Guidelines for All Orthodox Christians ( Metropolitan Philaret Voznesensky )

1. Remember, you are a son (daughter) of the Orthodox Church. These are not empty words. Remember the commitment this entails.

2. Earthly life is fleeting; one is hardly aware of the swiftness of its passing. Nevertheless, this transient life determines the eternal destiny of your soul. Do not forget this for a moment.

3. Try to live piously. Pray to God in church, pray to God at home--fervently, with faith, trusting yourself to God's will. Fulfill the holy and saving precepts of the Church, her rules and commandments. Outside the Church, outside obedience to her, there is no salvation.

4. The gift of words is one of God's greatest gifts. It ennobles man, lifting him above all other creatures. But how this gift is now misused by a corrupts humanity! Safeguard this gift and learn to use it as befits a Christian. Do not judge, do not speak idly. Avoid, like fire, bad language and seductive conversation; do not forget the words of our Lord and Savior: By thy words thou shall be justified, and by thy words thou shalt be condemned. (Mt 12:37) Do not indulge in lying. Holy Scripture sternly forewarns: The Lord shall destroy all them which speak a lie. (Ps 5:4)

5. Love your neighbor as yourself, according to the Lord's commandment. Without love there is not Christianity. Remember, Christian love is SELF-SACRIFICING, and not egocentric. Do not miss an opportunity to show love and mercy.

6. Be meek, pure and modest in your thoughts, words and deeds. Do not imitate the profligate. Do not take their example, and avoid close acquaintance with them. Have no unnecessary dealings with unbelievers-unbelief is infectious. Observe meekness and propriety always and everywhere; avoid becoming contaminated by the shameless habits of todays world.

7. Fear vanity and pride; run from them. Pride caused the highest and most power angel to be cast down from heaven. remember, 'thou art earth and to earth shat thou return...' Deeply humble yourself.

8. The fundamental task in life is to save one's soul for eternity. Keep this as the most essential task, the main concern of your life. Woe to those whose indifference and neglect bring their souls to eternal ruination.


by Metropolitan Philaret Voznesensky, the New Confessor

Source: Orthodox Heritage, Vol 7, issue 09-10, p 32

Το Καντήλι-Γιατί το ανάβουμε και τι συμβολίζει!

Πρώτον: Γιατί η πίστη μας είναι φως. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως της κανδήλας μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.

Δεύτερον: Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει «τέκνα φωτός».

Τρίτον: Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας ενθυμήσεις και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς».

Τέταρτον: Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που έκαμε για μας. Με αυτήν και με την προσευχή μας, τον ευχαριστούμε για τη ζωή, για τη σωτηρία και για όλα όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη του.

Πέμπτον: Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας επιτίθενται με ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής και θέλουν να απομακρύνουν τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και τρέμουν το φως: Και του Χριστού κι εκείνων που αγαπούν τον Χριστό.

Έκτον: Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο θέλημα του Θεού.

Έβδομον: Για να μάθωμε ότι: Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα χέρια του Θεού. Οι κόποι των αρετών μας είναι η καύσιμη ύλη (το φυτίλι και το λάδι), που για να ανάψουν και να φωτίσουν χρειάζονται το «πυρ» του Αγίου Πνεύματος.