"ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΩΘΕΝ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ"
Ό μακαριστός π. Χαράλαμπος, πού διετέλεσε και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, όταν ήταν στη Νέα Σκήτη το 1964, σε ανύποπτη στιγμή και στην ερώτηση μου "τι διαφέρει ή ειρήνη του Χριστού από την ειρήνη του κόσμου", απάντησε: "Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεραστία διαφορά από την ειρήνη πού δίδει ο Θεός, Ούτω κάποτε προσευχόμενος πλησίον του παραθύ ρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα, που δεν μπορεί να το έκφραση κανείς. Εκεί πού προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μια βοή "σσσ, συσ.,. σσσσ". Οι αισθήσεις μου οι εξωτερικές κόπηκαν και "άνοιξε" μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ.
Μία ανέκφραστος γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη... Δεν περιγράφεται! Αισθανόμουν Παράδεισον μέσα μου. Αυτό ίσως κράτησε μία ώρα. Κατόπιν υποχώρησε. Έμεινε όμως μέσα μου. Βεβαίώς, ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. Και έκτοτε ό,τι κι αν συνέβαινε, οιαδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ, ή ειρήνη από μέσα μου δεν χανόταν. Όταν έφυγε εκείνη ή μεγάλη και ανέκφραστος ειρήνη, έκλαιγα, φώναζα: τι ήτανε αυτό, τι ήτανε αυτό; Θεέ μου, έλεγα, αύτη ήτανε ή ειρήνη πού έδωσες στους Αγίους Αποστόλους: "ειρήνη την εμήν διδωμι υμίν"; Δεν μπορούσα να βαστάξω. " Έκλαιγα, έκλαιγα. τι ήτανε αυτό, Θεέ μου;!!"
ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
http://agapienxristou.blogspot.ca/2012/11/blog-post_5.html
