώ, και εσείς ίσως να επιμένετε, εις το αυτό. (στις απόψεις σας) Και εις τον Θεό δεν ξεύρω τι σάς φυλάει; Όμως εδώ είναι η αλήθεια. Πρέπει να την μάθετε. Πρέπει να διαβάσετε καλά, και άμα σας πει το πνεύμα: «Ψεύτικη θρησκεία είναι αυτή.» τότε να την αφήσετε, να πάτε με τον Σάι. Τι λέει ο Σάι, ο νέος απεσταλμένος του Θεού, που φέρνει την νέα αλήθεια, που αυτή ταιριάζει τώρα στον κόσμο; Να έχουμε ελευθερία, ο Θεός είναι αγάπη, δεν υπάρχει φόβος πουθενά. Πάρε κορίτσια γλέντησε.
- Συν.: Όχι, Γέροντα, είναι πολύ αυστηρός, πάρα πολύ αυστηρός είναι.

 
- Γέρ.: Μπορεί να είναι. Αλλά πρέπει να τα ιδούμε. Να, καλά, μωρέ τάδε, δεν τα καταλαβαίνεις τα λόγια μου τώρα. Άστο.
- Συν.: Καταλαβαίνω, Γέροντά μου, καταλαβαίνω...

 
- Γέρ.: Ναι, το ξεύρω εγώ μωρέ, το ξεύρω τι... (καταλαβαίνεις)
- Συν.: Δεν υπερασπίζω κανέναν.

 
- Γέρ.: Μα εγώ ξεύρω με την χάρη του Θεού τώρα, εάν ο Σάι είναι ή ο άλλος είναι έτσι. Κατάλαβες; Τέλος πάντων. Μωρέ, έχουμε μασώνους, έχουμε διάφορα πράγματα, που τα πιστεύουνε όλα και πηγαίνουνε με τον σατανά, και κάνουνε σατανικές εκδηλώσεις και μυστηριώδη πράγματα, διότι υπάρχουνε, υπάρχει σατανάς, και υπάρχουνε μυστηριώδη πράγματα, κακά δηλαδή. Σ' αφήνω τάδε μου και εύχομαι στον Κύριο να σε φωτίσει. Θέλουνε συζήτηση εν πάση περιπτώσει, σ' αφήνω και εύχομαι ο Θεός να μας φωτίσει όλους, να τον γνωρίσουμε και να τον αγαπήσουμε. Έτσι εύχομαι, άντε καλημέρα.
- Συν.: Ευχαριστώ, Γέροντα μου.

 
- Γέρ.: Συγχώρα με αν σε στεναχώρεσα. Έτσι μου ήρθε, νομίζεις πως...
- Συν.: Πώς το λες, Γέροντα; Και όταν μαλώνεις ακόμα είναι βάλσαμο στην ψυχή.

 
- Γέρ.: Μα όλα γίνονται άγια όταν υπάρχει η χάρις. Άντε καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα ο Θεός μαζί μας.
- Συν.: Ευχαριστώ, Γέροντα μου.

 
- Γέρ.: Εύχομαι ταπεινά.
- Συν.: Ευλόγησον.

Ἅγιος Πορφύριος

Spiritual Life of a Couple

A common issue in a couple relationship is about their spiritual life. One can be very spiritual following the way of life prescribed for Orthodox Christians and the other not making any attempt to follow the practices of the Church. If not dealt with carefully this can become a source of great conflict.

The advice that is most commonly given is to first of all have love and do not judge. With love, pray for the one who is not now interested in spiritual matters.

Here is advice from Elder Paisios (Editor’s note – now Saint Paisios of Mount Athos. Elder Paisios was canonized by the Ecumenical Patriarchate January 13, 2015. ) when asked about this by a woman concerned about her husband:


Entrust him to Christ and pray that his heart be softened. Eventually little by little, Christ will descend in his heart, and he will start speculating. As soon as his heart is somewhat softened, then she can ask him, for example, to drive her to church. She shouldn’t say to him, “Come to church with me,” but “Can you please take me as far as the church?” If he takes her all the way to the church, then he might say to himself, “I’ve come this far; why don’t I go inside and light a candle?” In this way, little by little, he may make progress.

With prayer and kindness coupled with patience you can lead your spouse to open their heart to a more spiritual way of living. If you do not approach this with love and tenderness then their heart will be hardened and your relationship potentially damaged. By seeking to discover the little nudges you can provide you can lead your spouse in the right direction. But you have be clever so that your nudges do not become nagging.

Your spiritual father can also be of help. He can help you develop your own spiritual life so that your goodness will be transferred to your spouse.

Elder Paisios points out that women tend to be pious by nature. But once a man becomes interested in his spirituality, not even his wife can keep up with him. Then the wife must be careful not to become envious of his progress. If she begins to complain about all his spiritual endeavors and calls him a monk or priest in protest, then the man needs to tread very carefully. The aim is to grow together, but you will not always be on the same step.

If a difficulty arises in this case here is what advice Elder Paisios gives to the husband,


To keep the family from falling apart I advise the husbands, “When the right moment comes, tell your wife: ‘If I go to church and pray a little and do some prostrations, or if I read a spiritual book, I’m not doing this out of an abundance of devotion, but only as a means of self-restraint, to keep me from being led astray by our wretched society and getting involved with bad company.'” If the husband handles it carefully then the wife will be happy and may even go on to outdo her husband spiritually. But if he is careless and insensitive, he’ll crush her…

For many years in my own life it was my wife who was interested in spiritual matters and insisted on going to Church regularly. I would find excuses to not go. But, thank God, she was patient and prayed for me. Eventually Christ got hold of me and I could not get enough. I read everything, I went to church regularly, I prayed daily, I sought counsel from a spiritual father frequently. Then I became worried that my wife was not showing the same interest as I now felt. Somehow God gave me the insight to understand that we must walk this path together and that we would not always be on the same step along this long path. So instead of going my own way, I sought ways to involve her in my efforts and was careful not to judge, but to appreciate how she led me to what now gave me great inner joy. Through God’s guidance we have continued to walk a path together. We pray together, we go to services together, we share what we are reading. We have found that an active spiritual life nurtures our love for each other. We still have our arguments but they do not last long.

The challenge for all couples is to seek a shared path realizing that this may take many years to achieve but with sincerity on the part of either one of the couple, the other will be brought along with them and may eventually surpass them. It then becomes a beautiful dance where each leads the other at different times. This is the way we have been able to grow old together. 

http://www.pravmir.com/spiritual-life-couple/

Μοναχὴ Πορφυρία - Ταξιδεύοντας στὰ τείχη τῆς πόλης

Ἡ Μοναχὴ Πορφυρία γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὸν Πειραιᾶ. Ἄσκησε κατὰ καιροὺς διάφορα ἐπαγγέλματα. Ἐπὶ δέκα χρόνια ἐργάστηκε ὡς ὁδηγὸς ταξὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Γνώρισε τὸν σύγχρονο ἐνάρετο καὶ ἔνθεο Γέροντα Πορφύριο ἀπὸ βιβλία σχετικὰ μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία του. Αὐτὴ ἡ γνωριμία τὴν ἔφερε πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τὴ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή. Μὲ δυνατὴ πίστη καὶ βαθιὰ ἀγάπη στὸν Θεὸ ἔβαλε στόχο τὴ δόξα Του καὶ τὴ σωτηρία τῶν συνανθρώπων της. Ἔτσι τὸ ταξί της ἔγινε ἕνας σύγχρονος ἄμβωνας, ποὺ ὁδήγησε πολλοὺς σὲ ἀλλαγὴ ζωῆς, στὴν εὐλογημένη ἀλλοίωση. Τὰ τελευταῖα χρόνια περιεβλήθη τὸ ταπεινὸ μοναχικὸ τριβώνιο, μὲ διπλὸ σκοπό: νὰ ἀγωνιστεῖ ἀπερίσπαστη γιὰ τὴ σωτηρία της καὶ νὰ διακονήσει τὸν σύγχρονο δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο.

πηγη : https://www.youtube.com/watch?v=hNlBzqH3-Xk&feature=youtu.be

The years before the Antichrist's coming ( Father Nikon ) ( Greek with English subtitles )

Homily on Honesty

The wise man who has knowledge lives according to the truth through a totally honest life. Honesty means first of all, to speak the truth and never to “bear false witness” (Ex 20.16).

There are six things which the Lord hates, seven which are an abomination to Him: haughty eyes, a lying tongue and hands that shed innocent blood, a heart that devises wicked plans, feet that make haste to run to do evil, a false witness who breathes out lies, and a man who sows discord among brothers (Prov 6.16–19; cf. 11.1, 12.17, 17.4, 21.28, 25.14, 18).

This basic scriptural teaching is also that of the apostles.

For we pray to God that you may not do what is wrong . . . but that you may do what is honest . . . for we cannot do anything against the truth, but only for the truth (2 Cor 13.7–8).

Honesty also means to act truly and openly, without pretense, or the presentation of a false image of oneself. It means, in a word, not to be a hypocrite.

Above all things, Christ the Lord hated and condemned hypocrisy, lying and deceit. He accused the devil himself, first and foremost, of being a deceiver and liar, pretending to be other than he is, presenting himself and his teaching as totally other than the falsehood and wickedness that they actually are (cf. Jn 8.44–47). This is the way of all the false prophets, and of the antichrist himself.

For many deceivers have gone out into the world, men who will not acknowledge the coming of Jesus Christ in the flesh; such a one is the deceiver and the antichrist (2 Jn 7).

Take heed that no one leads you astray. For many will come in my name saying “I am the Christ,” and they will lead you astray. . . . and many false prophets will arise and lead many astray. . . . For false Christs and false prophets will arise and show great signs and wonders, so as to lead astray, if possible, even the elect (Mt 24.4, 11, 24).

In His fierce condemnation of the evil of the scribes, pharisees and lawyers, Christ was most violent against their hypocrisy. Of all the evils of men, the most vile in the sight of the Lord is undoubtedly hypocrisy.

Woe to you, scribes and Pharisees, hypocrites! for you cleanse the outside of the cup and the plate, but inside you are full of extortion and rapacity. You blind Pharisee! first cleanse the inside of the cup and the plate, that the outside also may be clean.

Woe to you, scribes and Pharisees, hypocrites! for you are like whitewashed tombs, which outwardly appear beautiful, but within are full of dead men’s bones and all impurity. So you also outwardly appear righteous to men, but within are full of hypocrisy and iniquity (Mt 23.25–28).

The spiritual person is not a hypocrite. He shows himself honestly for what he is, and does not pretend to be what he is not. He reveals himself to all exactly as he actually is. He does not say or do anything that would lead people to have a false impression of him or of anyone or anything. He is utterly honest and pure in all that he thinks, says and does, knowing that God sees all and judges with righteousness all those who “walk in integrity” (cf. Ps 26.1, 11).

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ακριβώς το καλοκαίρι του 1898, όταν έληξε η περίοδος των μαθημάτων,
ο Σεβασμιότατος γενικός Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής (Άγ. Νεκτάριος) έφθανε με κανα- δύο φίλους του στις Καρυές, στο Πρωτάτο.

«Ήταν μιά ταλαιπωρία να φτάσει στα Κατουνάκια,
στο ησυχαστήριο των ζωγράφων Δανιηλαίων,
στην ακροτοπιά, που όπως λένε,
ψέλνουν αγγελικά.
Αλλά υπερνικήθηκε από τον έρωτα που ένιωθε για βυζαντινές μελωδίες, για κατανυκτικούς ύμνους στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Στα Κατουνάκια, οι περίφημοι ζωγράφοι Δανιηλαίοι από αδελφό σε αδελφό φύλαγαν το θησαυρό του αρχαίου μέλους, ισοκρατούσαν και έμελπαν την υμνολογία, χρωματίζοντας το λόγο σαν άγγελοι.
Κάτι το ασύλληπτο, το «ραντίζον την ψυχήν θεικήν δρόσον και αγαλλίασιν».
Στο ησυχαστήριό τους περίφημο για την αβραμιαία φιλοξενία του,
εμόναζαν τότε κάπου δώδεκα αδελφοί, που ζούσαν με άκρα υπακοή μεταξύ τους απλότητα και αγάπη. Εκτελούσαν τις ιερές ακολουθίες με τέτοια κατάνυξη που ο επισκέπτης λησμονούσε τα πάντα,
αιθεροπιανόταν, ξέφευγε από τη χοική ουσία και επιθυμούσε να μη σαλέψει ποτέ από κεί.



Οι Δανιηλαίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την επίσκεψή του, δεν ήξεραν ποιός είναι.
Παρουσιάστηκε με καλογερικό σκούφο με τα παλιά ράσα που χρησιμοποιοιύσε στην καλλιέργεια των λουλουδιών στον κήπο της Ριζαρείου, με χοντρές καλογερίστηκες αρβύλες.
Είπε πως ήταν ένας μοναχός από την Αθήνα.



Τον υποδέχτηκαν όπως όλους, με εγκαρδιότητα και αβραμιαία καλωσύνη,
και αφού τον εκέρασαν νωπά σύκα, φουντούκια με αγριομέλι, ευχαριστήθηκεν που θα έμενε μερικές μέρες κοντά τους,
να παρακολουθήσουν τις ιερές ακολουθίες.
Αλλά τα λίγα λόγια του,
περίεργο, είχαν ουσία, τόξευαν «ακτίνες θείου φωτός»!
Μετά τα κεράσματα, ο αδελφός Δανιήλ από την αδελφότητα και ο Νεκτάριος, κατευθυνόμενοι προς τον φοβερό βράχο του Καρουλιού,
συναπάντησαν έναν άγνωστο ερημίτη, μελαμψό, με καταμπαλωμένο κίτρινο ράσο, λιπόσαρκο, με δυό μεγάλα μάτια που σε καθήλωναν.
- Ευλογείτε.....ψιθύρισε ο Νεκτάριος.
Κι απόμεινε εκσατατικός.
-Ο Κύριος αποκρίθηκε αυτός.
Και μονομιάς έκανε παρατήρηση στον αδελφό Δανιήλ.
- Πώς προπορεύεσθε αδελφέ, από τον Πενταπόλεως (ο Άγιος Νεκτάριος ήταν Επίσκοπος Πενταπόλεως) τον προ πολλού ένταχθέντα μεταξύ των αγίων ιεραρχών;
Σα να τους κόπηκε η αναπνοή.
Ο Δανιήλ απόμεινε να κυττάζει χαύνος.
Ο Νεκτάριος κύτταζε τα μάτια του ερημίτη και σώπαινε.
Η καρδιά του γοργοχτυπούσε.
Είχε λοιπόν δίπλα του μιάν άγνωστη αγωνιστική ψυχή, ευλογημένη με το προορατικό χάρισμα! Άθελά του δάκρυσε.
-Υπερευλογημένο το όνομα του Κυρίου μας αδελφέ, ψιθύρισαν τα χείλη του.
Μην αναφέρετέ τι δια τον ταπεινόν δούλο του. Παρακαλώ... δεχτείτε τον ασπασμό μου.
Κι επλησίασε και έσκυψε να φιλήσει το ροζιασμένο χέρι του ερημίτη.
Εκείνος τραβήχτηκε με φόβο.
Και σκύβοντας με τη σειρά του να φιλήσει το χέρι του επισκέπτη, βράθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο.
Αντάλλαξαν εγκάρδιο ασπασμό.
-Χθές οι δαίμονες φρύαξαν.... ψιθύρισαν τα χείλη του ασκητή.

Μετεβλήθησαν σε σμήνος μεγάλων κωνώπων, με έπληττον και προσπαθούσαν να με αφήσουν χάμω αναίσθητον.
Πλήν όμως δεν ίσχυσαν εις το σημείον του Τιμίου Σταυρού, εις δε την φράσιν «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού» εξηφανίσθησαν.
-Διατί;
Διότι θα μου εδίδετο η ευκαιρία να γνωρίσω έναν από τους μεγαλύτερους διώκτες των.
Τι νέα από τον κόσμο;
-Τι νέα; Πόλεμοι, ατασθαλίαι, ζυμώσεις και...
-Καταλαβαίνω συμπλήρωσε ο ερημίτης. Κομπασμός, υπερηφάνεια νοησιαρχία.
Ακολούθησε σιγή.
Στο μεταξύ ο αδελφός Δανιήλ παρατηρούσε με έκσταση τον απρόσμενο εκείνο επισκέτη, που ήταν Επίσκοπος, και προσπαθούσε με λόγια συντριβής, να επανορθώσει την παράλειψη προσφοράς του ανάλογου σεβασμού.
-Σας αντιλαμβάνομαι Σεβασμιότατε, έπιασε να λέει ο ασκητής.

Νοσταλγείτε την μόνωσιν.
Αλλά αφού θεωρήσατε καθήκον να υπηρετήσετε αυτοπροσώπως τον λαόν, εφόσον αγαπήσατε τους συνανθρώπους...Θά’ρθει και η μόνωσις.
Τον κύτταξε πάλι στα μάτια και ξαναδάκρυσε.
- Τι φρονείτε δια τον εικοστόν αιώνα που έρχεται; Σιγορώτησε.
Ο ερημίτης δεν απάντησε αμέσως.
Σήκωσε το βλέμμα ψηλά, πήρε βαθειά αναπνοή και είπε:
-Τέλος στα βασίλεια. Πόλεμοι, ανησυχία, σφαγαί, καταστροφαί. Κυρίαρχος ο φόβος.

- Ο φόβος..... Επανάλαβαν τα χείλη του Δανιήλ.»