Ο Ιερεύς και η Ιεροσύνη ( Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου )

Tους κληρικούς, που κατοικούν στη γη και διαμένουν σ'αυτήν, ο Θεός τους εμπιστεύθηκε να διευθύνουν τα πράγματα του ουρανού. Kαι έλαβαν εξουσία, που ούτε σε αγγέλους, ούτε σε αρχαγγέλους έδωκε ο Θεός... Έχουν κι εδώ οι άρχοντες του κόσμου την εξουσία να δεσμεύουν, αλλά μόνο τα σώματα. Aυτή, όμως η δέσμευση, που κάνουν οι κληρικοί, αγγίζει την ίδια την ψυχή και φθάνει στα ουράνια. Kι όσα κάνουν οι ιερείς κάτω στη γη, αυτά επικυρώνει ο Θεός πάνω στον ουρανό.
Πιο μεγάλη δύναμη έδωσε ο Θεός στους ιερείς, παρά στους φυσικούς μας γονείς. Kαι τόση είναι η διαφορά ανάμεσά τους, όση είναι ανάμεσα στην παρούσα και τη μέλλουσα ζωή. Oι μεν φυσικοί γονείς φέρνουν παιδιά γι'αυτήν, την παρούσα ζωή, οι δε ιερείς κάνουν πνευματικά παιδιά, άξια για τη μέλλουσα ζωή.
H καταστρεπτική φλόγα του φθόνου περιστοιχίζει τους ιερομένους, υψώνεται από παντού, έρχεται ακριβώς επάνω τους και εξετάζει εξονυχιστικά το βίο τους, περισσότερο από τη φωτιά που τριγύριζε τότε τα σώματα των τριών παίδων. Όταν λοιπόν βρει, έστω και μικρό καλάμι, θα προσκολληθεί αμέσως επάνω του και το σάπιο μέρος του θα το κατακάψει, το δε υπόλοιπο οικοδόμημα, έστω κι αν τύχει να είναι λαμπρότερο κι από του ήλιου τις ακτίνες, θα το καψαλίσει απ'; έξω με κείνον τον καπνό και το μουτζούρωσε ολόκληρο. Έως ότου μεν η ζωή του ιερέως είναι καθ'; όλα πολύ ενάρετη, μένει απρόσβλητη από τις επιβουλές των κακών. Eάν δε τύχει να παραβλέψει κάτι μικρό, όπως εύλογο είναι, αφού άνθρωπος είναι κι αυτός και περνά το φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής αυτής, όσο μεγάλα και καλά κι αν είναι τ' άλλα του έργα, κανένα όφελος δε θα 'χει απ' αυτά, ώστε να μπορέσει να σωθεί από τα στόματα των κατηγόρων του, αλλά θα τα σκιάσει το μικρό αυτό αμάρτημά του. Kαι όχι σα να έχει σάρκα και σα να είναι απλός άνθρωπος κι ο ιερεύς, αλλά σα να ήταν άγγελος, χωρίς καμιά ανθρώπινη αδυναμία, θέλουν όλοι να τον καταδικάσουν
Όταν παρακαλεί το Άγιο Πνεύμα ο ιερεύς και κάνει την τόσο φρικτή θυσία και αδιάκοπα αγγίζει τον Kύριο των όλων, ποια θέση τού δίνουμε, πες μου, και πόση ψυχική αγνότητα θα απαιτήσουμε απ' αυτόν και πόση ευλάβεια; Kατάλαβε λοιπόν πως πρέπει να είναι αυτά τα χέρια, που εκτελούν τέτοιες υπηρεσίες, ποια πρέπει να είναι αυτή η γλώσσα, που τέτοια άγια λόγια βγάζει από το στόμα, αυτή δε η ψυχή που υποδέχτηκε τόση Xάρη του Aγίου Πνεύματος, πόσο πιο καθαρή και πιο άγια από το κάθε τι πρέπει να είναι. Eκείνες τις στιγμές και άγγελοι έχουν σταθεί κοντά στον ιερέα και όλο το τάγμα των ουρανίων δυνάμεων φωνάζει και όλος ο χώρος, γύρω από το θυσιαστήριο γεμίζει, για τιμή του Θείου Aμνού, που θυσιάζεται για χάρη μας;"
Mεγάλη είναι η αξία των ιερέων, γιατί συ φροντίζεις για τα δικά σου, κι αν τα τακτοποιήσεις καλά, κανείς δεν θα σε κατηγορήσει για τα ξένα. Όμως, ο ιερεύς, αν τη μεν δική του ζωή καλά κυβερνήσει, για τη δική σου όμως, δηλαδή για όλους τους γύρω του, δε φροντίσει με προσοχή, πηγαίνει στην κόλαση με όλους τους κακούς. Kαι πολλές φορές, ενώ δεν προδόθηκε από τη δική του ζωή, χάνεται, αν δεν κάνει τέλεια όλα τα καθήκοντά του. Γνωρίζοντας λοιπόν πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος, πρέπει να προσφέρετε σ' αυτούς πολλή συμπάθεια. Aυτό εννοεί κι ο Παύλος, λέγοντας πως «αγρυπνούν για τις ψυχές μας. Kι όχι απλώς αγρυπνούν, αλλά και, ως υπεύθυνοι, θα δώσουν λόγο στο Θεό» (Eβρ. 13, 17)
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά όλα, και το Θεό να φοβούμαστε, και τους ιερείς Tου να σεβόμαστε, προσφέροντας σ'; αυτούς, ανάλογα με την αξία τους κάθε τιμή
H ψυχή του ιερέως καθόλου δε διαφέρει από πλοίο, που το δέρνει η τρικυμία. Aπό παντού στιγματίζεται και κατακρίνεται βαριά, από φίλους, από δικούς του, από εχθρούς, από ξένους
Tίποτε άλλο δεν παροργίζει τόσο το Θεό, όσο οι ανάξιοι ιερείς
O Πατήρ, ο Yιός και το Άγιο Πνεύμα τα ενεργούν όλα, ο δε ιερεύς δανείζει τη γλώσσα του και δίνει το χέρι του, για την τέλεση των Mυστηρίων
Tο χέρι του Eπισκόπου είναι τοποθετημένο πάνω στον άνθρωπο, όλα όμως τα κάνει ο Θεός και το χέρι του Θεού είναι που ακουμπά στο κεφάλι του χειροτονουμένου, αν χειροτονείται όπως πρέπει
Kαι διαμέσου αναξίων συνηθίζει να ενεργεί ο Θεός και διόλου δεν βλάπτεται η Xάρη των Mυστηρίων από τη ζωή του ιερέως.
Aυτή η εξουσία, η ιεροσύνη, είναι τόσο ανώτερη από την πολιτική, για σύγκριση, όσο ο ουρανός από τη γη κι ακόμη πολύ περισσότερο
Όλους τους κληρικούς δεν τους χειροτονεί ο Θεός, διαμέσου όλων, όμως, Aυτός ενεργεί
Άλλη είναι η εξουσία της βασιλείας κι άλλη η εξουσία της ιεροσύνης, αλλ' αυτή είναι μεγαλύτερη από εκείνη. Γιατί δε φανερώνεται ο βασιλιάς απ'οσα φαίνονται, ούτε πρέπει να κρίνεται από τα πολύτιμα πετράδια που φέρνει πάνω του κι από τα χρυσαφικά που φορεί. Aυτός έτυχε να διοικεί τα πράγματα της γης, της ιεροσύνης όμως το αξίωμα έχει οριστεί από τον ουρανό. Στο βασιλιά έχουν εμπιστευθεί τα επίγεια πράγματα, στους ιερείς τα ουράνια. Mη λοιπόν κατηγορήσεις την ιεροσύνη, όταν δεις ιερέα ανάξιο. Δεν πρέπει να κατηγορήσεις το θεσμό, αλλ' αυτόν που έχει κάνει κακή χρήση του καλού. Eπειδή και ο Iούδας προδότης έγινε, αλλά δεν είναι αυτό κατηγορία της αποστολής του, αλλά της κακής διαθέσεώς του.
Tης ιεροσύνης ο θρόνος έχει στηθεί στα ουράνια και αυτά της έχουν επιτρέψει να διαχειρίζεται. Ποιος τα λέει αυτά; O ίδιος ο ουράνιος Bασιλιάς. Γιατί λέει «όσα δε θα συγχωρέσετε κάτω στη γη, δεν θα είναι συγχωρεμένα στους ουρανούς και όσα συγχωρέσετε στη γη θα είναι συγχωρεμένα στους ουρανούς» (Iωάν. 20, 22-23). Ποιο θα γίνει άρα ίσο μ' αυτήν την τιμή; Eπειδή ο κριτής κάθεται στη γη, ο Δεσπότης ακολουθεί το δούλο και, όσα αυτός κάτω αποφασίσει, τα επικυρώνει Eκείνος επάνω. Aνάμεσα στο Θεό και την ανθρώπινη φύση έχει σταθεί ο ιερεύς, κατεβάζοντας σε μας τις ευλογίες κι ανεβάζοντας εκεί πάνω τις θερμές μας παρακλήσεις. Όταν Eκείνος οργίζεται, Tον συμφιλιώνει με την κοινή ανθρώπινη φύση και μας αρπάζει από τα χέρια Tου, όταν παραβαίνουμε τις εντολές Tου. Γι' αυτό, και το βασιλικό κεφάλι ακόμη, κάτω από τα χέρια του ιερέα βάζει ο Θεός, διδάσκοντάς μας ότι ο ιερέας είναι μεγαλύτερος άρχοντας από το βασιλιά

«Aι Aλήθειαι της πίστεως κατά τον Άγιον Xρυσόστομον»,

Στο τζάμι είδα ενα μικρο χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε¨ΕΦΡΑΙΜ¨.( Θαύματα Άγιου Εφραίμ Νέας Μάκρης )

Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα, βλέπω στον ύπνο μου ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό και γεμάτη φώτα και κόσμο μιας και έξω είχε παρέλαση. Μια κοπέλα μου λεει πως πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε γιατι η μητέρα μιας φίλης μας πέθανε.

Περίμενα στην σειρά και ότι έφτασα μπροστά είδα πως αντι για φέρετρο υπήρχε μία όρθια λάρνακα απο γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενιάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια και περιδέραια που φοράνε οι μητροπολίτες. Φό ραγε ένα μαυρο καπέλο αρχιερατικό με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται...



Προσκύνησα αποριμένη μιας και περίμενα να δω την μητέρα της φίλης μου, στο τζάμι είδα ενα μικρο χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε¨ΕΦΡΑΙΜ¨. Το άλλο πρωι ξύπνησα απορημένη μιας και αναρωτιώμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, δεν ξαναείχα ακούσει αυτο το όνομα και μου φαινόταν περίεργο. Ρώτησα την γιαγιά μου εαν υπάρχει Αγιος ή Οσιος Εφραίμ και μου απάντησε με στόμφο ΕΦΡΑΙΜ, βεβαιως και υπάρχει.. Ενιωσα μια ανατριχίλα, πως μου εμφανιστηκε ενω ούτε καν τον γνωρίζα, ούτε τον μελέτησα ποτε.


Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ήταν πολύ θρήσκα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια. Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου και άρχισε να μου λέει τα χαρακτηριστικά του και τον βίο του, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως τα χαρακτηριστικά του ήταν ίδια με αυτα που είχα δει στο ονειρο μου. Η συνάδελφος μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο μοναστήρι αλλα λόγω δουλειάς το αμέλησα.


Μετά απο 2 μήνες μια Κυριακη περίμενα το λεωφορείο για να παω στην γιαγια μου και σκεφτόμουν ότι αμέλησα να πάω στον Αγιο Εφραιμ, ξαφνικά βλέπω ενα ταξι και το σταματάω για να πάω πιο γρήγορα, με το που μπαινω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής ενος Αγίου που πρώτη φορά έβλεπα αυτη την εικόνα αλλα το πρόσωπο μου ήταν γνωστό..


Τον ρώτησα δειλα.. αυτός ο Αγιος εκεί είναι ο Αγιος Εφραιμ; Ο ταξιτζης απάντησε θετικά και άρχιζε να μου λέει ποσο καλός και θαυματουργός είναι ο Αγιος.


Μετά απο 1 μήνα και αφου πάλι δεν είχα πάει στο μοναστήρι, σχολώντας απο την εργασία μου αντι να πάρω το λεωφορείο όπως έκανα συνήθως προτίμησα να περπατήσω.. Στον δρόμο μου βρήκα μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή μες στο μεσημέρι μιας και μετά θα είχε κάποια κηδεία, εκει θυμήθηκα πάλι τον Αγιο και στεναχωρέθηκα που το αμέλησα, μπηκα να ανάψω ένα κεράκι.. Μαντέψτε ποιανου την εικόνα είχαν μπροστά μπροστα και είδα!.. Το Αγιου Εφραιμ! Ε.. αυτο ήταν μετά απο λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι..


Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη..η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή.. Με το που μπήκα στο προάυλιο μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου.


Είχα την μεγάλη τυχη και ευχαριστώ τον Αγιο που κατάφερα και συνάντησα και μίλησα για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά με την Γερόντισσα Μακαρία, μια καταπληκτική γυναίκα που μόλις τις είπα για τα γεγονότα που μου είχαν συμβει έκλαιγε αλλα και γέλαγε σαν παιδί.


Χαιρόταν που ο Αγιος μου είχε φανερωθεί, όταν την ρωτησα γιατί σε εμένα αφου δεν τον ήξερα και ότι εγώ είχα μεγάλη αγαπη στην Παναγία, μου απάντησε πως ο Αγιος Εφραιμ είναι ένας απο τους αγαπημένους Αγίους της. Απο τότε τον έχω επισκεπτεί πολλές φορές και προσευχομαι σε αυτόν. Τον ευχαριστώ γιατί πολλές φορές μου έχει εμφανιστεί στον ύπνο μου για να με προειδοποιήσει για κάτι κακό που πλησιάζει...


Δεν θα ξεχάσω ποτε το παρακάτω.. Ένα πρωι παίρνω ενα ταξί για να πάω στην δουλειά μου, μέσα είχε μια εικόνα του Αγιου Εφραιμ και πιάσαμε κουβέντα με τον ταξιτζη, ήμουν στεναχωρημένη με κάποια γεγονότα που μου ειχαν συμβεί και ξαφνικα αλλάζει η φωνη του ταξιτζή και αρχιζει να μου λεει την ιστορια ενος γνωστού του και κάποιες συμβουλες ακριβως για το προβλημα μου (εγω δεν ειχα αναφέρει λεπτομέρειες για το προβλημα). Τον κοίταξα τον ταξιτζη και χαμογέλα.. Βαλτός εισαι του λέω;


Εσύ τα λες ή Ο Αγιος; Και μου απαντάει σοβαρά εκείνη την ώρα " Ο Αγιος ". Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζης όπου ο τονος της φωνης του ξαναέγινε όπως ήταν στην αρχη......

Ο επίσκοπος και η χαρισματική προσευχή μιας απλής γυναίκας

Βλέπω το παράδειγμα της μητέρας μου που όταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχώς «Κύριε Ελέησον»

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ἀνέφερε: «Μ’ ἔμαθε νά προσεύχωμαι κατανυκτικά καί μέ δάκρυα μία ἁπλῆ γυναικούλα, πού κατοικοῦσε στό Πέραμα Πειραιῶς καί τήν ἀποκαλοῦσαν περιφρονητικά ὄχι μέ τ’ ὄνομά της, ἀλλά μέ τό παρατσούκλι “ἡ Αὐγουλοῦ”, γιατί πούλαγε φρέσκα αὐγά, νά ἐξοικονομήση τόν “ἄρτον τόν ἐπιούσιον”.

Ὡς περιοδεύων πέρασα μιά μέρα ἀπ’ τό φτωχικό της σπίτι, γιά νά εἰσπράξω μιά συνδρομή γιά τό περιοδικό ΖΩΗ. Ἡ ἴδια ἀπουσίαζε καί βρισκόταν ἐκεῖ τό παιδί της, πού διήρχετο τήν ἐφηβεία. Ἔκαιγε τό καντήλι στό εἰκονοστάσι κι ἔκανα στό παιδί τήν πρότασι ἄν ἤθελε μέχρι νά ᾽λθη ἡ μητέρα του νά προσευχηθοῦμε λιγάκι. Κάπως ἀδιάφορα κούνησε καταφατικά τό κεφάλι του καί εἶπε ἄς προσευχηθοῦμε. Ὅταν τελειώσαμε τήν προσευχή, μοῦ λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, ἐσύ δέν ξέρεις νά προσευχηθῆς! Ἐγώ κατεπλάγην ἀπ’ τήν τολμηρή αὐτή παρατήρησι καί τόν ρώτησα νά μοῦ ἐξηγήση, πῶς κατά τή γνώμη του πρέπει νά προσεύχεται ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός; Ἐγώ, κύριε, μοῦ λέει δέν ξέρω Θεολογία, ἀλλά βλέπω τό παράδειγμα τῆς μητέρας μου, πού ὅταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχῶς “Κύριε Ἐλέησον”, πέφτει συνεχῶς σέ μετάνοιες, κτυπάει τό στῆθος της καί τρέχουν ποτάμι τά δάκρυά της!

Μετά ἀπ’ αὐτή τήν ἀφήγησι, μεγάλωσε ἡ ἐπιθυμία μου νά γνωρίσω αὐτή τήν ὑπέροχη γυναῖκα καί νά διδαχθῶ κάτι ἀπ’ τή χαρισματική προσευχή της.

Ἐκείνη τή μέρα δέν ἦλθε κι ἀποχώρησα. Μιά ἄλλη μέρα πέρασα νά τή συναντήσω καί βρέθηκα μπροστά σέ μιά συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ἀνθρώπου. Ὁ ἄνδρας της, ὅπως ἔμαθα, ἦταν ἕνας μέθυσος κι ἀχαΐρευτος, πού τῆς ἔπαιρνε ὅ,τι οἰκονομοῦσε ἀπ’ τά αὐγά καί μπεκρόπινε. Ἐκείνη τή μέρα κατά τήν ὁποία πῆγα, ἀπ’ τό μεθύσι του τήν εἶχε ξυλοκοπήσει, τῆς εἶχε πάρει τά χρήματα καί τῆς εἶχε πετάξει τήν Καινή Διαθήκη μέσα στό πηγάδι! Ἐγώ δέ, τή βρῆκα γονατιστή στό πηγάδι νά προσεύχεται καί νά λέη: Χριστέ μου καί Παναγία μου Μεγαλόχαρη, τό βιβλίο μέ τά ἱερά γράμματα, τό ὁποῖο ἔρριξε ὁ ἄνδρας μου στό πηγάδι δέν τό ἔκανε ἀπό ἀσέβεια, ἀλλά ἦταν μεθυσμένος. Κάνε Παναγία μου τά ἱερά αὐτά Γράμματα, πού θά λειώσουν καί θά γίνουν ἕνα μέ τό νερό, νά τά πιῆ ὁ ἄνδρας μου, νά μετανοήση, νά ἐξομολογηθῆ καί νά σωθῆ, νά μήν πάη στήν κόλασι, Χριστουλάκη μου, γιατί ὁ κόσμος μέ ἔχει γιά καλή, ἐνῶ ἐγώ ἡ τρισάθλια ἔχω πολλά ἀθεράπευτα πάθη κι ἁμαρτίες!

Προσευχὴ Ἁγιογράφου

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἀπερίγραπτος ὑπάρχων τῇ φύσει τῆς Θεότητος καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐκ τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας ἀφράστως σαρκωθεὶς καὶ ἀξιώσας περιγράφεσθαι· ὁ τὸν ἅγιον χαρακτῆρα τῆς ἀχράντου ὄψεως ἐν τῷ ἁγίῳ μανδηλίῳ τυπώσας καὶ δι᾿ αὐτοῦ τὴν νόσον τοῦ τοπάρχου Αὐγάρου ἰασάμενος καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ φωτίσας εἰς τὴν ἐπίγνωσιν σου τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ὁ διὰ τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος συνετίσας τὸν θεῖον Ἀπόστολόν σου καὶ Εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν τὴν μορφὴν τῆς παναμώμου σου Μητρὸς διαγράψαι, φερούσης σε ὡς βρέφος ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῆς, καὶ τὸ «Ἡ χάρις τοῦ ἐξ ἐμοῦ τεχθέντος δι᾿ ἐμοῦ μετ᾿ αὐτῶν» εἰπούσης, αὐτὸς Δέσποτα Θεὲ τῶν ὅλων, φώτισον, συνέτισον τὴν ψυχὴν τὴν καρδίαν καὶ τὴν διάνοιαν τοῦ δούλου σου (δεῖνος) καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὔθυνον πρὸς τὸ ἀμέμπτως καὶ ἀρίστως διαγράφειν τὸ εἶδος τῆς ἐμφερείας σου καὶ τῆς παναχράντου σου Μητρὸς καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων, εἰς δόξαν σὴν καὶ εἰς φαιδρότητα καὶ ὡραϊσμὸν τῆς ἁγίας σου Ἐκκλησίας καὶ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν τῶν σχετικῶς αὐτὰς προσκυνούντων καὶ μετ᾿ εὐλαβείας ἀσπαζομένων καὶ τὴν τιμὴν ἐπὶ τὸ πρωτότυπον ἀναφερόντων. Λύτρωσαι δὲ αὐτὸν ἐκ πάσης διαβολικῆς ἐπηρείας προκόπτοντα ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς σου πρεσβείαις τῆς παναχράντου Μητρός σου, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καὶ πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν. 

 

 Διονυσίου ἱερομονάχου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ Εὐρυτανίας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἑρμηνεία τῆς ζωγραφικῆς τέχνης 

Τα εμπόδια που προσπαθεί να βάλει ο διάβολος σε όσους θέλουν να εξομολογηθούν!!!

Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται.

Άλλοι λόγοι είναι η ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως και η ολιγοπιστία.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος.

Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί; Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκ.ιε' 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο και την κακία του. Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη στην Μονή Γηροκομείου Πατρών.

Κάποια μέρα πήγε στη Μονή ένας νέος. Μόλις μπήκε στον ναό της Παναγίας, μια δαιμονισμένη την οποία ουδέποτε είχε συναντήσει του είπε: «Βρε, καλώς τον φίλο μου τον Κώστα! Τώρα που πήραμε και αυτοκίνητο, θα γυρίζουμε με γυναίκες!».Ο νέος συγκλονίστηκε έτρεξε και γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και άρχισε να προσεύχεται. Σε λίγο η δαιμονισμένη άρχισε να ουρλιάζει και να λέει: «Μην το κάνης αυτό. Δεν σου είπα αυτά για να κάνεις αυτό; Μην το κάνης αυτό».

Αργότερα πλησίασε το νέο ένας αρχιμανδρίτης και τον παρακάλεσε να του πει τι έλεγε στην Παναγία την ώρα που φώναζε η δαιμονισμένη. Και ο νέος είπε: «Παρακαλούσα την Παναγία να με συγχωρήσει για την αμαρτωλή μου ζωή. Και υποσχόμουν ότι θ’ αλλάξω ζωή και θα πάω να εξομολογηθώ».

Βλέπετε, αδελφοί μου, ότι ο διάβολος καίγεται και μόνο με την απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί; Γι’ αυτό με διάφορες σκέψεις, με την ειρωνεία των άλλων και των συγγενών καμιά φορά και με άλλους τρόπους προσπαθεί να μας εμποδίσει να μην εξομολογηθούμε. Δύο όμως είναι τα κυριότερα εμπόδια του διαβόλου: α) η απόγνωση και β) η αμέλεια.

Α) Σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους, ο διάβολος βάζει την εξής σκέψη: «Για σένα δεν υπάρχει πια σωτηρία». Έτσι προσπαθεί να τους ρίψη σε απόγνωση, σε απελπισία. Και δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν αυτά τα λόγια και νομίζουν ότι είναι αδύνατο να σωθούν. Όμως ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Ησαΐας φωνάζει: «Επιστράφητε προς Κύριον και ελεηθήσεσθε ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών».

Στην δε Καινή Διαθήκη, βλέπομε τον Θεό να συγχωρεί την πόρνη, τον τελώνη, τον άσωτο και τον ληστή. Ακόμα τον βλέπομε να παίρνει έναν τελώνη και να τον κάνη Απόστολο Ματθαίο, να παίρνει τη Σαμαρείτιδα και να την κάνει Αγία Φωτεινή, να παίρνει έναν διώκτη και να τον κάνη Απόστολο των Εθνών.

Και από τότε μέχρι σήμερα ο Θεός κανέναν άνθρωπο που μετανόησε ειλικρινά δεν απεστράφει, όσες αμαρτίες και αν είχε κάνη, αλλά όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς τους εκαθάρισε από την αμαρτία, τους έκανε υιούς Του και τους ανέδειξε εργάτες της αρετής και Αγίους. Και έπραξε και πράττει έτσι ο Θεός, διότι θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και έναν πόθο έχει: Να ελεή. Να ελεή. Ναι, να ελεή.

Ποτέ λοιπόν, να μην απελπιζώμεθα, όσες αμαρτίες και αν έχουμε διότι έστω κι αν οι αμαρτίες μας είναι σαν μια πελώρια φωτιά, η φωτιά αυτή σβήνει μέσα στον ωκεανό, δηλαδή στο άπειρο έλεος του Θεού.

Β)Σε άλλους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να εξομολογηθούν, ο διάβολος βάζει την σκέψη: «Έχεις καιρό». Έτσι, πολλοί ακούοντας αυτή την φωνή, λένε: «Θα πάω να εξομολογηθώ αύριο». Το αύριο όμως γίνεται η άλλη εβδομάδα, ο άλλος μήνας, ο άλλος χρόνος … ποτέ. Και δυστυχώς, έτσι χάνονται πολλές ψυχές.

Αλλ’ όχι, αδελφοί μου, μην αμελούμε. Σήμερα ας μετανοήσουμε, σήμερα ας εξομολογηθούμε, διότι δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε και διότι με το πέρασμα του χρόνου σκληραίνει η ψυχή.
Νικολάου Βοϊνέσκου

Για τις συμπροσευχές και το Βάπτισμα των ετεροδόξων ( Γεροντας Ιακωβος Τσαλικης )

Διηγείται ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: 

«Κάποτε επισκέφθηκε το Μοναστήρι μας ένας Προτεστάντης πάστορας. Όταν με ενημέρωσαν ότι αυτός ο κύριος είναι ιερέας των Προτεσταντών, τον πλησιάσαμε και τον ξεναγήσαμε στο Μοναστήρι μας. Μετά, είπα να ετοιμάσουν για τον άνθρωπο φαγητό. Εγώ δεν κάθησα μαζί του στο τραπέζι, αλλά αποσύρθηκα στο κελί μου. Διότι αυτό απαιτεί η τάξις. Οι Πατέρες απαγορεύουν τη συμπροσευχή που προηγείται της κοινής τραπέζης».

Σε άλλη περίπτωση επισκέφθηκαν το Μοναστήρι δύο αγιορείτες ιερομόναχοι και μια ηλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικής καταγωγής, που είχε αποφασίσει να γίνει Ορθόδοξη. 

Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε:
-Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

Και σε ένα τρίτο περιστατικό ενός Καθολικού, που θέλησε να βαπτισθεί, αφού ο Γέροντας τον προέτρεψε να επισκεφθεί τον επίσκοπο της περιοχής του, απ’ όπου επέστρεψε με τη σύσταση ότι δεν χρειάζεται βάπτισμα άλλα μόνο χρίσμα, χωρίς να σχολιάσει την παραπάνω αντιμετώπιση, έφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στο Μοναστήρι και, βοηθούμενος από ένα αρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικά τον εν λόγω άνθρωπο στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπη.

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Αρχιμ. Ιωάννη Κωστώφ «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, όχι να εκτρέφουμε, αλλά να εκτρέπουμε την αίρεσι», σελ. 55

Πώς θα ξέρω ότι αυτό θα είναι κατά Θεόν ( Παΐσιος Ολάρου )

Όταν βρίσκομαι μόνος και πρέπει να εκλέξω κάτι, πώς θα ξέρω ότι αυτό θα είναι κατά Θεόν, για να το κάνω;

 
Προσευχήσου επίμονα με νηστεία και μετάνοιες μέχρι τρεις ήμερες και προσπάθησε να ακούσης την φωνή της συνειδήσεως σου. Αυτό πού σε προτρέπει να κάνης επίμονα, αυτό είναι και το θέλημα του Θεού.

Παΐσιος Ολάρου

Έτσι θα θεραπευτείς από όλες τις ασθένειες ( Άγιος Πορφύριος )

 

Τι πρέπει να κάνεις – Από πού προέρχονται οι περισσότερες αρρώστιες

Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία

Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος.
Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.

Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.
Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ” αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ” την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.

Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό, όπως αναφέρει το psigmataorthodoxias.

Σ΄ εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες.

Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.

Ο Άγιος Εφραίμ Μεγαλομάρτυρας Νέας Μάκρης έσωσε τη ζωή του αγαπημένου μου Μαριου.....

Ήταν το καλοκαίρι του 1995. Ο Μάριος και εγώ ζούσαμε στην Αθήνα. Μας απασχολούσε και τους δύο μια μεγάλη εταιρεία της Θεσσαλονίκης στον τομέα των ζαχαρωδών προϊόντων και είχαμε αναλάβει το στήσιμο των καταστημάτων και την προώθηση των προϊόντων της σε Πανελλήνια βάση.O Μάριος και εγώ είχαμε γνωριστεί στη Θεσσαλονίκη κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Οικονομικός μετανάστης από τη Αλβανία είχε έλθει το 1993 στην Ελλάδα για αναζήτηση μιας καλλίτερης τύχης αφού περπάτησε 11 μέρες μέσα από τα βουνά.Τότε ήταν που γνωρίσαμε με την βοήθεια ενός καλού μας φίλου τον ΄Άγιο της Μάκρης.Καλή του ώρα του Περικλή όπου και αν βρίσκεται του χρωστάω πολλά που μου έκανε αυτή την μεγάλη πνευματική γνωριμία. Ένα τεράστιο δώρο ζωής. Πήγαμε στο μοναστήρι για να προσευχηθούμε για τον φίλο μου τον Περικλή που αντιμετώπιζε και αυτός ένα μεγάλο πρόβλημα και εκεί έγινε η δική μου πνευματική Ανάσταση. Παρ' όλο που η δουλεία μας ήταν καλή και κερδίζαμε αρκετά χρήματα τα χρέη μου από την παλιά μου επιχείρηση δεν φαινόταν να τελειώνουν.

Ο Μάριος όταν συγκεντρώνονταν ένα σοβαρό ποσό ερχόταν στη Θεσσαλονίκη πλήρωνε κάποια από αυτά και μετά ερχόταν ξανά στην Αθήνα και συνεχίζαμε πάλι.Αγαπιόμασταν με πολύ και με ειλικρινή αγάπη και παρ όλη την μεγάλη διαφορά ηλικίας που μας χώριζε είχαμε τεράστιο δέσιμο και τεράστιο ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο. Μια αγάπη που δύσκολα μπορεί να βιώσει κανείς στις μέρες μας και που όλοι θα ήθελαν να ζήσουν. Μια αγάπη με αυτοθυσία ειλικρίνεια και καλοσύνη . Μια σπάνια αγάπη.Ώσπου μια μέρα σε κάποιο από τα ταξίδια του Μάριου στη Θεσσαλονίκη για να πληρώσει κάποιο χρέος ο Μάριος δεν ξαναγύρισε στην Αθήνα. Aφού πλήρωσε το χρέος έφυγε στην συνέχεια στην Αλβανία και από εκεί ξαφνικά και χωρίς να μου έχει πει τίποτε βρέθηκε στην Ελβετία με έναν εξάδελφο του, από όπου μου τηλεφώνησε για να μου ανακοινώσει ότι θα ξαναγύριζε πίσω μόνο όταν θα συμπλήρωνε όλο το ποσό που εγώ χρωστούσα στο Δημόσιο για να με βοηθήσει να πληρώσω τα χρέη μου. Η δουλεία που είχε βρει για να το κάνει αυτό ήταν και επικίνδυνη και παράνομη.

 Όταν μου τηλεφώνησε και μου είπε τι είχε σκοπό να κάνει και που είχε μπλέξει άρχισα να ουρλιάζω στο τηλέφωνο και να τον παρακαλώ με δάκρια να γυρίσει πίσω. Τίποτε δεν άξιζε τόσο μεγάλη θυσία ούτε καν η ζωή μου. Του είπα πως θα πέθαινα αν έκανε κάτι τέτοιο και πως τίποτε στον κόσμο δεν άξιζε περισσότερο από την ζωή του που εκείνη τη στιγμή θυσίαζε για να βοηθήσει εμένα. Του είπα πως η απόφαση του αυτή να κάνει μια τόσο επικίνδυνη και παράνομη δουλειά, που ούτε στο χαρακτήρα ούτε στο ήθος του ταίριαζε και βέβαια ούτε και στο δικό μου, θα με σκότωνε. Όμως ότι και να του έλεγα δεν τον έπειθα με τίποτε. Σε κάποια στιγμή μου τηλεφώνησε πάλι και μου είπε πώς στο σπίτι που τον φιλοξενούσε στην Ελβετία άνοιξε ένα ντουλάπι και βρήκε μέσα όπλα κάθε είδους. Με έπιασε πανικός και τρόμος. Αν ήξερα που ήταν θα έφευγα αμέσως για Ελβετία για να τον σταματήσω και να τον φέρω πίσω. Ήξερα πλέον ότι είχε μπλέξει πολύ άσχημα. Ήξερα πως εκεί που είχε πάει ήταν με ανθρώπους αδίστακτους, με ανθρώπους που δεν αστειεύονταν. Μέναμε στην Γλυφάδα. Το αεροδρόμιο ήταν 10 λεπτά από το σπίτι μας όμως και να τα κατάφερνα να βρω εισιτήριο και να πάω στην Ελβετία δεν μου έλεγε που ήταν. Δεν ήξερα που να πάω . Έπρεπε ο ίδιος να πειστεί να γυρίσει πίσω αν βέβαια μπορούσε να γυρίσει πίσω μετά από όσα είχε δει και είχε μάθει. Τα παρακάλια μου και οι απειλές μου πώς ποτέ δεν θα δεχόμουν αυτά χρήματα που ήθελε να βγάλει με κίνδυνο της ζωής του δεν φαινόταν αρκετά για να σταματήσουν την απόφαση του. Τόσο πολύ με αγαπούσε που φαινόταν διατεθειμένος να θυσιαστεί για μένα. Τι λέω διατεθειμένος, ήταν αποφασισμένος! Απελπίστηκα και τότε σκέφτηκα τον Άγιο της Νέας Μάκρης, τον Άγιο Έφραίμ. Πήρα το αυτοκίνητο μου και έτρεξα με αγωνία να τον παρακαλέσω να με λυπηθεί και να γυρίσει πίσω τον αγαπημένο μου. Ήξερα πως θα το κάνει το πίστευα με όλο μου το είναι, ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Πήγα στο μοναστήρι απόγευμα λίγο πριν κλείσει, έσκυψα στο Άγιο του λείψανο και έκλαψα με σπαραγμό. Τα δάκρια μου πλημμύρισαν το πρόσωπο μου και την Αγια λειψανοθήκη ολόγυρα. Τον ικέτεψα με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Κατέθεσα εκεί όλη μου την πίστη και την αγάπη μου σε Αυτόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις στιγμές. Έκλαιγα σαν μωρό παιδί και τον παρακαλούσα όπως ένα παιδί τον πατέρα του. Και Εκείνος με άκουσε . Το ήξερε και ο Άγιος μου ότι ο Μάριος κινδύνευε κα τον γύρισε πίσω σε τρεις μέρες!!!! Όσο και αν φαίνεται απίστευτο Τον γύρισε πίσω σε τρεις μέρες. Αυτό είναι το μεγαλείο της προσευχής και του Γοργοϋπήκου 'Αγίου Εφραίμ. Τόσο Γρήγορος και Θαυματουργός είναι. Το θαύμα το έκανε και ο Μάριος είχε ξεκινήσει ήδη το ταξίδι της επιστροφής. Μια περιπετειώδης και επικίνδυνη επιστροφή που θα την θυμόμαστε μια ζωή. Όμως γύρισε πίσω και αυτό έχει σημασία. Μέχρι εδώ η ιστορία μοιάζει απλή και συνηθισμένη. Έτσι θα ήταν αν δεν υπήρχε η εξής συνέχεια: Μία εβδομάδα αφ ότου έφυγε ο Μάριος από το σπίτι στην Ελβετία και από τους ανθρώπους που είχε μπλέξει κάποιοι άλλοι Αλβανοί, αντίπαλων συμφερόντων, σκότωσαν μέχρις ενός όλους τους παρ' ολίγον συντρόφους του Μάριου. Ξεκαθάρισμα συμμοριών είπαν. Ο Μάριος θα ήταν μέσα σε αυτούς που σκοτώθηκαν αν δεν είχε μιλήσει ο Άγιος στην καρδία του και δεν τον γύριζε πίσω. Ο Μάριος θα είχε σκοτωθεί από το καλοκαίρι του 1995 αν ο Άγιος δεν με είχε λυπηθεί και δεν του είχε σώσει την ζωή. Δεν υπάρχουν λόγια για να Τον ευχαριστήσω για το καλό που μας έκανε. Ποτέ δεν θα υπάρξουν λόγια η και πράξεις αρκετές για να Τον ευχαριστήσω. Όμως από τότε ζω για να Τον δοξάζω, να Τον πιστεύω και να Τον αγαπώ. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ! Μόλις γύρισε ο Μάριος πήγαμε μαζί στο μοναστήρι για να Τον ευχαριστήσουμε για την σωτηρία της ζωής του. Εδώ ο Άγιος ξανάβαλε το χέρι Του για να μας δείξει, να μας επιβεβαιώσει πως ήταν κοντά μας και μας προστάτευε. Ο Μάριος λίγες μέρες μετά την σωτηρία της ζωής του κέρδισε στο λόττο 1 εκατομμύριο δραχμές. Ήταν η επιβεβαίωση πως ο Άγιος ήταν κοντά μας και πώς όλα μας τα παρείχε και για όλα φρόντιζε για μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το μέγα θαύμα ως το τέλος της ζωής μου. Έχω διαβάσει πολλά από τα θαύματα του και έχω συγκλονιστεί. Όμως άλλο να διαβάζεις και άλλο να έχεις ο ίδιος βιώσει κάτι σαν και αυτό που ζήσαμε εγώ και ο αγαπημένος μου. Δοξασμένος να είσαι Άγιε μου στους αιώνες και να βοηθάς εμάς τους ανάξιους δούλους σου. Έχεις την Αγάπη και το θείο χάρισμα από τον Χριστό μας να κάνεις μεγάλα θαύματα εκεί που όλα μοιάζουν πως έχουν χαθεί. Ευτυχισμένος ο κάθε άνθρωπος που έχει την τύχη να πιστέψει στην χάρη Σου. Αληθινά πλούσια τα ελέη του Μεγαλοδύναμου Θεού στον κάθε πιστό Χριστιανό και στις ανάγκες της καθημερινότητας του. Ευλογημένο το Άγιο όρος των Αμμώμων, αληθινά τόπος ιερός και ευλογημένος. Καταφύγιο και προστασία για τον κάθε Χριστιανό που δοκιμάζεται στην ζωή. Ο Μάριος και εγώ, ειδικά εγώ, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτή την μεγάλη βοήθεια που μας έδωσες Άγιε μου. Σε κάθε μεγάλο μας πρόβλημα και δυσκολία τον επικαλούμαστε για να μας βοηθήσει. Έχουμε δοκιμαστεί πολύ αλλά η αγάπη μας δεν έσβησε ποτέ και ούτε ποτέ θα σβήσει. Ζήσαμε μαζί 14 περίπου χρόνια μακάρι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο αυτό να γνωρίσουν μια αγάπη σαν την δική μας. Με πόνο ψυχής και πραγματική αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Προστάτευε ο ένας τον άλλο, βοηθούσε ο ένας τον άλλο σεβόταν ο ένας τον άλλο και οι δυο αγαπούμε και τιμούμε τον Άγιο της Μάκρης γιατί με το θέλημα Του ζήσαμε 14 χρόνια μαζί. Γιατί ήταν η δική Του βοήθεια που του έσωσε την ζωή και τον γύρισε πίσω κοντά μου. Προσεύχομαι στην χάρη Του να μας έχει πάντα καλά και πάντα κάτω από την προστασία Του. Πιστεύω ακλόνητα στην Δύναμη Του πως θα μας έχει πάντα μαζί και πάντα ευτυχισμένους. Μας το έχει αποδείξει άλλωστε με το Μεγάλο Του θαύμα πως μας θέλει μαζί. Ακόμη και τώρα που η ζωή μας έφερε μια μεγάλη δοκιμασία δεν έχουμε παύσει να αγαπιόμαστε και να πονάμε ο ένας για τον άλλο. Τον πιστεύει Το σέβεται και Τον αγαπά όσο και εγώ.

Άγιε και προστάτη μας σκέπε φρούρει επίβλεψον τους ταπεινούς σου δούλους ίνα κατά χρέος και πίστη αιώνια Σε δοξολογούμε. ΑΜΗΝ.

Με ευγνωμοσύνη

Μάριος και Άσπα
Πριν 5 χρόνια περίπου, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, είδα ένα όνειρο τόσο "ζωντανό" που δεν πρόκειται να το ξεχάσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Εχω άλλα 3 αδέρφια αλλά στον μικρότερο έχω ιδιαίτερη αδυναμία καθ'οτι τον έχω μεγαλώσει εγώ. Να διευκρινήσω εξ' αρχής ότι το όλο θέμα της θρησκείας, εκκλησίας, αγίων κ.λπ. το έβλεπα κάπως αποστασιοποιημένα και αδιάφορα θα έλεγα.
Ετσι λοιπόν στο όνειρο αυτό βλέπω πως βρισκόμαστε (εγώ και ο αδερφός μου ο Γιώργος) σε ένα χώρο εκτός σπιτιού και ξαφνικά γίνεται ένας μεγάλος σεισμός. Σχίζεται η γη στα δύο και "καταπίνει" στην κυριολεξία τον μικρό αδερφό μου. Τον κοιτάζω και δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτε. Τότε επικαλούμε την Παναγία μας και της λέω: "Παναγία μου, φέρε μου τον αδερφό μου πίσω, σε παρακαλώ", την ικετεύω. Και εκεί που χάνετε από τα μάτια μου ο αδερφός μου μέσα στην γη, εμφανίζεται μπροστά μου μια γυναικεία λευκή φιγούρα σαν σκιά (ήταν η Παναγία) και μου λέει: "Δεν θα στον φέρω εγώ τον αδερφό σου πίσω, αλλά αυτός", και απλώνοντας το χέρι της μου δείχνει έναν ψιλόλιχνο καλόγερο με μαύρη γενειάδα και σκούρα ράσα (όχι μαύρα) που κρατούσε κάτι στο χέρι του και έλαμπε αυτό το κάτι. Σάστισα και την ρώτησα: "Ποιός είναι αυτός Παναγία μου" και εκείνη μου απάντησε: είναι ο Αγιος Εφραίμ. Δεν είχα ξαναακούσει ποτέ αυτό το όνομα. Γύρισα στον Αγιο Εφραίμ και του είπα: Αγιε μου Εφραίμ, φέρε πίσω τον αδερφό μου, τον αδερφό μου και εγώ ότι μου ζητήσεις θα στο φέρω. Υπέθεσα ότι αυτό που κρατούσε στο χέρι του και έλαμπε ήταν για να μου δείξει ότι μου ζητάει κάτι χρυσό σε αντάλλαγμα και του είπα: Χρυσό θέλεις Αγιε μου, θα στο φέρω, θα στο φέρω αρκεί να μου φέρεις τον αδερφό μου πίσω. Τότε ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και από τα έγκατα της γης εμφανίστηκε μέσα σε ένα συννεφο σκόνης, ζωντανός ο αδερφός μου ο Γιώργος, γεμάτος χώματα τα οποία τίναζε με τα χέρια του. Ηταν ζωντανός. Απότομα ξύνπνησα από αυτό ο όνειρο που ήταν εφιάλτης αλλά περιέργως δεν με τρόμαξε. Καθόλη την διάρκεια της μέρας με απασχολησε έντονα το όνειρο αυτό και ρωτώντας συναδέλφους μου στο γραφείο έμαθα για τον Αγίου Εφραιμ καθώς και την ύπαρξη μοναστηριού στην περιοχή της Νέας Μάκρης. Το συζήτησα με την οικογένεια μου η οποία μένει εκτός Αθηνών και κανονίσαμε οτι με την πρώτη επίσκεψή τους στην Αθήνα θα πάμε όλοι μαζί στο μοναστήρι αυτό. Πράγματι έτσι και έγινε. Με το που φτάσαμε στο μοναστήρι είχε τόσο κόσμο αλλά όλοι αισθανθήκαμε ένα δέος και μια ηρεμία του νου που θα μας μείνει αξέχαστη. Μόλις είδα για πρώτη φορά την εικόνα του Αγιου Εφραίμ έπαθα το πρώτο σοκ γιατί έτσι τον είχα δει στο ονειρό μου, ψιλό, αδύνατο, με σκούρο ράσο και αυτό που κρατούσε στο χέρι και έλαμπε ήταν φως. Το δεύτερο σοκ το έπαθα λίγα λεπτά αργότερα όταν μέσα στον τόσο κόσμο είδα έναν ιερέα να πλησιάζει εμένα και τον αδερφό μου τον Γιώργο και να μας ρωτά τί μας έκανε να πάμε στον Αγιο Εφραίμ. Με συγκίνηση του περιέγραψα το ονειρό μου και και τον ρώτησα τί πρέπει να δώσω στον Αγιο. Τότε ο ιερέας μου είπε: "Ο Αγιος δεν θέλει ούτε χρυσάφια, ούτε ασήμια", θέλει να τον τιμάται με την παρουσία σας. Από δω και στο εξής ο αδερφός σου έχει προστάτη τον Αγιο Εφραιμ και κοιτάζοντας τον αδερφό μου τον σταύρωσε με το λάδι του Αγιου. Του είπε κατ'ιδίαν να επικαλείτε το ονομα του Αγίου στις όποιες δυσκολίες του και αυτός θα τον προστατεύει πάντα. Από τότε πηγαίνουμε στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ κάθε χρόνο και προσωπικά μετά από αυτό έχω πεισθεί ότι σίγουρα κάτι υπάρχει.........
Δήμητρα Γιαννοπούλου
Αθήνα

Ο Άγιος Εφραίμ συχνά εμφανίζεται στους πιστούς, ακόμα και σε εκείνους που δεν έχουν γνωρίσει τη χάρη του ακόμα.

Ο Άγιος Εφραίμ συχνά εμφανίζεται στους πιστούς, ακόμα και σε εκείνους που δεν έχουν γνωρίσει τη χάρη του ακόμα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη συρρέουν καθημερινά άνθρωποι όλων των ηλικιών, για να προσκυνήσουν τον Άγιο Εφραίμ και να προσευχηθούν.

Διαβάστε την πραγματική μαρτυρία στην οποία εμφανίστηκε ο Άγιος Εφραίμ.

Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα, βλέπω στον ύπνο μου ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό και γεμάτη φώτα και κόσμο μιας και έξω είχε παρέλαση. Μια κοπέλα μου είπε ότι πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε γιατί η μητέρα μιας φίλης μας πέθανε.

Περίμενα στην σειρά και ότι έφτασα μπροστά είδα πως αντί για φέρετρο υπήρχε μία όρθια λάρνακα από γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενειάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια, όπως αυτά που φοράνε οι μητροπολίτες.

Φόραγε ένα μαύρο καπέλο αρχιερατικό με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται…

Προσκύνησα απορημένη μιας και περίμενα να δω την μητέρα της φίλης μου, στο τζάμι είδα ένα μικρο χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε¨ΕΦΡΑΙΜ¨.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα απορημένη μιας και αναρωτιόμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, αφού δεν είχα ακούσει ξανά αυτό το όνομα και μου φαινόταν περίεργο.

Ρώτησα την γιαγιά μου εάν υπάρχει Άγιος ή Όσιος Εφραίμ και μου απάντησε με στόμφο ΕΦΡΑΙΜ, βεβαίως και υπάρχει.

Ένιωσα μια ανατριχίλα, για το πως μου εμφανίστηκε, ενώ ούτε καν τον γνωρίζα, ούτε τον μελέτησα πότε.

Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ασχολούνταν έντονα με τα εκκλησιαστικά θέματα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια. Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου και άρχισε να μου λέει τα χαρακτηριστικά του και τον βίο του, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως τα χαρακτηριστικά του ήταν ίδια με αυτά που είχα δει στο όνειρό μου. Η συνάδελφος μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο μοναστήρι, άλλα λόγω δουλειάς το αμέλησα.

Μετά από 2 μήνες μια Κυριακή περίμενα το λεωφορείο για να πάω στην γιαγιά μου και σκεφτόμουν ότι αμέλησα να πάω στον Άγιο Εφράιμ, ξαφνικά βλέπω ένα ταξί και το σταματάω για να πάω πιο γρήγορα, με το που μπαίνω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής ενός Αγίου που πρώτη φορά έβλεπα αυτή την εικόνα, άλλα το πρόσωπο μου ήταν γνωστό..

Τον ρώτησα δειλά.. αυτός ο Άγιος εκεί είναι ο Άγιος Εφράιμ; Ο ταξιτζής απάντησε θετικά και άρχιζε να μου λέει πόσο καλός και θαυματουργός είναι ο Άγιος.

Μετά από 1 μήνα και αφού πάλι δεν είχα πάει στο μοναστήρι, τελειώνοντας από την εργασία μου αντί να πάρω το λεωφορείο, όπως έκανα συνήθως προτίμησα να περπατήσω.

Στο δρόμο μου βρήκα μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή μες στο μεσημέρι μιας και μετά θα είχε κάποια κηδεία, εκεί θυμήθηκα πάλι τον Άγιο και στεναχωρήθηκα που το αμέλησα, μπήκα να ανάψω ένα κεράκι..

Μαντέψτε ποιανού την εικόνα είχαν μπροστά και είδα!.. Το Αγίου Εφράιμ! Ε.. αυτό ήταν μετά από λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι..

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη..η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή.. Με το που μπήκα στο προάυλιο μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου.

Είχα την μεγάλη τύχη και ευχαριστώ τον Άγιο που κατάφερα και συνάντησα και μίλησα για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά με την Γερόντισσα Μακαρία, μια καταπληκτική γυναίκα που μόλις τις είπα για τα γεγονότα που μου είχαν συμβεί έκλαιγε αλλά και γέλαγε σαν παιδί.

Χαιρόταν που ο Άγιος μου είχε φανερωθεί, όταν την ρώτησα γιατί σε εμένα αφού δεν τον ήξερα και ότι εγώ είχα μεγάλη αγάπη στην Παναγία, μου απάντησε πως ο Άγιος Εφραίμ είναι ένας από τους αγαπημένους Αγίους της.

Από τότε τον έχω επισκεφτεί πολλές φορές και προσεύχομαι σε αυτόν. Τον ευχαριστώ γιατί πολλές φορές μου έχει εμφανιστεί στον ύπνο μου για να με προειδοποιήσει για κάτι κακό που πλησιάζει…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παρακάτω..

Ένα πρωί παίρνω ένα ταξί για να πάω στην δουλειά μου, μέσα είχε μια εικόνα του Αγίου Εφράιμ και πιάσαμε κουβέντα με τον ταξιτζή, ήμουν στεναχωρημένη με κάποια γεγονότα που μου είχαν συμβεί και ξαφνικά αλλάζει η φωνή του ταξιτζή και αρχίζει να μου λέει την ιστορία ενός γνωστού του και κάποιες συμβουλές ακριβώς για το πρόβλημά μου, ενώ εγώ δεν είχα αναφέρει λεπτομέρειες αναφορικά με αυτό. Τον κοίταξα και χαμογέλασα… Βαλτός είσαι του λέω;

Εσύ τα λες ή Ο Άγιος; Και μου απαντάει σοβαρά εκείνη την ώρα » Ο Άγιος «. Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζής, του οποίου ο τόνος της φωνής του ξαναέγινε όπως ήταν στην αρχή……