Mommy, why do women cry ....

A little boy asked his mother, “Why are you crying?”

“Because I’m a woman,” she told him.

“I don’t understand,” he said.

His Mom just hugged him and said, “And you never will.”

Later the little boy asked his father, “Why does mother seem to cry for no reason?”


“All women cry for no reason,” was all his dad could say.

The little boy grew up and became a man, still wondering why women cry.

Finally he put in a call to God. When God got on the phone, he asked, “God, why do women cry so easily?”

God said:

“When I made the woman she had to be special.

I made her shoulders strong enough to carry the weight of the world, yet gentle enough to give comfort.

I gave her an inner strength to endure childbirth and the rejection that many times comes from her children.

I gave her a hardness that allows her to keep going when everyone else gives up, and take care of her family through sickness and fatigue without complaining.

I gave her the sensitivity to love her children under any and all circumstances, even when her child has hurt her very badly.

I gave her strength to carry her husband through his faults and fashioned her from his rib to protect his heart.

I gave her wisdom to know that a good husband never hurts his wife, but sometimes tests her strengths and her resolve to stand beside him unfalteringly.

And finally, I gave her a tear to shed. This is hers exclusively to use whenever it is needed.”

“You see my son,” said God, “the beauty of a woman is not in the clothes she wears, the figure that she carries, or the way she combs her hair. The beauty of a woman must be seen in her eyes, because that is the doorway to her heart – the place where love resides.”

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/08/why-do-women-cry.html

O Θεός, o κουρέας και το κακό στον κόσμο....

Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα.
Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση.
Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα ...;
Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του θεού, ο κουρέας αναφώνησε:
Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.
Γιατί το λες αυτό;' ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: 'Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.'

Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.
Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.

Τότε είπε στον κουρέα:
'Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!'
'Πως μπορείς να το λες αυτό;' ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
'Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;'
'Όχι!' απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: 'Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ' έξω.'

Μα ... οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.'
'Ακριβώς!' απάντησε ο πελάτης. 'Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια. Γι' αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.'

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/08/o-o.html

Christ comes only at the end of the world to begin the eternal kingdom of heaven (Fr. Seraphim Rose)

So, to repeat the first point: we watch the signs of the times in order to recognize Christ when He comes, because there have been many false Christs, many more false Christs will come, and at the very end of the world there will finally come one who is called Antichrist. The Antichrist will unite all those who are deceived into thinking he is Christ, and this will include all those whose interpretation of Christianity has gone off. Often you can look at some people who confess Christianity, and it seems that many of their ideas are correct—they go according to the Bible. Then you look here and there, and you see that here’s a mistake, there’s a mistake.

Just recently Fr. Dimitry Dudko, in the little newspaper he puts out, said there came t him someone who claimed to be Christian. As he began to talk to him, he began to feel that this person wasn’t Orthodox, and he said, “What confession are you?” “Oh, that’s not important. We’re all Christians. The only important thing is that we be Christians.” He said, “Well, no, no, we have to be more precise than than that. For example, if you’re a Baptist and I’m an Orthodox, I believe that we have the Lord’s Body and Blood, and you don’t.” We must be precise because there are many differences. It’s good to have the attitude: I have respect for you, and I won’t interfere with your faith, but nonetheless there’s a true way of believing and there are ways which go away from the truth. I must be according to the truth.

In the same way we can see that many people who ae not Orthodox have many good things about them, and then they go off in some respect. In the end it’s up to God to judge, not to us. But we can see what will happen if all these little ways people go off now are projected into the last times, if people still believe that way when the last times come. These mistakes cause people, when they see Antichrist, to think that he is Christ. There are very many sects now which believe that Christ is coming to rule for a thousand years form the Temple in Jerusalem. Therefore, when the Jews start building the Temple, these sects will only rejoice because, to them, this is the sign of Christ’s coming. On the contrary, we know that this isn’t he sign of the Antichrist coming, because Christ will no more come ot the Temple. The Temple has been destroyed. Christ comes only at the end of the world to begin the eternal kingdom of heaven. The only one who will come to the Temple is Antichrist.

So, this is why the correct Orthodox Christian understanding and preparation based upon this understanding are absolutely necessary. The closer we get to the very last times, the more indispensable this understanding and preparation are.


Fr. Seraphim Rose

Περι της σωτηριας μας στους εσχατους καιρους ( Αββά Παμβώ )

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς.

Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα.

Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν.

Κατόπιν λέγει ο μαθητής:

-Ώστε λοιπόν, Γέροντα, πρόκειται να αλλάξουν οι παραδόσεις και τα έθιμα των Χριστιανών; Μήπως δεν θα υπάρχουν πλέον ιερείς εις την Εκκλησίαν αφού θα βαδίσει προς αυτό το κατάντημα;

Τότε ο αββάς εσυνέχισεν:

-Εις τους καιρούς εκείνους πλέον, θα κρυώσει η αγάπη του Θεού από τις περισσότερες ψυχές και θα πέσει θλίψις μεγάλη εις τον κόσμον.

Το ένα έθνος θα ρίχνεται εναντίον του άλλου. Οι λαοί θα μετακινούνται από τους τόπους των.

Οι άρχοντες θα ανακατωθούν, οι ιερωμένοι θα το ρίξουν εις την αναρχίαν, οι δε μοναχοί θα ξεκλίνουν εις την αμέλειαν.

Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες θα θεωρούν ανάξιον πράγμα να φροντίζουν για την σωτηρίαν τόσον της ιδικής των ψυχής, όσον και του ποιμνίου των και θα περιφρονούν παντελώς ένα τοιούτον ζήτημα.

Όλοι θα δείχνουν προθυμίαν και δραστηριότητα προ πάντων δια τα τραπέζια και διά τας ορέξεις των. Θα είναι οκνηροί εις τας προσευχάς και πρόχειροι εις τας κατακρίσεις.

Τους βίους και τας διδαχάς και τα παραδείγματα των αγίων Πατέρων δεν θα ενδιαφέρονται μήτε να τα μιμηθούν, μήτε καν να τα ακούσουν, αλλά μάλλον θα κατηγορούν και θα λέγουν ότι, εάν εζούσαμε και μεις εις εκείνα τα χρόνια, έτσι θα συμπεριφερόμεθα.

Οι δε αρχιερείς θα υποχωρούν μπροστά στους ισχυρούς της γης. Και θα λύνουν τις διάφορες υποθέσεις, βγάζοντες από πολλές μεριές δώρα και απολαβές λογιών λογιών για λογαριασμό των.

Τον πτωχόν δεν θα τον υπερασπίζουν, θα θλίβουν τας χήρας γυναίκας και θα καταπονούν τα ορφανά. Αλλά και εις τον λαόν θα εισχωρήσει ασωτία.

Οι περισσότεροι δεν θα πιστεύουν εις τον Θεόν, θα μισούνται αναμεταξύ των και θα αλληλοτρώγονται ωσάν τα θηρία, θα κλέπτουν ο ένας τον άλλον και θα μεθύουν και θα περπατούν ωσάν τυφλοί.

Τέλος ξαναρωτά ο μαθητής:

-Τι λοιπόν πρέπει να κάνει κάποιος σε κείνη την περίστασιν;

Και ο Γέρων Παμβώ απεκρίθη:

-Τέκνον μου, εις εκείνους πλέον τους καιρούς, όποιος αν ημπορέσει να σώσει την ψυχή του και να παρακινά και τους άλλους δια να σωθούν, αυτός θα ονομασθεί μέγας εις την βασιλείαν των Ουρανών.


Αββά Παμβώ 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/08/blog-post_6676.html

Never believe your thoughts ( St. Paisios )

St. Paisios teaches: "The devil does not hunt after those who are lost; he hunts after those who are aware, those who are close to God. He takes from them trust in God and begins to afflict them with self-assurance, logic, thinking, criticism. Therefore we should not trust our logical minds. Never believe your thoughts.


St. Paisios

Η Παναγία που φτιάχνει τσάι

Διήγηση μοναχού από την Αδελφότητα των Ιωασαφαίων, απόσπασμα από αυτό το σημαντικό άρθρο [κεφ. «Οι ζεύγαλοι – Ο γέρο Κώστας»]

…Αλλά και οι λαϊκοί που μένουνε εδώ στο Άγιον Όρος παίρνουνε μία χάρη, παρ’ ότι πολλές φορές βλέπουμε ότι δεν έχουνε και βίο σωστό και πολλές φορές ίσως μας σκανδαλίζουν. Μερικοί λένε: «Τί τους θέλουμε αυτούς τους κοσμικούς εδώ πέρα και δεν τους βγάζει έξω η Ιερά Κοινότης». Σε παλαιότερη εποχή, απ’ ότι μας λέει ο παπά-Ακάκιος των Παχωμαίων που είναι μεγαλύτερος, αποφάσισε ή Ιερά Κοινότης να τους μαζέψει όλους αυτούς -εμείς τους λέγαμε «ζεύγαλους» ή «καβιώτες»- και να τους βγάλει έξω, να τους κάνη εξορία από το Άγιον Όρος, διότι οι περισσότεροι από αυτούς μεθούσανε, πέφτανε στους δρόμους, ζούσαν άσωτη ζωή. Τότε υπήρχαν τα καράβια τα μεγάλα, όπως το «Γεώργιος Φ», που ερχότανε από Θεσσαλονίκη και πήγαινε Καβάλα, και κάθε δεκαπενθήμερο περνούσε από την Δάφνη. Αυτή ήταν η συγκοινωνία του Αγίου Όρους.
Όταν τους μαζέψανε εκεί στην Δάφνη, είπαν: «Μια που είναι τώρα μαζεμένοι όλοι -ίσως να ήταν καμιά πενηνταριά άτομα- να τους βγάλουμε μία φωτογραφία, έτσι για ανάμνηση, για την ιστορία, να τους έχουμε».


Όταν έβγαλαν την φωτογραφία και εμφανίσανε την πλάκα, είδανε επάνω απ’ όλους αυτούς τους «ζεύγαλους» την Παναγία μας να τους σκεπάζει. Παρουσιάστηκε η Παναγία στην πλάκα, οπότε αποφάσισαν οι πατέρες να μη τους διώξουν: «Αφού η Παναγία μας τους σκεπάζει, ποιοι είμαστε εμείς που θα τους διώξουμε;».

Γνωρίσαμε έναν απ’ αυτούς, που τον έλεγαν γέρο-Κώστα, ο όποιος έμενε στο Μπουραζέρι, πριν να πάνε ακόμα εκεί οι πατέρες, όταν ήταν λίγοι Ρώσοι. Είχανε εξώσπιτα απ’ έξω και ζούσανε κάποιοι απ’ αυτούς τους «ζεύγαλους».
Σ’ ένα καλυβάκι εκεί ζούσε και ο γέρο-Κώστας. Έναν βαρύ χειμώνα είχε πέσει πολύ χιόνι και ο γέρο-Κώστας αρρώστησε από γρίπη. Είχε πέσει 60-70 πόντους χιόνι και δεν μπορούσε κανείς να πάει να τον δη. Όταν έλιωσε το χιόνι, πήγαν οι άλλοι λαϊκοί, οι «ζεύγαλοι», εκεί να τον δουν, και του λένε: «Γέρο-Κώστα, πώς τα πέρασες με το χιόνι; Ποιος σου έφερνε ψωμί εδώ πέρα; Είχες τρόφιμα να πέρασης;». «Είχα αρρωστήσει, παιδιά, πολύ άσχημα και θα πέθαινα από γρίπη, αλλά μία μαυροφόρα κυρία ερχότανε, άναβε την σόμπα μου και μ’ έκανε και τσάι. Μου ‘δινε και παξιμάδι και έτσι πέρασα αυτή την κρίση. Αλλιώς θα πέθαινα, θα ήμουν πεθαμένος».
Τον υπηρετούσε η Παναγία και αυτός το θεωρούσε τόσο φυσιολογικό [επειδή ήταν ταπεινός και δε σκεφτόταν πως ήταν κάτι φοβερό και τρομερό]…

***


Φωτογραφία της Παναγίας;
1902 – Μονή Παντελεήμονος – Άγιον Όρος.

Λόγω έλλειψης τροφίμων αποφάσισαν οι γέροντες να κάνουν μία σύναξη για να δουν αν θα σταματήσουν την ελεημοσύνη όπως αρχικά είχαν σκεφτεί.
Συγκεντρώθηκαν και έπειτα από πολύωρη συζήτηση αποφασίστηκε το τέλος της ελεημοσύνης, μιας και τα τρόφιμα που είχανε δεν επαρκούσαν ούτε και για τους ίδιους πλέον.
Αμέσως μετά από την σύναξη τραβήχτηκε και μια φωτογραφία, προκειμένου να καταχωρηθεί αυτή η απόφαση μένοντας στην ιστορία, αφού αποφασίστηκε να δοθεί τέλος σε αυτό το υπέρτατο αγαθό της ελεημοσύνης.


Όμως η Χάρη της Παναγίας μας δεν επέτρεψε να γίνει αυτό, με τον Θαυμαστό τρόπο που όλοι μας πλέον μπορούμε να διακρίνουμε στην φωτογραφία, βλέπουμε φανερά την λύπη Της σε αυτήν τους την απόφαση, κλαίγοντας πάνω από μια φωτιά η οποία ούτε αυτή υπήρχε στην πραγματικότητα. [Από εδώ. "Ν": Δεν είμαι άξιος να πω αν είναι η Παναγία στη φωτο, γιατί υπάρχουν και πλάνες (βέβαια Εκείνη εμφανίζεται με μαύρα, και στο παρόν post & εδώ). Αλλά τη θεωρώ εντυπωσιακή έστω, & ως ιδέα, και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας].

Πηγή: 

Αεροδρόμιο μέσα στο κεφάλι μας ( Άγιος Παΐσιος ) --- Thoughts are like airplanes flying in the air.( St. Paisios )

Οι σκέψεις είναι σαν τα αεροπλάνα που πετούν στον αέρα. Αν τα αγνοήσετε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν δώσουμε προσοχή σε αυτά, δημιουργείτε ένα αεροδρόμιο μέσα στο κεφάλι μας και τους επιτρέπουμε να προσγειωθουν!

Άγιος Παΐσιος


Thoughts are like airplanes flying in the air. (St.Paisios )


Thoughts are like airplanes flying in the air. If you ignore them, there is no problem. If you pay attention to them, you create an airport inside your head and permit them to land!“
 
St.Paisios of Mount Athos


http://agapienxristou.blogspot.ca/2014/08/thoughts-are-like-airplanes-flying-in.html

Ahmed,the muslim who encountered the power of Jesus Christ in the Orthodox church

 
Ahmed was born in the seventeenth century to a Muslim family in Constantinople. By profession he was a copyist in the Great Archives. In accordance with Ottoman law, since he did not have a wife, he had a slave instead, a Russian woman. There was also another captive from Russia that lived together with her. She was an old woman. Both of these women were very pious.

On the feast days of the Orthodox Church, the old woman would go to Church. Taking the blessed bread or antidoron* from the priest, she would bring it home to give to the young woman to eat. The old woman would also bring her Holy Water to drink. Whenever this occurred and Ahmed was close to her, he would smell a beautiful and indescribable fragrance coming out of her mouth. He would ask her what she was eating that made her mouth smell so fragrant. Not realizing what was happening, the slave woman would say that she was not eating anything special. However, Ahmed persisted in asking her about this phenomenon that was happing. Eventually she told him that she was eating the bread which had been blessed by the priests which the old woman brought her whenever she returned from Church.

On hearing this, Ahmed was filled with longing to see the Orthodox Church and how Orthodox faithful received the blessed bread. Therefore he summoned an Orthodox priest and told him to prepare a secret place for him so that he could go when the Patriarch was serving the Divine Liturgy. When the appointed day arrived and dressed as an Orthodox Christian, he went to the Patriarchate and attended the Divine Liturgy. While he was in Church, he saw the Patriarch shining with Light and lifted up off of the floor as he came out of the altar and through the holy doors to bless the people. As he blessed, rays of Light came from his finger tips, but though the rays fell on the heads of all the Orthodox faithful, they did not fall on Ahmed’s head. This happened two or three times and each time Ahmed saw the same thing. Thus, Ahmed came to believe in the Orthodox Faith. Without hesitation he then sent for an Orthodox priest to baptized in the faith. Ahmed kept his conversion to the Orthodox faith secret for some time, concealing his baptismal name which is why it is unknown to us today.

However, one day Ahmed and certain noblemen were eating together. Afterwards they sat talking and smoking, as is the custom amongst Muslims. In the course of the conversation they began to discuss what they thought was the greatest thing in the world. Each gave his opinion. The first guest said that the greatest thing in the world was for a man was to have wisdom. The second guest maintained that women were the greatest thing in the world. And then the third guest said that the greatest thing in the world, and by far the most delightful, was good food—for was this not the food of the righteous in paradise?

Then it was Ahmed’s turn to give his opinion on the matter. Filled with holy zeal, Admed cried out that the greatest thing in the entire world was the Orthodox Faith of the Christian people. And then confessing himself to be a Christian, he boldly censured the falseness and deception of the Muslim faith. At first, on hearing this, the Muslims were aghast. Then, filled with unspeakable rage, they fell on Ahmed and dragged him off to the Muslim judge to be judged by sharia law so that he could be sentenced to death. He was beheaded, receiving the crown of martyrdom on the orders of the ruler on May 3, 1682.

*Antidoron or bread offering for the Divine Liturgy is the bread that is used at the Eucharistic service. What is not consecrated in the Liturgy is cut up into small squares and is distributed to the faithful at the conclusion of the Divine Liturgy. The word antidoron literally means in place of the Gifts. In other words, all the faithful who attend the Divine Liturgy receive something that has been blessed at the service whether they receive Holy Communion or not. The Gifts is in reference to the Body and Blood of Christ, Holy Communion, so those who do not receive Holy Communion on that particular day still receive something that has been blessed at the service.

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/08/ahmedthe-muslim-who-encountered-power.html

Why do we fast for the 15 days of the Dormition of the Theotokos

It would be a gross understatement to say that much has been written about the Feast of the Dormition of the Theotokos. Yet very little has been written about the fast that precedes it.

Every Orthodox Christian is aware and generally knows the reason behind the fasts for Pascha and Christmas. But while they may know of the Dormition Fast, few follow it, and more than a few question why it is there, neither knowing its purpose. First, given the pervasive misunderstanding of the purpose of fasting itself, a refresher on its purpose is always a good idea.




There is a perception that we should fast when we want something, as though the act of fasting somehow appeases God, and seeing us “suffer” gets Him to grant our request. Nothing can be further from the truth. It is not our fasting that pleases God, it is the fruits of our fast (provided we fast in the proper mind set, and do not merely diet) that please Him. We fast, not to get what we want, but to prepare ourselves to receive what God wants to give us. The purpose of fasting is to bring us more in line with another Mary, the sister of Lazarus, and away from their sister Martha, who in the famous passage was “anxious and troubled about many things.” Fasting is intended to bring us to the realization of “the one thing needful.” It is to help us put God first and our own desires second, if not last. As such it serves to prepare us to be instruments of God’s will, as with Moses in his flight from Egypt and on Mt. Sinai, as well as our Lord’s fast in the wilderness. Fasting turns us away from ourselves and toward God. In essence it helps us become like the Theotokos, an obedient servant of God, who heard His word and kept it better than anyone else has or could.

So why do we fast before Dormition? In a close-knit family, word that its matriarch is on her deathbed brings normal life to a halt. Otherwise important things (parties, TV, luxuries, personal desires) become unimportant; life comes to revolve around the dying matriarch. It is the same with the Orthodox family; word that our matriarch is on her deathbed, could not (or at least should not) have any different effect than the one just mentioned. The Church, through the Paraklesis Service, gives us the opportunity to come to that deathbed and eulogize and entreat the woman who bore God, the vessel of our salvation and our chief advocate at His divine throne. And as, in the earthly family, daily routines and the indulgence in personal wants should come to a halt. Fasting, in its full sense (abstaining from food and desires) accomplishes this. Less time in leisure or other pursuits leaves more time for prayer and reflection on she who gave us Christ, and became the first and greatest Christian. In reflecting on her and her incomparable life, we see a model Christian life, embodying Christ’s retort to the woman who stated that Mary was blessed because she bore Him: blessed rather are those who hear His word and keep it. Mary did this better than anyone. As Fr. Thomas Hopko has stated, she heard the word of God and kept it so well, that she of all women in history was chosen not only to hear His Word but give birth to it (Him). So while we fast in contemplation of her life, we are simultaneously preparing ourselves to live a life in imitation of her. That is the purpose of the Dormition Fast.

When the assumption of thine undefiled body was being prepared, the Apostles gazed on thy bed, viewing thee with trembling. Some contemplated thy body and were dazzled, but Peter cried out to thee in tears, saying, I see thee clearly, O Virgin, stretched out, O life of all, and I am astonished. O thou undefiled one, in whom the bliss of future life dwelt, beseech thy Son and God to preserve thy people unimpaired.

(Sticheron after the Gospel, Orthros)

Η Παναγία μας,η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γυναίκα του κόσμου

Η Παναγία, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον μεγαλύτερο δογματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, "κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος".

Δηλαδή εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί μετά την Αγία Τριάδα τιμάμε την Παναγία. Μεγάλη όντως τιμή. Στο πρόσωπο της Παναγίας τιμάται το γυναικείο φύλο. Ο πιστός ελληνικός λαός τιμά ιδιαίτερα κι ευλαβείται πολύ την Παναγία.

Αυτό φαίνεται και στο ότι από τις 30.000 εκκλησίες, παρεκκλήσια κι εξωκλήσια όλης της Ελλάδος οι 6.000 είναι αφιερωμένες σε εορτές της Παναγίας και οι περισσότερες στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μάλιστα από τα 1.000 μοναστήρια της Ελλάδος τα 300 τιμώνται σ' εορτές της Παναγίας· Γέννηση, Ευαγγελισμός, Ζωοδόχος Πηγή, Τιμία Ζώνη, Κοίμηση. Τα στοιχεία αυτά λαμβάνουμε από τα επίσημα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος του 2008.

Στο Άγιον Όρος, τα ωραία προσωνυμούμενο "Περιβόλι της Παναγίας", από τον πολύπλαγκτο Σκοπελίτη Ξηροποταμηνό μοναχό Καισάριο Δαπόντε, ονομασία που επεκράτησε, η τιμή της Παναγίας πλησιάζει τα όρια της λατρείας. Από τις 20 μονές οι 5 τιμώνται στην Παναγία. Από τις 12 σκήτες οι 3 είναι αφιερωμένες στην Παναγία. Από τα 300 κελιά περίπου τα 50 πανηγυρίζουν σ' εορτές της Παναγίας.

Κέντρο του θεομητορικού εορτασμού τον Αύγουστο στον ιερό Άθωνα είναι ο πάνσεπτος ναός του Πρωτάτου στις Καρυές. Αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η πολυπρόσωπη και κατανυκτική μεγάλη εικόνα του τέμπλου παρουσιάζει κατά τη βυζαντινή παράδοση τη σύνταξη των αποστόλων και πρώτων επισκόπων γύρω από τη νεκρική κλίνη της Θεοτόκου. Ο Χριστός ψηλά μετά αγγέλων να παραλαμβάνει την ψυχή της. Η ίδια εικόνα σε μικρό μέγεθος στο προσκυνητάρι. Μεγάλη και ωραιότατη ίδια παράσταση σε τοιχογραφία από τον χρωστήρα του Θεσσαλονικέως Πανσέληνου και της συνοδείας του στα τέλη του 13ου αιώνος.

Η θαυματουργή εικόνα του Άξιον Εστί δεσπόζει και λάμπει στο προσκυνητάρι της, με την κεντητή ποδιά, τα' ασημένια καντήλια, τα άνθη, τα θυμιάματα, τα' αφιερώματα, τις λαμπάδες, τις μετάνοιες, τους μύριους ασπασμούς. 15 Αυγούστου 2008 και όλο το Άγιον Όρος αγρυπνεί εκ βαθέων ψάλλοντας: "Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων· παρακαλώ σε Παρθένε βοήθησόν μοι εν τάχει".

Η θεοτοκοφιλία μοναχών και λαϊκών είναι δικαιολογημένη, δίκαιη, πηγαία, αυθόρμητη και ειλικρινής. Η Παναγία είναι το καλύτερο που είχε να δώσει όλη η ανθρωπότητα στη θεότητα. Είναι η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γυναίκα του κόσμου


Μοναχός Μωϋσής, αγιορείτης 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/08/blog-post_3.html