St. Luke the Surgeon and St. Ephraim in the Operating Room

St. Luke the Surgeon and St. Ephraim of Nea Makri 

"My name is X. P., I am 46 years old, and I live in Northern Greece. In 2004, I was operated on for a brain tumor. After three and a half years, it appeared again. I visited plenty of doctors, but none would agree to operate on me. I was very depressed and disappointed. Ultimately, I found a doctor who agreed to dare to try this difficult intervention. My relatives told me to go venerate St. Luke, who was a physician, and that he would help me, like he helped the others. I made the decision and went to venerate and to pray in the city G. where there is a church of St. Luke. There, I met a pious and humble priest, Fr. K. He gave me strength and courage, and served the Paraklesis for me. I confessed, communed, and left for surgery. One night, I saw in my dream St. Ephraim, and he told me not to worry, and that everything would go well.

On March 13th 2007 I entered the operating room. Even though I was sedated, I could see the doctors that were operating on me, together with St. Luke and St. Ephraim. St. Luke was operating, wearing small circular glasses, and holding an old scalpel. St. Ephraim, however, was holding my hand, telling me not to be afraid, and with his left hand bombarded my head with light. When the surgery finished, I went to the ICU, and again St. Luke appeared before me, telling me: “I was there with you in the operating room.”


I replied: “I know.”

Exiting the operating room, I heard my surgeon tell me: “This is the first time I had such and easy surgery.”

I want to note that I knew nothing about these two saints [before they appeared]. From then on, they became my guardian angels."

http://agapienxristou.blogspot.ca/2014/12/st-luke-surgeon-and-st-ephraim-in.html

Science and Religion ( St. Luke the Surgeon )

"When we examine contemporary science as developed by scientists such as Lamark and Darwin, we see the antithesis and I would say the complete disagreement that exists between science and religion, on topics that concern the more basic problems of existence and knowledge. For this, an enlightened mind cannot accept at the same time both one and the other and must choose between religion and science."

A well known German Zoologist, Ernst Haeckel (1834-1919), who was a good follower of Darwin, wrote these words some 65 years ago, in his book, “The Riddle of the Universe” that was very successful and as it seemed, had proved that faith is absurd. So says Haeckel that every enlightened man must choose between science and religion and should follow either one or the other. He considered it necessary that such men should deny religion because a logical man cannot deny science.

Truly, is this necessary? No, not at all, for we know that many and great scientists were at the same time great believers. For example, such was the Polish astronomer Copernicus who laid the foundation of all contemporary astronomy. Copernicus was not only a believer but was also a cleric. Another great scientist, Newton, whenever he mentioned the word God, he removed his hat. He was a great believer. A great bacteriologist of our time and almost a contemporary, Pasteur, who laid the basis of contemporary bacteriology, he would start every scientific work with a prayer to God. Some ten years ago a great scientist passed away, who was our countryman, physiologist Pavlov, who was the creator of the new physiology of the brain. He too was a great believer. Would Haeckel therefore dare say that these men did not have enlightened minds because they believed in God?

So what happens now? Why even today there are some scientists, professors at Universities whom I personally know and are great believers. Why don’t all the scientists deny religion but only those who think the same as Haeckel? Because these people believe only in the material and deny the spiritual world, they do not believe in life after death, they do not accept the immortality of the soul and of course they do not accept the resurrection of the dead. They say that science is capable of everything, that there is no secret in nature that science cannot discover. What can we answer to these?

We shall respond to them this way. You are totally right. We cannot limit the human mind that searches nature. We know that today, science knows only a part of the things we have of nature. We also understand that the possibilities of science are great. In this they are right and we don’t doubt it. What then do we doubt? Why don’t we deny religion like them and consider it contrary to scientific knowledge?

Because we believe wholeheartedly that there is a spiritual world. We are certain that apart from the material world there is an infinite and incomparably superior spiritual world. We believe in the existence of spiritual beings that have higher intellects than us humans. We believe wholeheartedly that above this spiritual and material world there is the Great and Almighty God.

What we doubt is the right of science to research with its methods the spiritual world. Because the spiritual world cannot be researched with the methods used to research the material world. Such methods are totally inappropriate to research the spiritual world.

How do we know that there is a spiritual world? Who told us that it exists? If we are asked by people who do not believe in Divine Revelation, we shall answer them thus: “Our heart tells us." For there are two ways for one to know something, the first being that which is spoken by Haeckel, which is used by science to learn of the material world. There is however another way that is unknown to science, and does not wish to know it. It is the knowledge through the heart. Our heart is not only the central organ of the circulation system, it is an organ with which we know the other world and receive the highest knowledge. It is the organ that gives us the capability to communicate with God and the world above. Only in this we disagree with science.

Praising the great successes and achievements of science, we do not doubt at all its great importance and we do not confine scientific knowledge. We only tell the scientists: “You do not have the capability with your methods to research the spiritual world, we however can with our heart."

There are many unexplainable phenomena which concern the spiritual world that are real (as are some type of material phenomena). There are therefore phenomena that science will never be able to explain because it does not use the appropriate methods.

Let science explain how the prophecies appeared on the coming of the Messiah, which were all fulfilled. Could science tell us how the great prophet Isaiah, some 700 years before the birth of Christ, foretold the most important events in His life and for which he was named the evangelist of the Old Testament? Could it explain the prophetic grace possessed by the saints and tell us with which physical methods the saints inherited this grace and how they could understand the heart and read the thoughts of a person they had just met for the first time? They would see a person for the first time and they will call him by his name. Without waiting for the visitor to ask, they would answer in regards to what troubled him.

If they can, let them explain it to us. Let them explain with what method the saints foretold the great historical events which were accurately fulfilled as they were prophesied. Let them explain the visitation from the other world and the appearance of the dead to the living.

They shall never explain it to us because they are too far from the basis of religion - from faith. If you read the books of the scientists who try to reconstruct religion, you will see how superficially they look at things. They do not understand the essence of religion, yet they criticize it. Their criticism does not touch the essence of faith, since they are unable to understand the types and the expressions of religious feeling. The essence of religion they do not understand. Why not? Because the Lord Jesus Christ says: "No one can come to me unless My Father who sent Me draws him to Me" (John 6:44).

So it is necessary that we be drawn by the Heavenly Father, and it is necessary that the grace of the Holy Spirit enlighten our heart and our mind. To dwell in our heart and mind through this enlightenment, the Holy Spirit and the ones who were found worthy to receive the gift of the Holy Spirit, those in whose heart lives Christ and His Father, know the essence of faith. The others, those outside the faith, cannot understand anything.

Let us hear the criticism against Haeckel from a French philosopher Emile Boutroux (1845-1921). So says Boutroux: “The criticisms of Haeckel concern much more the ways, than the essence, which he observes with such a materialistic and narrow view, that they cannot be accepted by religious people. Thus the criticism of religion by Haeckel is not referred to, not even in one of the principles that constitutes religion."

This is therefore our opinion regarding Haeckel’s book “The Riddle of the Universe” which up to day is considered the “Bible” for all those who criticize religion, which they deny and find it contrary to science. Do you see how poor and tasteless arguments they use? Don’t become scandalized when you hear what they say about religion, since they themselves cannot understand its essence. You people, who may not have much of a relationship with science and do not know much about philosophy, remember always the most basic beginning, which was well known by the early Christians. They considered poor the person who knew all the sciences yet he knew not God. On the other hand, they considered blessed the person who knew God, even if he knew absolutely nothing about worldly things.

Guard this truth like the best treasure of the heart, walk straight without looking right or left. Let us not bother with what we hear against religion, losing our bearings. Let us hold on to our faith which is the eternal indisputable truth. Amen.


St. Luke the Surgeon, Archbishop of Simferopol (1877-1961) 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2013/06/science-and-religion.html

St. Paisios on those who suffer for the world

An icon depicting St. Paisios receiving pilgrims, taking up their burdens and preaching to them the Word of God. His scroll reads: "We must struggle with philotimo, that we may be saved, and so that we not sadden Christ..."
Those who suffer deeply for the salvation of the whole world and help in their own way (as strugglers) and humbly entrust themselves to the hands of God, feel the greatest joy in the world. Their life is a constant doxology, for they flutter about internally like angels, glorifying God day and night. Those, however, who neglect the salvation of their souls and try to find joy and rest in this vain life, are continually tortured and entangled in endless worldly machinery and live in hell in this life...Those who have philotimo, because they move within the heavenly sphere of doxology, joyfully accept their trials as well as their blessings, and glorify God for them. Thus, they are continuously receiving God’s blessing from everything and are melting internally out of gratitude towards God, which they express in every spiritual way possible, like children of God.

St. Paisios of Mount Athos

Prophesies of St. Seraphim of Vyrytsa

"God is strong enough to restore those who labor, if we ask Him. Let us keep praying and begging — and God will recover even from stones his chosen ones." "At least once in our life we need to light a candle for those we have offended, or deceived, from whom we stole, or to whom we did not pay debts."

The Elder said that the time would come when 40 people would cling to every believer for he would save them. "God would wait for a thousand years that at least one man might be saved to replenish the number of fallen angels."

The Elder said that God gave us a soul, but our body is inherited from our parents and grand parents, that is why together with our body we receive part of their sins. They are waiting for our prayers and feel great joy when we pray for them, and those who are in the Heavenly Kingdom help us.

The Holy Elder could see not only the future lives of people, but also the future of our church and the country. The witness to it is his poetry written in 1939: The storm will pass over the land of Russia God will forgive the sins of Russian men. The Holy Cross in its majestic splendor will shine above the churches' domes again. The bells will ring awakening from horror from sins to salvation The holy houses of the Lord will open their doors ,and faith in God will bring us all together.

The Elder said that the time would come when the beginning of the verse will read as "The storm has passed over the land of Russia."

One time to answer his spiritual son's question about the future of Russia, the Elder suggested to him to look out the window. The man saw through the window the Gulf of Finland and many ships under different flags in it. "What does this mean?" — He asked the Father. The Elder answered: "The time will come when spiritual life in Russia will blossom." Many churches and monasteries will be opened, even people of other religions will come here to be baptized in Orthodoxy. Although this will not last long — maybe fifteen years, after which Antichrist will come."

He would say that after the East becomes strong, the world would become unstable. "They are bigger in number, and not only that — their workers are honest and sober people, and here — so much alcoholism..."

As those witnesses remember, the blessed Elder said: " the East will be baptized in Russia. The Heavenly Kingdom and those on earth who understand pray for the enlightening of the East."

"The time will come when Russia will be torn into pieces. The entire country will be partitioned first and then despoiled. The West will welcome the decay of Russia and till a certain time will agree that China takes the eastern part of Russia. Japanese will lay their hands on the Far East of Russia and the Chinese — on Siberia; they will move to Siberia, marry Russians, and in the long run by means of treachery and deceit, will occupy the territory of Siberia all way to Ural. When they are ready to go further, the West will resist it."

"Many countries will assail Russia, but she will hold out, although she will loose a major part of its territory. The war mentioned by the prophets and the Holy Gospel, will cause the unification of mankind. People in the world will understand that they are moving to a dead end, destruction of everything live, and will eventually elect a Common Government — this will be a precursor of the enthronement of Antichrist. Then, the persecution of Christians will start all over, people will flee to Russia in huge numbers, and one will need to go with the first, for many who stay will perish."

The Elder loved young people with all his heart. At that time young people went to church very rarely, if ever; so he was especially happy when they visited him. Father Seraphim spoke about the tremendous role of young people in the future rebirth of the Church. He said that "the time would come (and is already coming) when immorality and corruption will reach the lowest depths. There will be scarcely any purity left in young people. They will see no showstoppers in satisfying their whims, for they will be sure in their impunity. They will get together into groups and gangs to commit robberies, and live dissolute lives. At a certain time there will be a call from God and it will no longer be possible for them to live that kind of life, and they will turn to God, everyone by his own road, many will feel a craving for asceticism. Those who were sinners will be in the churches, fallen people will feel a strong need for a spiritual life, and many will become monks and nuns. The monasteries will be reopened, the churches will be full of people the majority of which will be young. The young will be going on pilgrimages to holy places — what a wonderful time this will be! The more they sin now — the more fervent their repentance will be. As a candle sparkles bright before it goes out, the same with the life of the Church. This time is near."

"God blessed Russia so generously with richness and beauty: forests, lakes, rivers, and mineral resources. Sadly, people live without God, but the earth is the mother, she gives bread and life. The enemies — the God battling authorities will not let people get back to the earth for a long time. The earth can feed everybody and everything can be set, but this not what the enemy wants, not a newly born Russia. Nonetheless, Russia will live from her earth."

"Jerusalem will become the capital of Israel and in time must be the capital of the world. For it is the center of the earth, the Savior of the world was crucified there and raised from death."

Father Seraphim knew about his future glorification and said: "Do not haste to dig my body out. Rely on God... I do not want my body to be subject to trade."

His spiritual children preserved one more verse of the Elder written in 1946: "Glory to the marvelous God our Lord! Sing and rejoice, oh my soul I am in craving for a holy abode Where Jesus is the sweetest of joys You alone are the hope of my life In sorrows and sickness, my strength Be my joy, my cover and hope I give my whole life to you Glory to the marvelous God our Lord! Sing and rejoice oh my soul I am in craving for a holy abode where Jesus is the sweetest of joys."

Πῶς οἱ ἅγιοι ἀκοῦνε τίς προσευχές μας ( ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ )

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου. Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!

Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.

Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου, όπως ο αιθέρας, τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας.

Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη, για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό. Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός ενεργοποιείται όπως ο πρώτος. Γιατί; Επειδή οι δύο μηχανισμοί, πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα.

Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας, το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα!

Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή, πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι, φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς.

Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.

Νομίζω πως είχες ήδη κάποιαν εμπειρία αληθινής προσευχής, μολονότι όλα τούτα δεν τα γνώριζες. Περιγράφεις το πώς, ύστερ’ από θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας την εσωτερική πληροφορία ότι θα λυτρωνόσουν από το πρόβλημα που σε βασάνιζε, όπως και πραγματικά έγινε.

Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι σωστή η παρομοίωση της εγκάρδιας προσευχής, που ανεβαίνει αόρατα προς τα ουράνια μέσω του αιθέρα, με τον τηλέγραφο. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα, και πήγε στον ουρανό. Από κει, πάλι, ήρθε μια άλλη ακτίνα σ’ εσένα. Ήταν η ανταπόκριση στο αίτημά σου. Αυτό συμβαίνει μόνο με την προσευχή που βγαίνει από την καρδιά. Τέτοια προσευχή δεν γίνεται πάντα μέσα σε μια στιγμή, εισακούεται όμως πάντα μέσα σε μια στιγμή .

Μη φουσκώσεις από κενοδοξία γι’ αυτή την επιτυχία σου. Μακάρι, με την χάρη του Κυρίου, να προσεύχεσαι με τον ίδιο τρόπο πιο συχνά. Θυμήσου πώς προσευχήθηκες τότε και προσπάθησε να προσεύχεσαι πάντα έτσι, εγκάρδια, όχι μόνο με τη γλώσσα και το νου.

Αν το κάνεις, θα πάρεις μίαν ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα: Πώς μπορεί να χει κανείς πνευματικά; Γιατί η εγκάρδια προσευχή είναι η αναπνοή και η ζωή του πνεύματος. Με την εγκάρδια προσευχή το πνεύμα μένει «εν τω Θεώ», ενώνεται μαζί Του. Και με την ένωση αυτή αποκτά την πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πως η ψυχή ζει μόνο όταν προσεύχεται με τον τρόπο που ήδη γνώρισες. Αλλιώς, βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αν δεν έχει ολότελα νεκρωθεί.

Δεν θα σου κρύψω πως, αν και μπόρεσες να προσευχηθείς εγκάρδια μια φορά, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το ξανακάνεις. Ο Θεός είναι που χαρίζει την αληθινή προσευχή και ο φύλακας άγγελος που την ενισχύει. Έρχεται και φεύγει.

Εμείς, όμως, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τον προσευχητικό αγώνα. Η προσευχή επισκέπτεται πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται για την απόκτησή της, ποτέ τον οκνηρό και ράθυμο. Οι άγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στην προσευχή και μ’ αυτούς ακριβώς τους κόπους άναψαν μέσα τους ένα προσευχητικό πνεύμα, που την εικόνα του μας άφησαν στα συγγράμματά τους. Όσα σχετικά έγραψαν, συνιστούν, μιαν ολόκληρη επιστήμη, την επιστήμη της προσευχής, που είναι η επιστήμη των επιστημών…

… Μου γράφεις ότι έχεις στο νου ταπεινούς λογισμούς και στην καρδιά ταπεινά συναισθήματα για τον εαυτό σου. Αυτά είναι, θα έλεγα, αγγελικά. Πόσο τέλειοι και φωτεινοί είναι οι άγγελοι!

Και όμως είναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι από τον πιο ταπεινό άνθρωπο. Μια ταπεινή ψυχή είναι πάντα φωτεινή. Σκοτεινή γίνεται όταν υψηλοφρονεί, γιατί η έπαρση προέρχεται από τα σκοτεινά πνεύματα. Ο Θεός να δώσει, ώστε, ποτέ να μη χάσεις αυτά τα ταπεινά συναισθήματα, κι έτσι να είσαι πάντα λουσμένος στο φως…

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.ca/2016/05/blog-post_769.html

ΑΠΟ ΤΟΝ Ι. ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΚΕΜΠΕΚ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ, ΟΠΟΥ ΤΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ.

                     
Στον "εν λόγω" Ι. Ναόν, όπου υπάρχει μεγάλο προσκυνητάρι τού Αγίου Εφραίμ, τεμάχιο Ι. Λειψάνου από το χέρι Του, μία από τις παντόφλες που φορούν στο Ι. Σκήνωμά Του κ.α., ο Άγ. Εφραίμ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ: Στις 3/1, μέρα εύρεσης των Ι. Λειψάνων Του (1950) και στις 5 Μαϊου, που τιμάται η μνήμη Του (1426).
Οι φωτ/φίες που ακολουθούν είναι από το F.B. "Saint Ephraim of Nea Makri", στο οποίο μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες και φωτ/κό υλικό.
Στην 3η από αυτές εικονίζεται ο π. Ανδρέας, αδελφός τής αείμνηστης Γερόντισας Μακαρίας Δεσύπρη, ο οποίος παρευρέθηκε και στην έξοδό της (βλ. βίντεο 24.4.2015). Κρατά στα χέρια του τη ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΗ, η οποία περιέχει ένα μικρό τεμάχιο από το ΧΕΡΙ τού Αγίου, που έχει τοποθετηθεί σ' ένα χρυσό ομοίωμα αυτού, κάτι που συνηθίζεται, όπως βλέπουμε και σε άλλες περιπτώσεις, προκειμένου να φαίνεται από πού ακριβώς προέρχεται το απότμημα του Ι. Λειψάνου.

                   

                  







             

Μεγαλυνάριον
Χαίροις της Μονής Σου θείος φρουρός, και των μοναζόντων, στυλοβάτης ο φαεινός, χαίροις των ΛΕΙΨΑΝΩΝ, η θεία μυροθήκη, δι' ων και τας ιάσεις, Εφραίμ λαμβάνομεν.

(Από την Παράκληση που έγραψε η αείμνηστη μητέρα Μακαρία).

Μετάνοιες, πώς μας βοηθούν ( Αγιος Πορφύριος )

         
Μέ τήν μετάνοιες, δίδασκε ὀ π. Πορφύριος, ἔρχεται μεγάλη εἰρήνη καί χαρά στήν ψυχή καθώς καί ὑγεία στό σῶμα. Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα: «Μία νέα ψηλή πήγαινε κάθε τόσο στό Γέροντα, νά τόν συμβουλευθεῖ...Ὅπως μᾶς ἔλεγε τῆς ἄρεσε ἡ γυμναστική ἄσκηση, πράγμα πού τήν ξεκούραζε, μετά ἀπό τό φόρτο τῶν μαθημάτων.
Ὁ Γέροντας Πορφύριος... τῆς ὑπέδειξε ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει καλύτερη ἄσκηση ἀπό τίς μετάνοιες τῶν χριστιανῶν, ὅταν μετά πού κάνουμε τό σταυρό μας γονατίζουμε κι ἀφοῦ ἀγγίσουμε μέ τό πρόσωπο τή γῆ, σηκωθοῦμε ὄρθιοι καί τό ἐπαναλάβουμε αὐτό καί πάλιν καί πάλιν, ἐνῶ ἐσωτερικά ἡ ψυχή ἀναστενάζει πρός τόν Θεό, προφέροντας τά λόγια τοῦ τελώνη, «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».
Ἐπίσης λέγουμε κι ὅποια ἄλλη αὐτομεμψία θά μᾶς φώτιζε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἔτσι, τῆς ἔλεγε ὁ Γέροντας, θά μποροῦσε νά ἀντικαταστήσει ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ χρόνου, πού σπαταλοῦσε στίς γυμναστικές ἀσκήσεις, μέ τίς μετάνοιες. Μετά ἀπό τίς μετάνοιες ἔρχεται μεγάλη χαρά, ἀνακούφιση πολλή καί εἰρήνη στήν ψυχή, στό δέ σῶμα δέν παραμένει οὔτε τό τελευταῖο μέλος του νά μήν τεθεῖ σέ λειτουργία καί ἄσκηση.
Ὁ Χριστός γιά νά τονίσει τή σημασία τῶν μετανοιῶν, ὁ ἴδιος, ὅπως διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής, ὅταν βρισκόταν μέσα στόν κῆπο τῆς Γεσθημανή, ἀποτραβήχτηκε ἀπό κοντά τους ὅσο νά ρίξει ἕνας μία πέτρα κι ἐκεῖ ἄρχισε νά κάνει μετάνοιες, πίπτοντας ἐπί τοῦ ἐδάφους κατ' ἐπανάληψη. Οἱ μετάνοιες κάνουν καί στό σῶμα τό ἀντίστοιχο φυσικό καλό, ὅπως καί στήν ψυχή. Γι' αὐτό οἱ ἀσκητές δέν παθαίνουν εὔκολα ἐμφράγματα, καρδιακά νοσήματα, ἐγκεφαλικά, γιατί οἱ ἀρτηρίες τους, τά διάφορα ἀγγεῖα διά τῶν μετανοιῶν,συντηροῦνται ἄριστα, τά λίπη διαλύονται, ἡ ψυχή κι αὐτή ἡρεμεῖ κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, μετά ἀπό τίς ἀσκήσεις αὐτές, μποροῦμε νά ποῦμε, δέν διαφέρει ἀπό ἕνα αὐτόκίνητο, πού πέρασε ἀπό τό συνεργεῖο, κι ἔκανε ἕνα καλό σέρβις. Οἱ μετάνοιες δέν εἶναι ἀνθρώπινη, ἀλλά θεία ἀποκάλυψη, κι εἶναι δυστυχής ὅποιος ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀνακαλύψει τό μυστήριο πού τίς περικλείει. Οἱ δέ πολυπράγμονες, ὅταν τή νύκτα πρίν κοιμηθοῦν, κάνουν τίς καθιερωμένες μετάνοιες, κι ἀπό τίς καθημερινές σκέψεις θά ξεφύγουν καί θά εἰρηνεύσουν, γιά νά ἔρθει γρήγορα κι ὁ ὕπνος».

(Στό βιβλίο Ὁ Γέρων Πορφύριος, Ἔκδ. Ἀπ. Βαρνάβας. Ἀθήνα σελ. 14) 

http://agapienxristou.blogspot.ca/2015/03/blog-post_10.html

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία. ( Μητροπολίτου Γόρτυνος Ἰερεμίου )

Αδελφοί μου χριστιανοί, 15 Αὐγούστου, ἑορτάζει ἡ Παναγία μας, μέ τήν μεγαλύτερη θεομητορική ἑορτή Της. Δέν εἶναι εὔκολο νά μιλάει κανείς γιά τήν Παναγία, γιατί ὁ λόγος γι᾽ Αὐτήν εἶναι δύσκολος.
Ἡ Θεοτοκολογία εἶναι ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μή μπορώντας λοιπόν, χριστιανοί μου, νά σᾶς μιλήσω γιά τήν Παναγία μας, θά καταφύγω στόν ἁγιασμένο Γέροντα, τόν πατέρα Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε πολύ τήν Παναγία μας, καί θά πάρω ἀπ᾽ αὐτόν ὀλίγα καί ὡραῖα γιά τό σημερινό μου κήρυγμα.


Τόσο πολύ ὁ ἅγιος Γέροντας ἀγαποῦσε τήν Παναγία, ὥστε ἀλλοιωνόταν καί μόνον ἀκούγοντας τό Ὄνομά Της ΜΑΡΙΑ. Ὅταν τό ἔβλεπε κάπου γραμμένο, ἔκανε τό σταυρό του, τό ἀσπαζόταν μέ εὐλάβεια καί σκίρταγε ἡ καρδιά του.
Ἔλεγε μάλιστα, ὅτι μπορεῖ κανείς νά κάνει καί ὁλόκληρη Ἀκολουθία ἀσπαζόμενος συνεχῶς τό Ὄνομα τῆς Παναγίας. Τό ἴδιο λέγεται καί γιά τόν ἅγιο Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος εἶχε καί αὐτός θερμή ἀγάπη στή Θεοτόκο.


Ἀκούσαμε ὅτι ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος Γερο-Ὕδρας Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τό χωριό Ἐκκλησούλα τῆς Μεγαλοπόλεως, φύλαγε ὡς θυσαυρό μιά μικρή Εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού εἶχε τά βαθουλώματα τῶν φιλημάτων τοῦ ἁγίου Νεκταρίου σ᾽ Αὐτήν!!!


Ὁ πατήρ Παΐσιος, ὅταν ἤθελε νά πάει νά προσευχηθεῖ στήν Παναγία, ἔκοβε λίγα ἀγριολούλουδα ἔξω ἀπό τήν καλύβη του καί τά πήγαινε στήν Εἰκόνα Της. «Πῶς νά πάω μέ ἄδεια χέρια νά Τήν παρακαλέσω;», ἔλεγε.


Ἤθελε, ὁ ἅγιος Γέροντας, νά πηγαίνουμε ἀφιερώματα στήν Παναγία, ὅ,τι ἔχει ὁ καθένας. Ἔλεγε μάλιστα γιά κάποιον πού πῆγε στήν Μονή τῶν Ἰβήρων, γιά νά προσκυνήσει τήν Παναγία τήν Πορταΐτισσα. Ἡ Εἰκόνα αὐτή εἶναι γεμάτη μέ φλουριά. Σκανδαλίσθηκε κάπως ὁ προσκυνητής καί εἶπε, ὅταν ἔφευγε: «Παναγία μου, ἐγώ ἤθελα νά σέ δῶ ἁπλή καί ὄχι μέ φλουριά».
Στό δρόμο ὅμως τόν ἔπιασε ἕνας πόνος δυνατός καί ἔμεινε ἐκεῖ, στήν μέση τοῦ δρόμου, ζητῶντας βοήθεια ἀπό τήν Παναγία. «Παναγία μου, ἔλεγε, κάνε με καλά καί θά Σοῦ φέρω
δυό φλουριά».
Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε ἡ Παναγία, τόν ἔκανε καλά καί τοῦ εἶπε: «Ἔτσι μοῦ τά φέραν τά φλουριά, δέν τά ζήτησα ἐγώ»!


Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἤθελε νά «συγγενεύουμε» μέ τήν Παναγία. Καί συγγενεύουμε μέ τήν Παναγία – ἔλεγε –, μέ τήν ταπείνωση, γιατί ἡ Παναγία ἦταν ταπεινή. Ἄς σκεφθοῦμε: Ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ Τῆς εἶπε ὅτι θά γεννήσει τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Μεσσία, Αὐτή ὀνόμασε τόν Ἑαυτό Της «δούλη Κυρίου».
«Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου – εἶπε στόν ἀρχάγγελο –, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου»!
Καί ἡ Ἴδια πάλι ἐμεγάλυνε τόν Κύριο λέγοντας, «ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ». Γιά τήν ταπείνωσή Της ἡ Παναγία κατέχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τῆς Κρήτης, λέγει σέ ἕνα τροπάριό του σ᾽ Αὐτήν: «Χαίροις μετά Θεόν ἡ Θεός, τά δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα»!


Πρέπει νά προσευχόμαστε, χριστιανοί μου, στήν Παναγία ἀνοίγοντας τήν καρδιά μας σ᾽ Αὐτήν, μιλώντας Της ἐλεύθερα, γιατί εἶναι ἡ Μάνα μας. Μά, μαζί μέ τήν καρδιακή αὐτή δική μας προσευχή, πρέπει νά λέγουμε στήν Παναγία καί τίς προσευχές καί τά τροπάρια πού θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες γ᾽ Αὐτήν.
Οἱ καλύτερες προσευχές στήν Παναγία εἶναι οἱ Παρακλητικοί Κανόνες σ᾽ Αὐτήν καί οἱ Χαιρετισμοί. Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος συνιστοῦσε πολύ νά διαβάζουν οἱ χριστιανοί κάθε μέρα τό Θεοτοκάριο. Τό Θεοτοκάριο εἶναι μιά μεγάλη Συλλογή 62 Κανόνων πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού τούς συγκέντρωσε ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀπό χειρόγραφα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Εἶναι ὑπέροχα, χριστιανοί μου, τά τροπάρια τῶν Κανόνων αὐτῶν καί βοηθάει πολύ τήν ψυχή μας νά διαβάζουμε ἀπό τήν Συλλογή αὐτή, ὅσο μποροῦμε κάθε μέρα.


Ὁ πατήρ Παΐσιος ἔλεγε σέ κάποια Μοναχή: «Νά διαβάζεις κάθε μέρα τό Θεοτοκάριο. Αὐτό θά σέ βοηθήσει πολύ νά ἀγαπήσεις τήν Παναγία. Καί νά δεῖς ἡ Παναγία μετά!...Θά σοῦ δώσει μεγάλη παρηγοριά»!
«Καί πότε νά διαβάζω τό Θεοτοκάριο», τόν ρώτησε αὐτή ἡ Μοναχή. «Τό βράδυ ἤ τό πρωί;». «Καλύτερα τίς πρωινές ὧρες – τῆς ἀπήντησε ὁ Γέροντας –, ὥστε αὐτά πού διαβάζεις, νά τά ἔχεις στό νοῦ σου ὅλη τήν ἡμέρα.
Τό Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει. Θερμαίνεται ἡ καρδιά καί συγκινεῖται». Καί μνημόνευε ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος τόν Ἁγιορείτη παπα-Κύριλλο, τόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς Κουλτουμουσίου, πού δέν μποροῦσε νά συγκρατηθεῖ ἀπό τούς λυγμούς καί τά δάκρυα, ὅταν διάβαζε τό Θεοτοκάριο!


Ἀδελφοί Χριστιανοί! Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἰδιαίτερα στά τωρινά τά χρόνια, πού βουλιάζει ἡ πατρίδα μας, πρέπει νά προσευχόμαστε στήν Παναγία, γιά νά μᾶς κάνει τό θαῦμα Της. Θά μᾶς σώσουν ὄχι οἱ ἄρχοντες καί οἱ ἐπιστήμονες μέ τά κοσμικά τους συστήματα, ἀλλά θά μᾶς σώσει τό Κομποσχοίνι καί τό Θεοτοκάριο, ἡ προσευχή στήν Παναγία μας.
– Χρόνια σας πολλά καί ἡ Παναγία βοήθεια σέ ὅλους μας.


Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

http://agapienxristou.blogspot.ca/2015/11/blog-post_12.html

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΣΕ ΠΙΣΤΟΥΣ

ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΛΙΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Μεγάλο Θαύμα του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης

     
Οι μήνες περνούσαν και η κατάστασή μου χειροτέρευε. Η πίστη μου όμως δε λύγιζε, δυνάμωνε ακόμα περισσότερο. Πλέον δε μ΄ ένοιαζε αν θα ζήσω ή θα πεθάνω παρά αν πεθάνω να με πάρει μαζί του, κοντά του, δίπλα του ή αν ζήσω να τον εξυμνώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ.

Είχε περάσει κοντά ένας χρόνος όταν μας ανακοινώσαν ότι βρέθηκε συμβατός δώτης απο Αμερική. Ήταν Πέμπτη πρωι. Την Παρασκευή το πρωι θα έφευγε από το 401 για τον Ευαγγελισμό όπου τη Δευτέρα θα γινόταν η μεταμόσχευση. Πέμπτη στις 12 έπεσα σε κώμα Είχε γεμίσει υγρό το κεφάλι, οι πνεύμονες και η καρδιά. Μαζί με το κρεβάτι μου με κατέβασαν στην εντατική. Θα πρέπει να έμεινα αρκετές μέρες.

Κάποια στιγμή επανήλθα μη μπορώντας ν΄ ανοίξω τα μάτια, θυμάμαι άκουγα τις πιο γλυκές μελωδίες που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου... γεμάτο γαλήνη και ηρεμία. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, αλλά κατάλαβα ότι βρίσκομαι στην εντατική.

Πάνω απ΄ το κεφάλι μου ήταν ο γιατρός μου, ο οποίος έλεγε στον πατέρα μου και την κοπέλα μου, ότι ο Βασίλης ήταν πάρα πολύ γερός οργανισμός, αλλά με υγρό στο κεφάλι, στους πνέυμονες και την καρδιά, με μηδέν αιμοπετάλια και λευκά αιμοφαίρια κανείς δεν έχει στην κατάσταση αυτή από την εντατική.

Ο πατέρας μου αρνήθηκε, λέγοντάς του... δεν το ξέρετε καλά τον Βασίλη, έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις, δεν τα παρατάει. Ο γιατρός τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του ΄πε μακάρι να ΄ταν έτσι, αλλά θα είναι θαύμα αν βγάλει και το αποψινό βράδυ. Βγήκαν έξω. Έμεινε η κοπέλα μου να μου χαϊδεύει το χέρι, κλέγοντας. Ένοιωθα, αλλά δεν μπορούσα ν΄ αντιδράσω. Βγήκε κι αυτή έξω.

Ο χώρος κατακλείστηκε από απίστευτο φως, οι μελωδίες δυνάμωσαν. Δεν έβλεπα όνειρο, ήμουν ξύπνιος και έιχα τις αισθήσεις μου. Πανύψηλος, Θεόρατος, Κατάμαυρος με μακριά γένια, τεράστιο καπέλο που άγγιζε σχεδόν το ταβάνι του θαλάμου μπήκε μέσα ο Άγιος Εφράιμ. Δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου, με πλησίασε και το χέρι του έπιασε ολόκληρο το κεφάλι μου.. τα δάχτυλά του ήταν τεράστια. Μου είπε, ΤΩΡΑ ΘΑ Σ΄ ΑΝΑΛΑΒΩ ΕΓΩ!, κι έφυγε όπως μπήκε αργά-αργά.
Την επόμενη μέρα άνοιξα ξανά τα μάτια μου στην απομόνωση. Είχα βγει απ΄ την εντατική. Ήταν όλοι οι συγγενείς μου γύρω μου μαζεμένοι. Μόλις με είδαν να ξυπνάω, άρχισαν ν΄ αγκαλιάζονται και φωνάζανε... Φωναξτε το γιατρό, φωνάξτε το γιατρό! Μπήκε μέσα και μου είπε, εγώ δεν πιστεύω σε θαύματα, ούτε σε Θεό, αλλά εσύ κάποιον Άγιο είχες χθες μαζί σου. Εκείνο το βράδυ εξαφανίστηκαν το υγρό και στους πνεύμονες και στο κεφάλι και στην καρδιά και ο μυελός πλέον παρήγαγε κανονικά όλες τις σειρές του αίματος, σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα.

Μία εβδομάδα μετά βγήκα απ΄ το νοσοκομείο και αυτή τη φορά πριν πάω σπίτι μου πήγα στο μοναστήρι του Αγίου μου. Στεκόμενος μπροστά στη λάρνακα, τρεις φορές χτύπησε δίπλα μου ένας εκκοφαντικός ήχος λες και ήταν από σκήπτρο ή από μπαστούνι. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος και κλαίγοντας τον ευγνομονούσα.

Σήμερα συνεχίζοντας να ζω τη ζωή μου σαν ένας κανονικός, υγιής άνθρωπος πηγαίνω στο μοναστήρι ανελλειπώς καθε βδομάδα να βλέπω τον Πατέρα μου, να Τον τιμώ, να Τον δοξάζω και Τον ευχαριστώ και να Τον ευγνομονώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ! Είναι άπειρες η φορές που μου δείχνεις την παρουσία Σου, όπως και απόψε που μετά απο μήνες αποφάσισα να Σου γράψω, αδικιολογήτως που σε κάθε μου αναφορά στ΄ όνομά Σου τα γράμματα αρνούντουσαν να γίνουν μικρά.
Σ΄ ευχαριστώ πολύ... χάριζέ μου την υγεία μου, έχε με γερό και δυνατό και αν Εσύ το θες χάρισέ μου ένα παιδί να του χαρίσω τ΄ όνομά Σου!!!
ΣΕ λατρεύω...