Ὁ τρόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀγάπη ( Ἅγιος Παΐσιος )

Ὁ τρόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀγάπη, διαφέρει ἀπὸ τὸν τρόπο τῶν νομικῶν.

Ἡ Ἐκκλησία βλέπει τὰ πάντα μὲ μακροθυμία καὶ κοιτάζει νὰ βοηθήση τὸν καθέναν, ὅ,τι καὶ ἂν ἔχη κάνει, ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἂν εἶναι.

Ἅγιος Παΐσιος

Εσείς δεν μου στείλατε φαγητό και μ’ αφήσατε νηστικό! ( ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ )

 Αυτό το γεγονός το εδιηγείτο η Γερόντισσα Ξένη, η Οσία πρώτη Ηγουμένη της Μονής του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, η οποία ήταν τυφλή. Τυφλή κατά την σωματική όραση, αλλά φωτισμένη και με οξεία πνευματική όραση. Αποδεικνύει δε ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων λυπούνται όταν οι συγγενείς αντί να δοξολογούν τον Θεό, σκληρύνονται και λυπούνται υπερβολικά.

Αυτή λοιπόν η αγιασμένη μοναχή είχε μια αδελφή στην Αθήνα, η οποία είχε έξι κορίτσια και ένα αγόρι, που την εποχή εκείνη ήταν οκτώ περίπου ετών. Η μητέρα του αλλά και όλοι οι συγγενείς το υπεραγαπούσαν και διότι ήταν μονάκριβο αλλά και γιατί ήταν πολύ καλό παιδάκι. Ένα σωστό αγγελάκι.

Με τον εμφύλιο πόλεμο (1948) και τα λεγόμενα Δεκεμβριανά, όπου εγίνοντο μάχες και μέσα στις πόλεις, σ’ έναν βομβαρδισμό το αγοράκι, ενώ γύριζε από το σχολείο, σκοτώθηκε. Έτσι αυτό το επίγειο αγγελούδι διάνυσε γρήγορα την επίγεια ζωή του για να βρεθεί κοντά στον Θεό σαν ουράνιο πλέον αγγελούδι.
Η μητέρα πόνεσε πολύ. Αφήνοντας δε τον εαυτό της έρμαιο του πόνου, έπεσε στην εφάμαρτη υπερβολή και στην απελπισία, ενώ σαν χριστιανή Ορθόδοξη ήξερε ότι το παιδάκι της ήταν στην χαρά του Ουρανού.
Αυτή η συμπεριφορά των συγγενών έχει πολλές φορές αποδειχθεί πως ενοχλεί τις ψυχές που βρίσκονται κοντά στον Θεό, οι οποίες χαίρονται μόνον όταν οι επίγειοι συγγενείς δοξολογούν τον Ουράνιο Πατέρα, τον χορηγό της αιώνιας μακαριότητας και Ευεργέτη των ανθρώπων, είτε βρίσκονται στον πρόσκαιρο κόσμο είτε στον αληθινό.
Έτσι λοιπόν και σ’ αυτή την περίπτωση το αγοράκι εμφανίστηκε στον ύπνο της μεγαλύτερης αδελφής του, η οποία ήταν πράγματι μία ενάρετη και πιστή κοπελίτσα. Είδε λοιπόν το αγοράκι στον τάφο μέσα σε νερά.
- Αδελφούλη μου, του είπε με λαχτάρα, γιατί είσαι μέσα στα νερά;
Κι εκείνο με παράπονο αλλά και με κάποια αγανάκτηση της είπε:
- Έτσι με κατάντησαν τα δάκρυα της μάνας μου!
Όταν πληροφορήθηκε βέβαια αυτά η μητέρα του, συναισθάνθηκε το λάθος της, ζήτησε συγχώρηση από τον Θεό και γαλήνεψε. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να πικραίνει το αγγελάκι της αλλά προ πάντων τον Θεό.
Συνέβη όμως και το εξής, το οποίο καλό είναι να το έχουμε υπ’ όψιν μας. Στο παιδάκι αυτό δεν έκαναν τα καθιερωμένα από την Εκκλησία μας μνημόσυνα, γιατί πίστευαν ότι δεν εχρειάζοντο, επειδή ήταν μικρό. Η σκέψη αυτή όμως είναι λανθασμένη. Η κάθε ψυχούλα, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέλει τις προσφορές της ενώπιον του Θεού και τις προσευχές. Κυρίως όμως μερίδιο από την Θεϊκή Βασιλική Τράπεζα του Χριστού, όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία, όταν γίνεται η μνημόνευσή της στην αγία Πρόθεση.
Φάνηκε λοιπόν πάλι ο μικρούλης σ’ αυτή την καλή του αδελφούλα, η οποία τον είδε ότι βρισκόταν σε μία λαμπρή ουράνια τράπεζα μαζί με άλλα παιδάκια, αλλά δεν είχε εκείνος μπροστά του πιάτο με φαγητό! Η αδελφή του τον ρώτησε το γιατί και τότε της είπε:
- Εσείς δεν μου στείλατε φαγητό και μ’ αφήσατε νηστικό!
Η κοπέλας το είπε στην μητέρα της και έκαναν τα απαραίτητα μνημόσυνα. Τότε η αδελφή του τον ξαναείδε σ’ εκείνη την τράπεζα, αλλά αυτή τη φορά να τρώει ευχαριστημένος από ένα πλούσιο πιάτο με φαγητό που είχε μπροστά του.
Έτσι, για μια ακόμη φορά βγαίνει το συμπέρασμα πως και τα μικρά κεκοιμημένα παιδάκια θέλουν τα μνημόσυνά τους.

Πηγή: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Ουράνια μηνύματα - Θαυμαστά γεγονότα»

Γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι; ( Ἅγιος Παΐσιος )

Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;


– Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.
Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προιστάµενος να πάω ένα γραµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιαµιση ώρα µε τα πόδια.



Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο• µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε. Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γραµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.



Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζωµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα». Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµος να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.



Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµο και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πραγµατα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπι σταφύλι. «Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα• µε έπιασαν τα κλαµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

Εκείνος που αγρυπνεί και μακροθυμεί και προσεύχεται χωρίς να στενοχωρείται, προφανώς είναι μέτοχος Πνεύματος Αγίου. ( Αγίου Μάρκου του Ασκητή )

 Προσευχή προσεκτική που δεν περισπάται εδώ και εκεί είναι σημάδι φιλοθεϊας εκείνου που την κρατεί και τη συνεχίζει. Αμέλεια της προσευχής αυτής και περιπλάνηση του νου είναι τεκμήριο φιληδονίας.

Εκείνος που αγρυπνεί και μακροθυμεί και προσεύχεται χωρίς να στενοχωρείται, προφανώς είναι μέτοχος Πνεύματος Αγίου. Εκείνος που στενοχωρείται σ’ αυτά αλλά υπομένει εκουσίως, και αυτός γρήγορα λαμβάνει βοήθεια από το Θεό.   

Αγίου Μάρκου του Ασκητή

Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, µε χαρά. ( Άγιος Πορφύριος )

Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, µε χαρά. 

Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει.

Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής µας.

Δεν αδιαφορεί για µας, δεν είμαστε µόνοι στον κόσµο.


Άγιος Πορφύριος

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς ( Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ )

Ἐπάκουσον τῆς οἰκτρᾶς μου δεήσεως καί μή καταισχύνῃς με ἀπό τῆς προσδοκίας μου, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς. Τόν βρασμόν τῆς σαρκός μου κατάσβεσον.
Τόν ἐν τῇ ψυχῇ μου ἀγριώτατον· κλύδωνα κατεύνασον.


Τόν πικρόν θυμόν καταπράϋνον.
Τόν τύφον καί τήν ἀλαζονείαν τῆς ματαίας οἰήσεως ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον.
Τάς νυκτερινάς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τάς μεθημερινάς τῶν ἀκαθάρων ἐννοιῶν προσβολάς ἐκ τῆς καρδίας μου μείωσον.

Παίδευσόν μου τήν γλῶσσαν λαλεῖν τά συμφέροντα.
Δίδαξον τούς ὀφθαλμούς μου βλέπειν ὀρθῶς τῆς ἀρετῆς τήν εὐθύτητα.
Τούς πόδας μου τρέχειν ἀνυποσκελίστως ποίησον τήν μακαρίαν ὁδόν τῶν τοῦ Θεοῦ ἐντολῶν.
Τάς χεῖράς μου ἁγιασθῆναι παρασκεύασον, ἵνα ἀξίως αἵρω αὐτάς πρός τόν Ὕψιστον.
Κάθαρόν μου τό στόμα, ἵνα μετά παῤῥησίας ἐπικαλῆται Πατέραν, τόν φοβερόν Θεόν καί πανάγιον.
Ἄνοιξόν μου τά ὦτα, ἵνα ἀκούω αἰσθητῶς καί νοητῶς τά ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα τῶν ἁγίων Γραφῶν λόγια, καί βιῶ κατ᾿ αὐτά ἀπό Σοῦ κραταιούμενος.
Διά γάρ Σου, πανύμνητε καί ὑπεράγαθε Δέσποινα, περισώζεται πᾶσα βροτεία φύσις αἰνοῦσα καί εὐλογοῦσα Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, τήν παναγίαν Τριάδα καί ὁμοούσιον, πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. »
Ἀμήν!

 
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Η οσία Μαρία η Αιγυπτία και η δύναμη της μετανοίας

(α) Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ επιστολή του (9,11-14) στον αρχιερέα Χριστό, που μπήκε μια για πάντα στα Άγια των Αγίων, για να προσφέρει αίμα όχι ταύρων και τράγων (όπως στην Παλαιά Διαθήκη), αλλά το δικό Του αίμα (υπέρ του λαού). Και έτσι μας εξασφάλισε την αιώνια σωτηρία. Το αίμα του Χριστού καθαρίζει τη συνείδησή μας από τα έργα που οδηγούν στο θάνατο, για να μπορούμε να λατρεύουμε (σωστά) τον αληθινό Θεό. Ο Ιησούς πέθανε για μας. και ο θάνατός του μας απάλλαξε από τις παραβάσεις που είχαν τελεσθεί την εποχή της πρώτης διαθήκης. Το αίμα και οι θυσίες των Ιουδαίων στην Π.Δ. προεικονίζουν τη θυσία του Χριστού στην Κ.Δ. και τη Θεία Ευχαριστία, που ως αναίμακτη θυσία του σώματος και του αίματός Του προσφέρεται υπέρ της αιωνίου ζωής όλων [Προφητεία Μαλαχία (1,11): «Από την ανατολή μέχρι τη δύση μεγάλη είναι η φήμη μου ανάμεσα στα έθνη, λέει ο Κύριος του σύμπαντος. Σε κάθε τόπο προσφέρεται λιβάνι σε μένα και καθαρή θυσία»].

(β) Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Μάρκ. 10,32-45) παρουσιάζει τον Ιησού να ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα και όλοι στο δρόμο μαζί Του να αισθάνονται δέος από την θεϊκή παρουσία και τα μοναδικά λόγια Του. Ο Χριστός, στους δώδεκα μαθητές Του αποκαλύπτει και πάλι ότι ως Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί σε λίγο στους αρχιερείς και στους γραμματείς, οι οποίοι θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους Ρωμαίους. Θα τον περιγελάσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν. Ύστερα από τρεις μέρες όμως θα αναστηθεί. Οι μαθητές Του όμως (αναφέρονται οι γιοι του Ζεβεδαίου: Ιάκωβος και Ιωάννης) δεν κατανόησαν τότε τα λόγια Του, διότι περίμεναν κοσμικό μεσσία, με τιμές και μεγαλεία, όπως και όλοι οι Ισραηλίτες. Έτσι, του ζητούν να σταθούν κατά τη βασιλεία Του κοντά στο θρόνο Του, στα δεξιά και αριστερά Του. Ο Χριστός, τούς αποκαλύπτει ότι η δόξα του θα είναι το μαρτύριό του και πως και εκείνοι θα μαρτυρήσουν αργότερα γι’ Αυτόν. Για τον Θεό, τους λέγει, τιμή και πρώτες θέσεις σημαίνουν διακονία και έξοδος από τον εγωκεντρισμό, θυσία υπέρ των άλλων. Για τον καινούργιο κόσμο του Ιησού, μεγαλύτερος είναι αυτός που υπηρετεί περισσότερο τους αναγκεμένους και ανήμπορους. Υποδεικνύει μάλιστα ως αρνητικό παράδειγμα τους άρχοντες των εθνών, που ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους και καταδυναστεύουν τους λαούς. Αυτό δεν πρέπει, συμβουλεύει, να ισχύει στους μαθητές Του. Διότι όποιος θέλει να είναι πρώτος, αυτός οφείλει να είναι υπηρέτης όλων, όπως και ο Χριστός θα δώσει τη ζωή του λύτρο για όλους. Επομένως για να αλλάξει ο κόσμος, σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι συνειδήσεις και οι άνθρωποι πνευματικά να προσανατολιστούν προς τις εντολές του Θεού, μεταμορφωμένοι εσωτερικά. Μόνο τότε το καλό, ατομικό και κοινωνικό, θα επικρατήσει και εξωτερικά, προερχόμενο από εσωτερική ανάγκη και όχι από επιβολή καταναγκαστική.

(γ) Μοναδικός τρόπος αλλαγής συνειδήσεων και κοινωνικής προόδου είναι η ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Ο Χριστός κήρυττε συνεχώς ότι έφτασε η βασιλεία του Θεού επί της γης και καλούσε για αλλαγή του νου και των πράξεων. Μόνο όταν ο άνθρωπος «επιστρέφει εις εαυτόν», όταν ξεπερνά τα ένστικτα και τα πάθη και συγχωρεί και συμφιλιώνεται με τους γύρω του, αλλάζουν και όλα προς το καλύτερο. Η πραγματική αλλαγή, δηλαδή, δεν έρχεται μέσα από πολιτικά προγράμματα και στατιστικές, αλλά είναι η αλήθεια της πράξεως, όταν αυτή η πράξη συμβαδίζει με την αλήθεια του Τριαδικού Θεού. Πολύ σπουδαίο παράδειγμα μετανοίας ανάμεσα στους αγίους αποτελεί η μεταστροφή της οσίας ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ (6ος αιώνας μ.Χ). Ζούσε από τα νιάτα της μέσα στην ακολασία, αλλά όταν θέλησε κάποτε να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό στον ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων, θεία δύναμη την εμπόδισε να εισέλθει, ενώ οι υπόλοιποι γύρω της μπαινόβγαιναν ανενόχλητοι. Κάνοντας εσωτερικό αυτοέλεγχο αποφάσισε να αλλάξει ζωή και υποσχόμενη στην Παναγία την αλλαγή της μπόρεσε ελεύθερα στην συνέχεια να προσκυνήσει το Τίμιο Ξύλο. Αυτή ήταν και η αρχή μιας ζωής πλήρως αφοσιωμένης στο Θεό, την οποία έζησε με κόπους, νηστείες και έντονη προσευχή η αγία Μαρία, για 47 χρόνια, στην πέραν του Ιορδάνου έρημο. Αξιώθηκε μάλιστα από τη χάρη του Θεού να προσεύχεται υπερυψωμένη πάνω από το έδαφος, όπως τη συνάντησε και ο άγιος Ζωσιμάς, ο οποίος της προσέφερε τα Τίμια Δώρα. Την επόμενη χρονιά όμως, που ξαναγύρισε ο ιερέας Ζωσιμάς για να την μεταλάβει και πάλι, εκείνη «είχε αποδημήσει εις Κύριον», ενώ σε σημείωμά της του έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της άθλιας Μαρίας. Πέθανα την ίδια μέρα που είχα κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια. Προσευχήσου για μένα».

Όπως η αμαρτία (=αποτυχία, αστοχία προς τελειοποίηση) είναι ο θάνατος της ψυχής, έτσι και η μετάνοια είναι η ανάστασή της. Η μετάνοια συνδέεται με το μυστήριο της Εξομολόγησης, όπως ακριβώς ο μετανοημένος πλέον άσωτος, της έξοχης παραβολής του ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ή ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ, εξομολογήθηκε το παράπτωμά του πέφτοντας στην αγκαλιά του πατέρα του και ζητώντας συγνώμη: «Πατέρα, αμάρτησα κατά του ουρανού και ενώπιόν σου και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομάζομαι υιός σου» (Λουκ. 15,21). Η «ψυχολογία του βάθους» παραδέχεται σήμερα τη μεγάλη αξία της μετάνοιας («συνειδητοποίηση των ψυχικών τραυμάτων του παρελθόντος βίου» την ονομάζει), γεγονός που πρωτοπόρος διακηρύσσει ο Χριστιανισμός εδώ και 2000 χρόνια, δείχνοντας και το δρόμο για μια υγιή αυτοθεώρηση του ανθρώπου, με τη φράση «εις εαυτόν ελθών» της συγκεκριμένης παραβολής («Τότε συνήλθε εις τον εαυτόν του και είπε … θα σηκωθώ και θα πάω εις τον πατέρα μου», Λουκ. 15,17) [βλ. ‘Εγχειρίδιο ποιμαντικής ψυχολογίας’, Ιω. Κορναράκη, τ. Α΄].

Σωστική σανίδα είναι λοιπόν η εξομολόγηση, πάνω στην οποία διασώζεται ο ναυαγός της ζωής, σύμφωνα και με τον αείμνηστο ιεροκήρυκα Κωνσταντίνο Καλλίνικο (‘Ο χριστιανικός ναός και τα τελούμενα εν αυτώ’, Αθ. 1969). Άλλωστε, «γίνεται χαρά μεγάλη στον Ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, παρά για 99 δικαίους που δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια» (Λουκ. 15,7), μας ενημερώνει ο Κύριος. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, αναλογιζόμενος τα χαρμόσυνα αυτά λόγια, αναφωνεί στον Χριστό: «Αν σε πρόδωσα σε στιγμές ζάλης, είθε και πάλι ν’ ανορθωθώ» (‘Ικεσία ενός αγίου’, Αττικής Νικοδήμου, Αθ. 1970). Τέλος, ο ιερός Χρυσόστομος, που είναι μοναδικός στο να αποδίδει με ακρίβεια αλλά και με πλούτο νοημάτων τη διδασκαλία της πίστεως, λέγει επ’ αυτού: «Το πέλαγος, ακόμη κι αν είναι μεγάλο, έχει όριο που μετριέται, ενώ η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη».

Εκείνος που αγρυπνεί και μακροθυμεί και προσεύχεται χωρίς να στενοχωρείται, προφανώς είναι μέτοχος Πνεύματος Αγίου. ( Αγίου Μάρκου του Ασκητή )

Προσευχή προσεκτική που δεν περισπάται εδώ και εκεί είναι σημάδι φιλοθεϊας εκείνου που την κρατεί και τη συνεχίζει. Αμέλεια της προσευχής αυτής και περιπλάνηση του νου είναι τεκμήριο φιληδονίας.
Εκείνος που αγρυπνεί και μακροθυμεί και προσεύχεται χωρίς να στενοχωρείται, προφανώς είναι μέτοχος Πνεύματος Αγίου. Εκείνος που στενοχωρείται σ’ αυτά αλλά υπομένει εκουσίως, και αυτός γρήγορα λαμβάνει βοήθεια από το Θεό.

 
Αγίου Μάρκου του Ασκητή

Christ is all love, kindness and consolation... ( St. Paisios )

One should not struggle, with sick scholastic meticulousness and be choked by stress (fighting with thoughts), but should simplify his struggle and place his hope in Christ and not in himself. 

Christ is all love, kindness and consolation, and He never stifles man, but possesses an abundance of spiritual oxygen — divine consolation. 

Thorough spiritual work is one thing and sick meticulousness is another; the latter chokes with its inner anguish (due to thoughtless external strain) and afflicts the forehead with splitting headaches.


St. Paisios

Κάθε πότε να Κοινωνούμε ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )

Ποιούς απ’ αυτούς θα επιδοκιμάσουμε; Όσους μια φορά, όσους πολλές η όσους λίγες φορές μεταλαμβάνουν;

Ούτε τους μία ούτε τους πολλούς ούτε τους λίγες, μα εκείνους που πλησιάζουν στο Άγιο Ποτήριο με καρδιά αγνή, με βίο ανεπίληπτο. Αυτοί ας κοινωνούν πάντα.

Οι άλλοι, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, ας μένουν μακριά από τα Άχραντα Μυστήρια, γιατί αλλιώς κρίμα και καταδίκη ετοιμάζουν για τον εαυτό τους.

Ο Άγιος Απόστολος λέει: «Όποιος τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου, προκαλώντας την καταδίκη του» (Α΄ Κορ. 11:27, 29). Θα τιμωρηθεί, δηλαδή, τόσο αυστηρά, όσο και οι σταυρωτές του Χριστού, αφού κι εκείνοι έγιναν ένοχοι αμαρτήματος απέναντι στο σώμα Του.

Πολλοί από τους πιστούς έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο περιφρονήσεως των Αγίων Μυστηρίων, ώστε, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητες κακίες και δεν διορθώνουν καθόλου τον εαυτό τους, κοινωνούν στις γιορτές απροετοίμαστοι, μη γνωρίζοντας ότι προϋπόθεση της Θείας Κοινωνίας δεν είναι η γιορτή, αλλά, καθώς είπαμε, η καθαρή συνείδηση. Καί όπως αυτός που δεν αισθάνεται κανένα κακό στη συνείδησή του, πρέπει καθημερινά να προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία, έτσι κι αυτός που είναι φορτωμένος αμαρτήματα και δεν μετανοεί, πρέπει να μην κοινωνεί ούτε στη γιορτή.

Γι’ αυτό και πάλι σας παρακαλώ όλους να μην πλησιάζετε στα Θεία Μυστήρια έτσι απροετοίμαστοι κι επειδή το απαιτεί η γιορτή, αλλά αν κάποτε αποφασίσετε να λάβετε μέρος στη Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσετε, να καθαρίζετε καλά τον εαυτό σας, από πολλές μέρες πριν, με τη μετάνοια, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη φροντίδα για τα πνευματικά πράγματα.

 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος