TO BE A RUSSIAN , IS TO BE AN ORTHODOX CHRISTIAN

Christ and the End of Satan’s Dominion ( St. Nikolai Velimirovich )

"O thou enemy, thy destructions are come to a perpetual end, even as the cities which thou hast destroyed; thy memorial is perished with a roar" (Psalm 9:6).

The enemy of the human race, the murderer of men from the very beginning, has used every weapon and intrigue against man. He thinks up new weapons and new intrigues day and night, in order to destroy someone as a roaring lion, "seeking whom he may devour" (I Peter 5:8). He hides like a poisonous snake and awaits his prey; he stretches his webs everywhere, like a spider, with the sole purpose of ensnaring some human soul and entrapping it in his foul kingdom.

Pagan peoples were his cities. Until the coming of Christ, he ruled untroubled and absolutely in them. When they served idols, they served him; the practices of soothsaying and fortune-telling served him; he protected, directed and enhanced men’s unbridled licentiousness; human sacrifice, fiery passions, discord, war, evildoings of all descriptions – this was all pleasure for him. But in the end, no weapons remained in him; his "cities" were destroyed and his memorial is perished with a roar.

This "end" of which the prophet speaks is the coming of Jesus Christ the Lord into the world. The Lord manifested His power over the devil when He overcame his temptations on the mountain. He manifested His authority in driving demons out of men, commanding them to go this way or that; He manifested His invincible lordship over sin and death by His suffering and Resurrection. And, what is perhaps most important, He harrowed hell and scattered the demonic power. He did not desire to utterly destroy the demons, but to disperse them and smash their weapons; He smashed them and scattered them as He later did the Jews, but more terribly than He did the Jews. He freed the people from their domination; and even more importantly, He gave men authority over the demons, such that they can drive the demons out by the power of His name.

Do you see how the Lord linked His victory over the demons with His mercy toward men? He so weakened and broke them, He so confused and dispersed them, that He placed them under the authority of men. Even so, the Lord did not grant authority over demons to all men, but only to those who believe in Him and who follow His commandments. He gave them authority, and He also gave them a weapon. That weapon is the Cross.
O Lord our God, our Savior from the dominion of the devil, help us also to do that "least part" that Thou hast left us to do. To Thee be glory and praise forever. Amen. 

Ποτέ δεν έχουμε δίκιο; ( Γεροντισσα ΓΑΒΡΗΙΛΙΑ )

Όταν ο άνθρωπος έχει Αγάπη, Υπομονή, Υπακοή και Ταπείνωση, έχει κερδίσει και αυτόν τον κόσμο και τον Παράδεισο. Αλλά ποιο είναι το δύσκολο; Είναι πάντα αυτή η Δύναμις του Σκότους, που μας λέει ότι εμείς έχουμε Δίκηο.
-Ποτέ δεν έχουμε δίκηο;

-Ποτέ! Πάντα «έχει» ο άλλος! Εδώ είναι το σπουδαίο …
Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός, με το Εγώ του έχει δίκηο. Γιατί λοιπόν να προσπαθήσω να τον πείσω με το δικό μου Εγώ;

-Υποτασσόμεθα δηλαδή στο Εγώ του άλλου και στο δίκηο του άλλου …
-Δεν υποτασσόμεθα όπως το εννοείτε. Κάνουμε εκείνο που εμείς θεωρούμε σωστό, αλλά δεν θα ‘χουμε μαζύ του άσκοπες συζητήσεις, δεν θα ‘χουμε κατάκριση, δεν θα έχουμε χάσιμο της γαλήνης μας. Αυτός θα συνεχίσει τον δρόμο του και θα τον εμπιστευτούμε στο Θέλημα του Θεού. Δεν μπορεί να μας βλάψει. Γιατί εμείς έχομε κάποια Αρχή πάνω μας που είναι σύμφωνη με την δική μας δικαιοσύνη. Υπάρχει ο Πνευματικός μας, υπάρχει η Γερόντισσα μας, υπάρχει ο Δεσπότης μας, υπάρχει η Εκκλησία ολόκληρη που συμφωνεί.…

Αλλά να σας πω, γι’ αυτού του είδους της σκέψεις όλες, εγώ έχω ένα καλάθι που το λέω το Καλάθι της Ματαιότητος, και όπως ρίχνουμε τα άχρηστα χαρτιά, έτσι κι αυτές τις σκέψεις εκεί μέσα τις ρίχνω και δεν με στεναχωρούν. Γιατί δεν πρέπει να στεναχωριέται ο άνθρωπος με τέτοια.}217} … Γιαυτό προπάντων όχι θυμό! Γιατί σου λέει ο Κύριος Μη αντιστήναι τω Πονηρώ. Γιατί όταν πάμε ενάντια σε κάτι, σκοτωνόμαστε στον καβγά. Αν έρθει κάποιος μετά από λίγο και μας δει θα καταλάβει ποιος είχε δίκηο και ποιος είχε άδικο; Ποτέ!

Γινόμαστε και οι δύο πονηροί και του Πειρασμού. Γι’ αυτό σας λέω, όταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καβγά, ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος, πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς … Σε δύο λεπτά σταματούν όλα.


Γεροντισσα ΓΑΒΡΗΙΛΙΑ 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/04/blog-post_8162.html

Ἡ φιλαυτία ( Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού )

Πρόσεχε τον εαυτό σου από την μητέρα των κακών, την φιλαυτία, η οποία είναι μια παράλογος αγάπη προς το σώμα. Από αυτήν γεννώνται δικαιολογημένα οι πρώτοι και εμπαθείς και γενικώτατοι λογισμοί, δηλαδή της γαστριμαργίας, της φιλαργυρίας και της κενοδοξίας. Οι λογισμοί αυτοί σχηματίζονται με αφορμή τις απαραιτήτους, δήθεν, ανάγκες του σώματος, και από αυτούς γεννώνται όλα τα κακά...

Πρέπει λοιπόν, νά προσέχομε και κατ' ανάγκην να πολεμούμε την φιλαυτία με πολλή επαγρύπνηση διότι όταν αυτή εξουδετερωθεί, αχρηστεύονται και όλοι οι λογισμοί πού γεννώνται από αυτήν. Τό πάθος της φιλαυτίας σιγοψιθυρίζει στον νου του Μοναχού ότι, απλώς, λυπείται το σώμα και τον παρακινεί νά ενδιαφέρεται περισσότερο από όσο πρέπει γιά την καλή τροφή, χάριν οικονομίας δήθεν και κυβερνήσεως του σώματος• έτσι, σιγά-σιγά, παρασύρεται ώστε νά πέσει στον βόθρο της φιληδονίας. Στον κοσμικό εμβάλλει τον λογισμό νά φροντίζει περισσότερο γιά τον εαυτό του και νά ικανοποιεί τις επιθυμίες του.

Από τά πάθη άλλα μεν οδηγούν την ψυχή στην ακολασία, άλλα στο μίσος και άλλα στην ακολασία και μίσος μαζί. Η πολυφαγία και καλοφαγία προξενούν ακολασία, η φιλαργυρία και η κενοδοξία γεννούν το μίσος προς τον πλησίον. Η μητέρα δε αυτών, η φιλαυτία, είναι η αιτία που δημιουργεί και τα δύο• Σε αυτήν την φιλαυτία αντίθετος είναι η αγάπη και η εγκράτεια. Εκείνος λοιπόν που νικάται από την φιλαυτία, έχει στην ψυχή του όλα τα πάθη. «Κάνεις δεν εμίσησε την σάρκα του, λέγει ο Απόστολος Παύλος• αλλ' όμως την βασανίζει και την μεταχειρίζεται ως δούλο, χωρίς να της παρέχει τίποτα περισσότερο εκτός από διατροφή και σκεπάσματα και αυτά μόνον όσα είναι απαραίτητα γιά τήν διατήρηση της ζωής. Έτσι λοιπόν αγαπά κανείς χωρίς πάθος την σάρκα του ως υπηρέτρια του Θεού• την διατρέφει και την ζεσταίνει τόσον μόνον όσο χρειάζεται για την ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών αυτής.
Όποιον αγαπά κανείς, εκείνον προ παντός φροντίζει να περιποιείται• αν λοιπόν κανείς αγαπά τον Θεό, φροντίζει οπωσδήποτε να πράττει και όσα ευχαριστούν τον Θεό αν, πάλι, αγαπά την σάρκα αυτήν, τότε εκτελεί εκείνα πού τήν ευχαριστούν. Στον Θεό αρέσει αγάπη και σωφροσύνη και θεωρία και προσευχή, ενώ στην σάρκα αρέσουν η λαιμαργία, η ακολασία και όσα αυξάνουν αυτά τα πάθη• γι' αυτό οι φιλόσαρκοι δεν ημπορούν να αρέσουν στον Θεό. «Οι αληθινοί μαθητές του Χριστού έχουν σταυρώσει τον σαρκικό άνθρωπο, μαζί με τα πάθη και τις αμαρτωλές επιθυμίας» (Γαλ. ε', 24). Ο νους αν μεν στραφεί προς τον Θεό, έχει δούλο το σώμα και δεν του παρέχει τίποτα περισσότερο από όσα είναι απαραίτητα για την ζωή. Αν, πάλιν, στραφεί προς την σάρκα, τότε υποδουλώνεται στα πάθη και επιθυμεί συνεχώς να φροντίζει γι' αυτήν.


Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/04/blog-post_2333.html

All Good Things Come From God ( St. Nikolai Velimirovich )

 
A young and inexperienced man in spiritual combat underlines his every good work by self-praise. But the experienced soldier in the midst of struggles with passions and demons minimizes his every deed and intensifies his prayer for God's help. Abba Matoes used to say: "The closer a man is to God, the more sinful he sees himself to be." He also was known to say: "When I was young, I thought perhaps that I was doing some good; and now when I am old, I see that I do not have any good deed." Did not our Lord say: "No one is good but One, that is God" (Matthew 19:17). Therefore, if only the one God is good and the source of all good, how can a good deed be done that is not from God? And, how can someone who does a good deed ascribe it to himself and not to God? If this is so, with what then can mortal man be praised? By nothing, except with God and the goodness of God!

Two Sayings of Abba Agathon Relating To This Issue

1. It was said concerning Abba Agathon that some monks came to find him having heard of his great discernment. Wanting to see if he would lose his temper they said to him:

'Aren't you that Agathon who is said to be a fornicator and a proud man?'

'Yes, it is very true,' he answered.

They resumed, 'Aren't you that Agathon who is always talking nonsense?'

'I am."

Again they said 'Aren't you Agathon the heretic?'

But at that he replied 'I am not a heretic.'

So they asked him, 'Tell us why you accepted everything we cast at you, but repudiated this last insult.'

He replied 'The first accusations I take to myself for that is good for my soul. But heresy is separation from God. Now I have no wish to be separated from God.'

At this saying they were astonished at his discernment and returned, edified.

2. The old men said of Abba Agathon to Abba Elias in Egypt: 'He is a good Abba.'

The old man answered them, 'In comparison with his own generation, he is good.'

They said to him, 'And what is he in comparison with the ancients?'

He gave them this answer, 'I have said to you that in comparison with his generation he is good but as to that of the ancients, in Scetis I have seen a man who, like Joshua the son of Nun could make the sun stand still in the heavens.'

At these words they were astounded and gave glory to God. 

St. Nikolai Velimirovich

Όσοι ασχολούνται με μάγια λένε και πολλά ψέματα ( Αγιος Παϊσιος )

-Γέροντα, οι μάγοι έχουν κάποια πληροφορία;

-Έχουν πληροφορία από τον διάβολο, αλλά λένε και πολλά ψέματα. Κι εσείς να προσέχετε εκεί στο αρχονταρίκι. Πρέπει να ελέγχετε την κατάσταση. Να βλέπετε τι άνθρωποι είναι αυτοί που έρχονται, γιατί μπορεί να έρθει και κανένας που ασχολείται με μαγικά. Σας φαίνεται παράξενο; Σε μια αγρυπνία εδώ ήρθαν δύο άτομα που ασχολούνταν με μαγικά. Πλησίαζαν τους ανθρώπους και τους έλεγαν διάφορα. Έλεγαν και ψέματα ότι έχουν σχέση και με τον Καντιώτη. Σε μια γυναίκα είπαν: «Σου έχουν κάνει μάγια. Θα’ ρθούμε στο σπίτι σου, να τα λύσουμε με έναν σταυρό που έχουμε». Έρχονται στην αγρυπνία, μιλούν και λίγο πνευματικά, οπότε σου λένε οι άλλοι: «αφού έρχονται στην αγρυπνία, είναι πιστοί άνθρωποι», και ανοίγουν την καρδιά τους.

Πώς μπερδεύουν τον κόσμο με τα ψέματα που λένε! Για να ξεγελάσει κάποιος μια κοπέλα της είπε: «Ο πατήρ Παΐσιος είδε όραμα ότι θα σε παντρευτώ· πάρε να φορέσεις αυτό χωρίς να εξετάσεις τι είναι», και της έδωσε κάτι που ήταν μαγικό αλλά εκείνη ευτυχώς δεν το φόρεσε. «Καλά ο πατήρ Παΐσιος με τέτοια ασχολείται!», είπε και πιάνει και μου γράφει ένα γράμμα, τέσσερις σελίδες με πυκνά γράμματα, γεμάτο βρισιές. Τέτοιο βρισίδι! «Δεν πειράζει, λέω, βρίσε με. Χαλάλι να γίνει το βρισίδι, αφού δεν ξεγελάστηκες να φορέσεις αυτό το σατανικό!».

-Σας ήξερε, Γέροντα;

-Όχι δεν με ήξερε. Κι εγώ δεν τους ήξερα, ούτε αυτήν ούτε εκείνον.

Αγιος Παϊσιος

The Work of Prayer ( Saint Seraphim of Sarov )

Daily prayer is the foundation of a spiritual life in Christ. We pray in the morning and the evening and throughout the day, with an aim for our entire life to be one of prayer. Saint Seraphim places the emphasis on saying the Jesus Prayer.


Saint Seraphim says,
Those who have truly decided to serve the Lord God should practice the remembrance of God and uninterrupted prayer to Jesus Christ, mentally saying: Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner... By such exercises in preserving oneself from dispersion and keeping peace of conscience one may draw near to God and be united to Him. The daily practice of the Jesus Prayer involves numerous disciplined repetitions of this short but all powerful prayer. As we practice it, our mind is reshaped, our thoughts are tamed, our soul's orientation is pointed towards God, and prayer is always on our lips.



Saint John Chrysostom says,
"Prayer is a great weapon, a rich treasure, a wealth that is never exhausted, an undisturbed refuge, a cause of tranquility, the root of a multitude of blessings and their source and mother"
In prayer we lift ourselves above our thoughts. It is our thoughts that destroy prayer. The main struggle in prayer is not to allow our thoughts to take away our prayer.


Saint Seraphim says,
One must always strive to give oneself up to dispersion of thoughts: for through this the soul turns away from remembrance of God and love of Him...
This is how we get the benefit from prayer, by controlling our thoughts. And it is by regular prayer where we learn to concentrate on God that we learn to control our thoughts.


Saint Seraphim says,
When the mind and the heart are united in prayer and the soul's thoughts are not dispersed, the heart is warmed by spiritual warmth in which the light of Christ shines, making the whole inner man peaceful. This is our aim, to be united with God. 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/05/the-work-of-prayer.html

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. ( Αγιος Πορφύριος )

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας.
Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου ...» (Ιω. 15,14).
Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε;
Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του. όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.
Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.
Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει. 


Αγιος Πορφύριος

Death and trembling ( St. John Climacus )

The remembrance of death is a daily death; and the remembrance of our departure is an hourly sighing or groaning.

Fear of death is a property of nature that comes from disobedience, but trembling at death is a sign of unrepented sins.


St. John Climacus

The beauty of the Orthodox Christian faith - Η ομορφιά της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης